MEMARS

MEMARS: Bölüm 12

10 Mart Perşembe.

İyi okumalar diliyorum.

.

.

Masal Kurtoğlu

               Kahvaltıdan sonra Arkın aşağıya inmemişti. Çocuklar oyuncaklarını yere dökmüş oynuyorlardı. Mert ve Sarpta onlarla oynuyordu. Diğerleri ise onları izliyorlardı. Gözlerinde hem mutluluk hem de büyük bir özlem vardı.

              Hepsinde gözlerimi gezdirdim ve ağır hareketlerle oturduğum yerden kalktım. Üstümdeki bakışları hissetsem de başımı önümden kaldırmadan salon kapısından çıktım ve karşımdaki merdivenlere ilerledim.

             Hareketlerim hala çok ağırdı. Ayaklarım geri gidiyordu ama ben onlarla zıtlaşarak ilerledim ve merdivenleri yavaşça çıkmaya başladım. 4. kata geldiğimde derin bir nefes aldım ve Arkın'ın çalışma odasının önüne gittim. Elimi kapı koluna koydum ve yavaşça kapıyı açıp içeri girmeden önce "G-gelebilir miyim?" dedim. Sesimin titremesine engel olamamıştım. Ve bakışlarım halıda geziniyordu.

             "Gel." dedi sıkıntılı sesiyle. İçeri girdim ve kapıyı kapattım. Arkın' ın oturduğu masanın karşısında ayakta duruyordum. Ne diyeceğimi bilmiyordum. Bir anda bedenimi saran kollarla nefesim kesilir gibi olmuştu. Kollarım tonlarca ağırlık varmış gibi olmasına rağmen Arkın'ın belinde yerini aldı ve ne zaman tuttuğumu bilmediğim nefesimi bıraktım ve ağlamaya başladım. Ağlamam gittikçe şiddetlenirken Arkın saçlarımı okşayarak sakin olmam için kulağıma bir şeyler fısıldıyordu.

             Ne kadar öyle kaldık bilmiyorum. Ama ağlamam iç çekişlere dönüşünce Arkın geri çekildi. Sonra birlikte deri koltuğa oturduk. "Daha iyi misin?" dedi. "Evet." dedim. Derin bir nefes aldı ve "Masalım. Yaptığınız şey hepimizi çok üzdü ve yıprattı. Çocuklarım için bazı şeyleri görmezden gelebilirim. Ama asla sana olan kırgınlığım geçmicek. " dedi. "Arkın. Gerçekten ben seni çocuklarından ayırmak istemezdim. Çok korktum. Yapacak bir şeyim yoktu. " dedim.  Arkın elini elimin üstüne koydu ve "Tamam. Biliyorum. Artık bu konuları konuşmicaz bu evde. Bitti. Hadi gel. Çocukların yanına gidelim. Bizi böyle görüp sevinsinler biraz." dedi.

             "Tamam." dedim. Ayağa kalktık. Odadan çıktık ve aşağıya indik. Arkının elini sıkıca tutuyordum. Salona girdiğimizde bakışlar bize dönmüştü. Hepsi anında gülümsedi. Bende gülümsedim ve Arkına döndüm. O da bana bakıyordu. Meva "Yaaa çok tatlı. " deyince güldüm ve yanına gidip oturdum. Kucağıma aldım ve yanaklarından öptüm. "Sen de çok tatlısın. Yiyim mi seni?" dedim. Meva "Hayır anniş. Babiş kurtal benii." dedi. Arkın Mevayı aldı ve koltuğa oturdu. "Kurtardım seni. " dedi. Meva ise "Kahramanım." deyip sarılmıştı.

               Mars "Yaa. Ama kimşede benimle ilgilenmiyor." deyince Giray Marsı aldı ve "Boşver onları abicim. Ben ilgilenirim seninle." dedi. Mars "Haklısın abiş. Hadi o caman gel.billikte resim yapalım." dedi. Meva "Bende resim yapacam." dedi. Giray "Hadi o zaman yürüyün gidiyoruz." dedi. İkisi de "Nereye abiş?" dediler. Giray "Boya kalemi ve boyama kitabı almaya." dedi.

            Meva "Olleeyy. Dışarı çıkıcaazz." dedi. Girayla birlikte yukarı çıkarlarken bende yerdeki oyuncakları topladım. Mutluydum. Mutluyduk. Ve bu asla değişmicekti.

Giray Kurtoğlu

               Meva ve Marsın üstlerini giydirdikten sonra aşağıya indik. "Biz çıkıyoruz." dedim salona doğru seslenirken. Annem "Tamam oğlum. Geç kalmayın ama. "dedi. "Tamam." dedim. Sonra Meva ve Marsa ayakkabılarını giydirdim ve ellerinden tutup dışarı çıktım.

              Arabanın yanına gelince kapıyı açtım ve Meva ve Marsı oturttum. Mars "Abi çocuk koltuğunu ne zaman aldın?" dedi. "Siz geldiğiniz gün aldırttım abicim. " dedim. Meva "Çocuk koltuyu çok güjel. Dışalıyı çok güzel gölüyolum." dedi. "Öyle mi meleğim. Ne güzel " dedim. Sonra kapıyı kapattım ve bende öne oturdum. Arabayı çalıştırdım ve sürmeye başladım. Çok sevinecekleri bir sürprizim vardı onlara.

             Meva "Giray abişim." deyince "Efendim aşkım? " dedim. "Boyama kitabı ve boyadan başka bir şeyde alabilil miyiz?" deyince "Tabiki de alabilirsin bir tanem. Ne istiyorsanız alabilirsiniz." dedim. Mars "Araba alabilir miyim?" deyince "Alabilirsin abicim." dedim. Gittiğimiz yeri gördüklerinde verecekleri tepkiyi çok merak ediyordum. Eminim ki çok sevinicekler.

Ve bölüm bittii canlarım.

Nasılsınız?

Ben fazla iyi değilim ama iyiyim.

Umarım beğenirsiniz bölümü.

Biraz kısa oldu ama nasıl bitireceğimi ve ne yazacağımı bilemedim.

Oy ve yorum atmayı unutmayın.

Bu arada Meva ve abilerinin ilişkilerine bayılıyorum.

Siz ne düşünüyorsunuz?

Arkın Masalı affetmekte haklı mı?

Sizi çok seviyorum

Görüşürüz.