GECENİN AYDINLIĞI

15 MART SALI

İyi okumalar:)

"Sela-" daha sözümü bitiremeden Ecemnur koşarak yanımıza geldi, ağlıyordu.
"Ecemnur iyi misin?" dedim. Bana baktı ve daha çok ağladı kalbim korkuyla atmaya başladı. Bugün okula gelmemişti bizde merak ettiğimiz için çalıştığım kafeye onları çağırmıştım.

"Oturmak istiyorum." dedi ve titreyen vücudu ile yürüme başladı. En arka masaya oturdu hâlâ ağlıyordu.

"Tatlım n'oldu neden ağlıyorsun?" diye sordu, Beril elini Ecemnurun elinin üstüne koydu. Ecemnur sessiz kalmayı tercih etti, beş veya on dakikanın ardından Ecemnur çatallaşmış sesiyle konuştu:
"Annem yine sorun çıkardı, bağırdı çağırdı kapıyı çarpıp evden gitti." Gözünden bir damla yaş aktı. "Ya ben senin evladınım neden böyle davranıyorsun ki?" Gülmeye başladı. "Tek bu olsa iyi Ulaş, ayrılmak istediğini söyledi çok düzgün bir ilişkimiz vardı durduk yere neden ayrılmak istediğini anlayamıyorum. 'Bir şey mi yaptım sana karşı' diye sordum cevabı ne biliyor musunuz? 'Bunu yapmam gerekiyordu."

Söylediği şeyle gözlerimi kocaman açtım çünkü Ulaş sırf Ecemnur'a zarar gelmesin diye kafese çıkmıştı ve ayrılma sebebi bu olabilirdi.

Ulaşa bu durumu Ecemnur'a söylemesi gerektiğini söylemiştim ama görünen o ki hiçbir şey söylememiş. Annesi konusuna gelirsek Ecemnur katı bir ailede yetiştirildi ama annesinin ona sürekli hakaret etmesi fazlalaştı.

İki saate yakın konuştuktan sonra kızlar gittiler, aklım Ecemnurda çalışmaya başladım.

"Selam." dedi Bulut tezgaha geçerken. Başımla selam verdim.
"Biraz önce yanına gelen kızlar kimdi?" Sırıttı.
"Yuh be kardeşim, insanları bi sal bi rahat bırak cık cık cık." dedi Burak ve Bulutun ensesine hafifçe vurdu.
"Eline sağlık Burak." dedim Burağ'ın yanına geçerken.

Bulut kaşlarını çattı.
"Bak sen Açelya Hanıma demek Burakcıyım diyorsun öyle mi?"
Sırıtıp "Evet." dedim.
Bulut başını kapıdan dışarı uzatıp konuştu.
"Burak ile bir olmanın bedeli ağırdır şimdiden söyliyeyimde." Başımı yana yatırdım.
"Neymiş bedeli?" Bulut kıkırdadı.
"Eniştee!" Bulut bir anda kapıdan çıkıp dışarı doğru koşmaya başladı.

Burak gülmekten ölürken kalbim bir anda heycanla çarpmaya başladı.
Bende mutfaktan çıkıp Bulut'un peşinden gittim. Koridor boyunca 'Enişte.' diye bağırmayı da ihmal etmedi.

Dükkandan dışarı çıkmamla Emir ile burun buruna gelmem bir oldu. Bir adım geri sendeledim. Gözüm Emirin arkasinda ki pis pis sırıtan Buluta kaydı. Eliyle asker selamı verip Emire baktı.

"Emir ay pardon enişte gel sana bi kahve ısmarlıyım." Kaşlarımı çattım.
"Öyle bir şey yok Bulut kapa çeneni." dedim
Emirin güldüğünü işittim ama utandığım için bakmadım.

Emir, "içelim bakalım kahve." dedi ve içeriye girdi.

Bulut ile baş başa kalınca koluna set bir yumruk geçirdim.
"Bittin olum sen, öldün mezar taşını şimdiden yaptır." Bulut gülmekten kıpkırmızı olmuştu.
"Enişte dediğimde yüz ifadeni görmeliydin. Enişte bile kendini zor tuttu gülmemek için."
"Öyle bir şey yok. Enişte diye bir kelime yok çıkar onu aklından." dedim ve içeri girdim.

İçeriye girdiğimde Çisemin Emirle sohbet ettiğini gördüm. Biri bitse diğeri başlıyor.
Bulut gülerek yanımdan geçti, yanlarına gittim Çisem bana gülümsedi ve ondan asla beklemediğim bir şey yaptı yerinden kalktı "Görüşürüz." dedi ve gitti bizi baş başa bıraktı.

Dakikalar boyu sessiz kaldık, rahatsız edici bir durum olmaya başlayınca başımı kaldırıp Emire baktım ve onun o güzel mavileriyle karşılaştım.
Dudağının kenarı yukarı doğru kıvrıldı.
"Enişte he iyiymiş." Yüzümün alev aldığına yemin edebilirdim ama kanıtlayamazdım.
"Her zaman ki Bulut, aldırış etme." dedim sesimin umursamaz çıkmasıma özen göstererek.
"Benim hoşuma gitmişti aslında." Bu sefer bedenim alevler içindeydi.
"Hoşuna gittiyse desin," Söylediğim şeye ben bile inanamamıştım. Aklım başıma gelince durumu toparlamaya çalıştım. "Yani dur hayır öyle demek istemedim. Desin enişte güzel a-" Sözümü kesti.
"Bebeğim tamam ben anladım." dedi gülümseyerek.
"Bebeğim?" Kaşlarımı çattım.
"Evet, bebeğim ne deseydim moruk falan mı?"
"Olabilir, bebeğim demede ne dersen de." Emir kaşlarını çattı ve dükkanı dolduracak bir kahkaha attı.