UMULMAZ GERÇEK

GÖRÜNMEZ GERÇEKLER

Herkesin söyleyemediği veya saklamak zorunda kaldığı gerçekler vardı, bazen bunlar üstü kapalı söylenir aynen 7. bölümde " Bilinmezlik " olarak adlandırdığım kavram gibi. Peki bütün gerçekler ortada mıydı ? Karşımıza daha ne kadar felaket çıkacaktı? Hangilerini aşabilecektik? Hangi enkaz bizi ayakta tutamayacak kadar zorlayacaktı ?

Salona girdiğimizde garip bir yazıyla karşılaştım.

" GEÇMİŞ GEÇMİŞTE KALMAYACAK, GERÇEKLERLE YÜZLEŞMEYİ ÖĞRENECEKSİN."

Karşılaştığımız yazıyla hem Uraz hem de ben çok şaşırmıştık. Bir düğün salonundaydık ve arkadaşımızın nişanı için gelmiştik. Ama karşılaştığımız yazı ortada bir sorun olduğunun net bir cevabıydı bizim için. Etrafa baktık birlikte, herkes kargaşa içindeydi. Herkes bir yerden konuşuyordu. Uraz'ın elini son kez tutuyor gibi hissedip daha sıkı tuttum.

Berk ve Sude'yi bir masada görünce yanlarına geçtik.

Uraz: Ne oluyor lan, her yerde bir uğultu ?

Sude: Rüya nişanı iptal etmiş, çıkıp bir şey konuşacakmış pistte.

Uraz'a korku dolu baktım, bebeği öğrenmiş olabilir miydi?

Sude birşeyler anlamak üzereydi, bizden duyması doğru olmayacağından konuyu değiştirdim.

- Eee  Sude, Ada nerede?

- O nişanın iptal olacağını duyunca, gelin damat odasına çıktı, dedi. 

Rüya birşey öğrenmiş olmalıydı. Uraz ve ben bunu anlamıştık.

Uraz ile birlikte yukarı çıkmayı karar vermiştik ki, Rüya ve Burak piste çıktı.

Rüya'da normal bir bakış açısı vardı ama Burağın gözleri kıpkırmızıydı. Herkes piste odaklanınca Rüya konuşmaya başladı.

- Hepiniz hoşgeldiniz, böyle tatsız bir olay yaşandığı için çok üzgünüm ama benim bu nişanı iptal etmemin belli başlı bir sebebi var. Öncelikle bu nişanın yapılmasının sebebi  Nehir'di. Ama artık  doğruları saklamama kararı aldım. Ve Nehir emin ol Burak çok iyi bir arkadaş.

Herkes bana bakıyordu, ben ise ismim her söylendiğinde korkuyla Uraz'ın elini daha sıkı tutuyordum.

- Ama senden de sevdiğin adamdan da çok büyük bir gerçek sakladı. Bu acı birşey, ve ben sizden gerçeği saklamak istemiyorum. Uraz seninle birlikte kalmaya devam edemez çünkü, Burak ve Ada'nın size bizim dedikleri bebek " Ben ve Uraz'ın bebeği.

Bebeği, bebeği...

En son duyduğum kelime " BEBEĞİ " olmuştu. Gözlerimi açtığımda hastanedeydim, başımda bir doktor vardı.

- İyi misiniz Nehir Hanım ?

- İyiyim.

- Kendinize geldiğinize göre yakınlarınızı teker teker alayım içeri.

Doktoru durdurup;

- Sude buradaysa, sadece onu alın içeri , dedim.

Doktor kafasını uzatıp, Sude'ye seslendi. Sude içeri girip kapıyı kapattı. Odada yalnız kaldığımızda;

- Oturabilir miyim ? 

Gözlerimi silip;

- Otur,dedim.

İkimizde sadece duvarları izliyorduk, diyecek birşey yoktu bundan şüphem yoktu. Tek birşeyi merak ediyordum.

- O burada mı ? dedim.