Blazing Obsession

Chapter 4:

ZERA

"Ahhhh!!"

Agad kong tinagbang ang mesang naka pagitan samin at tsaka walang habas syang ibinalibag sa sahig. I'm not contented with that,so i kick her stomach and punch her face until i saw blood.

'What a nice view'

"Who are you?" mahina ngunit may diin kong tanong. Naka mask sya kaya hindi ko makita ang mukha nya. Nang tangkain kong alisin ang taklob ng kanyang mukha ay mabilis syang nakaiwas.

"You don't need to know," anito.

Napaatras ako ng bigla nya akong sipain sa sikmura. She grab the opportunity to run. Hindi na ako nag abalang habulin pa sya dahil bukod sa alam kong wala syang panama sakin ay alam ko rin na narito lang sya para mag bigay ng babala.

Akala ko ay tapos na ngunit ng dumako ang mata ko sa labas ng cafe ay tinahip ng kaba ang dibdib ko. I saw a man holding a golden gun. And it was pointed at Beverly!

Tangina!

"Beverly, Dapa!" sigaw ko.

Pero huli na ang lahat. Nakita ko kung paanong bumagsak si Beverly sa sahig. Blood is dripping from her forehead down to her face. Mulat ang mata at bahagyang nakaawang ang labi.

Sa unang pag kakataon, hindi ako natuwa sa dugo...

Sa unang pag kakataon, hindi nag diwang ang kalooban ko dahil may namatay...

Pumatak ang isang butil ng luha sa mata ko. Hanggang sa naging sunod sunod na. My breathing became ragged. Naging mabilis ang pagtaas baba ng dibdib ko.

Nag panic ang kalooban ko nang unti unti lumalabo ang paningin ko. Wala akong ibang marinig kundi ang nakaka binging tunog ng kung anong bagay mula sa tenga ko. Matinig, malakas at nakakangilo.

Sinubukan kong tumayo at mag lakad papalapit sa kanila. Bumubuka ang mga bibig nila ngunit wala akong marinig na kahit ano. Napatigil ako sa pag lalakad at napa pikit ng biglang mag dilim. I closed my eyes and did my breathing but when i open my lids, i see nothing but red.

Everything turns red.

                               LOVELY

"Ambulance! Call ambulance, please!" pag mamakaawa ni Rezh sa mga taong nasa loob ng cafe.

Nasa kandungan nya ang duguan naming kaibigan. Tigmak ang luha sa mga mata dahil wala nang mas sasakit pa kapag nakita mo kung paanong nawalan nang buhay ang isang importanteng tao sa buhay mo sa mismong harapan mo.

"Patay na sya," someone declared.

Napa tigil ako sa pag hagulhul at napa lingon sa nag salita maging si Rezh ay napa tingin sa kanya, hindi maka paniwala.

"She's dead," she repeated. Her eyes were emotionless and her voice...it was so cold that give chills to everyone inside this cafe.

Halos apat na taon ko na syang kaibigan ngunit Hindi pa rin ako sanay kapag ganito sya. Nakaka tawang sa loob ng apat na taon na yun ay hindi ko man lang nagawang kabisaduhin ang pag uugali at likaw ng bituka nya.

Sa ganitong sitwasyon ay nagawa ko pa ring humanga sa kanya. Palagi na lang akong nagugulat sa mga ipinapakita nya.

Tumayo si Rezh. "How can you easily said that?" mariing tanong nya kay Zera.

"Just stating facts," balewalang sagot nang isa.

Tumingin sya sa bangkay na nasa sahig. Nakita ko ang panandaliang padaan ng emosyon sa kanyang mga mata  ngunit agad ring naglaho. Bumalik ang dating lamig.