MEMARS

MEMARS: BÖLÜM 8

28 Ocak Cuma.

İyi okumalar.

❤ ❄ 💙 💐 💐

.

.

Yazardan

Akın sabah erkenden kalkmıştı ve annesini aramıştı. Evde neler olduğunu çok merak ediyordu. Telefon bir kaç çalıştan sonra açıldı. Ancak açan annesi değil Emirdi.

"Abi. " dedi üzgün sesiyle.

            Akın her şeyi anlamıştı. Herkes çok üzgündü. "Emir be-" Akın sözünü bitirmeden Emir araya girdi ve "Sen bir şey söyleme abi. İkinizese çok kızgınım ve üzgünüm. Ama annem herşeyi anlattı. Yapacak bir şeyiniz yokmuş. İkinizde bizim için korkmuşsunuz. Ben sizi affediyorum. Ama diğerleri çok sinirli. Özelliklede... Babam." dedi.

              Akın "Teşekkür ederim. En azından sen anladın bizi. Annem nasıl?" dedi. Emir "Dün çok ağladı. Hala uyuyor. Bende uyandırmak istemedim. Abimler ve babamda dün geceden beri çıkmadılar odalarından. En iyisi siz bugün gelmeyin. Babamlarla konuşalım ona göre gelin." dedi. Akın ona hak vermişti. Şu an hiç doğru bir zaman değildi ona görede.

              "Tamam Emir." dedi. O sırada konuşmalara şans eseri kulak misafiri olan Arkın bey hızla odaya girdi ve Emirin elinden telefonu alıp "Akın. Bugün geliyorsunuz buraya. Kızımı ve oğlumu getir bana." dedi itiraz istemeyen mesafeli sesiyle. Akın tam "Bab-" dicekken Arkın bey hızla telefonu kapattı ve Emire verdi.

             Çok sinirliydi oğluna ve karısına. Gözleri uyuyan Masal hanıma kayınca kalbinde bir ağırlık oluştuğunu hissetmişti. Karısı. Çocukları'nın annesi olan kadın şimdi ona yedi kat yabancı gibiydi. Yıllar önce söz vermişlerdi. Asla birbirlerine yalan söylemiceklerdi. Ama bu sözü bozmuştu Masal hanım.

               Arkın bey ne kadar ona öfkeli olsada hala güveniyordu karısına. Hala ona bakarken içi titriyordu. Ne olmuşnolursa olsun ona olan sevgisi herşeyin önüne geçiyordu. Ama yinede bu kadar kolay affedemezdi onu. Hızla odadan çıktı. Yatak odasına çıktı ve yatağın köşesine oturup yatak başlığına yaslandı. Bugün kızı ve oğlu geliyordu. Evlerine.

               6 yıldır onların acısıyla yaşıyordu. Ama yaşıyordu ikiside. Biricik prensesi yaşıyordu ve bugün evine geliyordu. Arkın bey hem mutluluk hemde üzüntüyle karıkarışık bir şekilde bunlari düşünürken oda'nın kapısı çalınca düşüncelerinden sıyrılıp.kapıya döndü ve "Gel!" dedi. Sesindeki üzüntüyü saklamaya çaalışsada bariz ortadaydı.

              İçeri giren Emir "Gelebilir miyim baba?" dedi başını önüne eymiş bir şekilde. Arkın bey "Gel oğlum." dedi. Emir babasının yanına gitti ve oturdu. "Baba. " dedi Emir çekingen bir sesle. Arkın bey bunun sebebini biliyordu. Oğlu annesine hak verdiği için babası'nın ona kızacağını sanıyordu. "Söyle aslanım." dedi.

              Emir "Baba. Kızdın mı bana?" dedi. Arkın bey oğlunun başını göğsüne çekti ve saçlarını okşayarak "Kızmadım oğlum. Anneni haklı bulabilirsin. Bunun yüzünden sana kızmam. Böyle.bir hakkım yok. Bizim aramızda ne olursa olsun. O sizin anneniz. " dedi.

             Emir başınıa kaldırdı ve gülümseyip "Teşekkür ederim baba." dedi.

            Oda'nın kapısı tekrar açılınca bu seferde Cenk girdi içeriye. Arkın bey hüzünlü bir tebessümle "Gel oğlum." dedi.

           Bir süre sonra hepsi odada toplanmıştı. Ne zaman böyle üzgün olsalar hepsi babaları ve anneleri'nin yanına gelirlerdi. Sadece susarlardı. Ama kimse konuşmasa bile birlikte olmaları onlara yeterdi. Üzgünken yanlız kalmaktansa birlikte olmaları en büyük tesellileriydi.

