To ktoś więcej niż "PRZYJACIEL" ||Tobir

Rozdział 21

                            Wypadek

Pov Tobiasz

Nasz pobyt nad morzem się zakończył. Spakowałem z Kubirem i Alice walizki i udaliśmy się w stronę stacji. Gdy doszliśmy na miejsce usiedliśmy na ławce i czekaliśmy na pociąg.

Pov Kubir

Pociag nadjechał. Nagle lekko posmutniałem. Zrobiło mi sie przykro na myśl, że będę musiał "zostawić" Tobiasza po tej akcji z nad morza... ale teraz nie o tym. Było i się skończyło.

Siedziałem wtulony w Tobiasza a on robił coś na telefonie. Alice z resztą też przeglądała coś w social mediach. Natomiast ja patrzyłem przez okno. Nagle poczułem się jakoś dziwnie, zaczął mnie boleć brzuch oraz głowa. Nie miałem zamiaru powiedzieć o tym Tobiaszowi bo nie chciałem aby się zmartwił. Sam fakt o tym, że już czas wrócić do siebie nas bolał. Oparłem swoją głowę o ramię Tobiasza z nadzieją, że może uda mi się zasnąć chociaż na chwilę.

Próbowałem zasnąć lecz nie mogłem, nagle poczułem jak ktoś daje mi całusa w czoło. Wiedziałem że był to Tobiasz, lekko się uśmiechnąłem i w mgnieniu oka poszedłem spać.

Pov Alice

Kubir spał wtulony w Tobiasza. Słodko to wyglądało nie powiem że nie. Natomiast ja siedziałam w telefonie patrząc na stare zdjęcia z Wiktorią...

Lekko posmutniałam ponieważ była to moja przyjaciółka od czasów przedszkola... No ale niestety los nas rozdzielił... Nadal nie mogę pojąć, że mogła się tak zachować.

Tobiasz: Hej, coś się stało?- zapytał cichym głosem by nie zgodzić Kuby.

Alice: Nie no coś ty, co miało się stać?- udawałam że niby jest okej.

Tobiasz: Nie wiem. Czuje, że coś jest nie tak.- powiedział odkładając telefon.

Alice: Wspominam stare czasy z...

Tobiasz: Z Wiktorią?- dopytał

Alice: Tak...

Tobiasz: Hej, nie przejmuj się nią. Wiem, że była twoją najlepszą przyjaciółką ale nie możesz cały czas wspominać tego co było.- chłopak próbował mnie jakoś pocieszyć.

Alice: Wsumie masz rację... Nie będę o niej myśleć co było to było... Skończyło się...

Tobiasz: Wiesz, czasami w życiu bywa kolorowo ale nie wszystko trwa wiecznie...

Alice: Masz rację Tobiasz, dziękuję.- uśmiechnęłam się do chłopaka a on do mnie.

Pov Tobiasz

Już prawie byliśmy w mieście Kubira. Nie chciałem go opuszczać ale musiałem wracać do swojego domu. Wcale nie podobał mi się ten pomysł, walnym zostać z nim. Dopytalem przy okazji Alice gdzie mieszka. Odpowiedziała mi, że w Lublinie. Kubuś też mieszkał w Lublinie więc przynajmniej nie będzie sam, pomyślałem. Zacząłem budzić Kubę aby mógł zabrać rzeczy i wyjść z pociągu.

Gdy udało mi się go dobudzić pomogłem mu zabrać rzeczy i odprowadziłem do wyjścia.

Pov Kubir

Patrzyłem na odjeżdżający pociąg po czym popatrzyłem na Alice. Dziewczyna położyła mi tylko rękę na ramieniu i powiedziała, że jeszcze nie raz się zobaczymy. Uśmiechnąłem się do niej i razem podeszliśmy w stronę domów. Na początku szliśmy cały czas w jedną stronę, okazało się, że Alice mieszka całkiem nie daleko mnie. Mieszkała ze 3 domy dalej, niedawno się przeprowadziła od rodziców. Dużo dowiedziałem się o dziewczynie pod czas tego dłuższego spaceru. Dopytalem przy okazji czy ma chłopaka, na co ta odpowiedziała, że ma. Mogłem być spokojny że nie poderwie mnie ani Tobiasza. Heh.