            Bu derin sessizliği bozan Buğra olmuştu. "Ne okicak şimdi? " dedi. Arkın bey "Bu akşam abiniz ve kardeşleriniz gelicekler. Sizden teknisteğim çocukların yanında kendinize hakim olun. Sonra herşeyi konuşucaz zaten. " dedi. Kıraç "Hala şaka gibi. " dedi. Giray "Bencede. Ama düşünsenize. Kardeşlerimiz bu akşam geliyorlar. Meva ve Mars evlerine geliyor." dedi.

            Hala inanamıyorlardı bu olanlara ama ne yaparlarsa yapsınlar içlerindeki 6 yıl önceki çocuksu heyecanı saklayamıyorlardı. Emir "O zaman onları böyle karşılamamız onlarıda üzer. Sadece ikizler için biraz hazırlık mı yapsak?" dedi. Sarp "Şu an kimsenin böyle.bir şey yapacak modda olduğunu düşünmüyorum. " dedi. Emir "Nasıl modda olduğunu beni ilgilendirmez. Henüz hiç bir şeyden haberi olmayan kardeşlerimizi üzemeyiz. Sonra ya onları istemediğimizi düşünürlerse? Size parti yapın demiyorum. Sadece geliklrinde bunlar olmamış gibi yapın ve gülümseyin. Birde çocukların seveceği şekilde kurabiyeler ve meyve suyu hazırlarız. " dedi.

          Arkın bey "Haklısın oğlum. Onların bir şeyden haberi yok ve onlarıda üzemeyiz. " dedi.

          Emir "O zaman ben gidip bir şeyler hazırliyim. Sizde akşama kadar biraz daha toparlanın. " dedi. Tam odadan çıkacakken Sarp "Bekle bemde geliyim seninle. Biraz kafa dağıtmak iyi gelir." dedi. Cenk "Bende geliyorum. " dedi. Üçü odadan çıkarken diğerleride birbirlerine bakıyorlardı. Giray "Pastada severler demi?" dedi. Kıraç "E yani. Çocuklar sonuçta. " dedi. Mirza "Kesin seviyorlardır." dedi. Buğra kardeşlerinin bu hallerine gülümsemeden edemedi. "Kalkın lan hadi. Boş boş konuşacağınıza şu üçlü mutfağı batırmadan gidelim." dedi.

             Giray ve Kıraç odadan çıkarlarken Buğra Arkın beye döndü ve "Baba. Sen iyisin değil mi?" dedi. Arkın bey gülümsedi ve "İyiyim oğlum. Siz gidin haydi." dedi.

  .

.

           

        
              7 genç mutfakta olanları unutmak ister gibi kendilerini işlerine vermişlerdi. Akıllarında olan tek şey ise kardeşleriydi. Emir fırından çıkardığı tepsiyi abilerine gösterdi ve "İşte insanda yetenek olunca başka oluyor. "dedi. Abileri ise göz devirmişlerdi.

          Emir kurabiye kalıplarıyla araba ve çiçek şekillerinde kurabiyeler yapmıştı.

            O sırada Meva ve Mars daha heycanlılardı. İki küçük çocuk daha yeni 7 tane abileri ve babaları olduğunu öğrenmişlerdi ve şimdi onların yanına gidiyorlardı. İkiside çok sevinçliydiler. Akın onların bu hallerini görünce gülümsemeden edemiyordu. Meva " Ben abislerimi çok meyak ediyoyum. " dedi. Mars "Bende çok meyak ediyoyum onlayı. " dedi.

           Meva Akının kucağına çıktı ve "Abiş biyiyomuşun ben en çok babisi meyak ediyoyum. Ne jaman gitçrz?" dedi. Akın Meva' nın boynundan öptü ve "Birazdan gidicez bebeğim. " dedi. Mars "Hemen gitşek olmajmı abişim." dedi. Akın "Siz çok mu merak ediyorsunuz abileri?" dedi. İkiside "Evet evet." dediler heycanla.

İkiside abilerini ve babalarını çok merak ediyorlardı.

Ve bu herkes için başta üzücü olsada aileyi toparlicak kişkiler Mars ve Mevaydı. Ve herkeste bunun farkındalardı.

Veeee bölüm bittii.

Nasıldı?

Beğendiniz mi?

Oy ve yorum atmayı unutmayın.

Sizi seviyorum.

Görüşmek üzere.