law of love(Completed)

Part 8

ၿခံထဲမွာေနပူဆာလံုကာထိုင္ေနၾကတဲ့ေမယြန္းႏုင့္မဟူရာနားကိုယုယေရာက္လာကာ
'အန္တီစက္ဘီးစီးတတ္လား´
'အင္းစီးတတ္တယ္´
'ေမေမေကာ´
'မစီးဘူး´
'ဘာလို႔လဲ၊အပင္ပန္းခံၿပီးစက္ဘီးစီးရတဲ့အထိမြဲေတေနတာမွမဟုတ္ပဲ´
'ဟာ...ေမေမကလည္းအဲ့လိုဟုတ္ဘူးေလ၊စက္ဘီးစီးေတာ့က်န္းမာေရးေကာင္းတာေပါ့....ေနာ္...အန္တီ?´
'ဒါေပါ့၊ကေလးေတာင္သိတယ္´
'ဒါဆိုအန္တီကေမေမကိုစက္ဘီးစီးသင္ေပးေနာ္၊ေမေမစီးတတ္ေအာင္ေနာ္အန္တီ´
မိခင္ျဖစ္သူမ်က္စိေတြအတင္းမွိတ္ကာအခ်က္ျပေနေသာသမီးငယ္ေၾကာင့္ၿပံဳးကာ
'ဟုတ္တယ္၊သင္ေပး´
'ရွင္ကတကယ္တတ္ခ်င္တာလား´
'အင္း´
'စက္ဘီးေကာ၊´
'ဂိုေထာင္ထဲမွာရွိတယ္၊သြားယူေခ်´
'ေၾသာ္အင္း၊စာ႐ြက္ေတြသြားထားလိုက္ဦးမယ္´
'ဟုတ္အန္တီ´
ေမယြန္းထြက္သြားသည့္ႏုင့္မဟူရာအိတ္ကပ္ထဲကဂ်ယ္လီထုတ္ကိုထုတ္ကာ
'ေရာ႕...´
'ေမေမ?´
'မယူဘူးလား၊မယူလည္းရတယ္´
'ယူမယ္!ေပး!´
'ေတာ္တယ္´
ယုယေခါင္းကိုတခ်က္ပုတ္ကာေနကာမ်က္မွန္တပ္ၿပီးလမ္းေလ်ွာက္ထြက္သြားသည္၊
ေမယြန္းစက္ဘီးထုတ္ကာထြက္လာၿပီးမဟူရာကိုစက္ဘီးစီးသင္ေပးရန္စေတာ့သည္၊
'Handelကိုေသခ်ာကိုင္ၿပီးေျခနင္းကိုနင္းေရွ႕ကိုၾကည့္၊နင္း!´
*ဒုန္း*
လႊတ္လိုက္သည့္ႏုင့္ၿခံတံခါးကိုအုန္းခနဲျမည္ေအာင္ေပးေဆာင့္ေတာ့သည္၊
'အဆင္ေျပရဲ႕လား၊၊ေျခနင္းကိုတင္ထားရံုနဲ႔မရဘူးေလ၊နင္းခိုင္းတာ´
'ေတာ္ၿပီ!အသားနာတာပဲအဖတ္တင္တယ္´
'ေနဦး၊ဒီလိုလက္ေလ်ာ့တာကိုကြၽန္မမႀကိဳက္ဘူး၊အခုျပန္စီး´
'တို႔မစီးခ်င္ဘူး´
'မရဘူး´
'မစီးခ်င္ဘူးလို႔´
'မရဘူး၊စီး၊´
'ေနာက္တခါတို႔လဲက်ရင္မစီးေတာ့ဘူး´
'အင္းပါ´
'ကတိ´
'ကတိ´
ေနာက္တစ္ႀကိမ္ႀကိဳးစားၾကည့္ေတာ့အဆင္ေျပေျပစီးနိုင္ခဲ့သည္၊
'လာတက္´
'ဟမ္!´
'တက္ပါ၊´
ေမယြန္းစက္ဘီးတက္လိုက္သည္၊
'ေသခ်ာကိုင္ထားေနာ္´
'အင္း´
ကေလးေတြလိုရယ္ေမာေနၾကသည့္သူတို႔ႏုစ္ေယာက္လက္ေတြ႕ဆိုသည့္အရာထဲကရုန္းထြက္ကာဘာမွမသိေတာ့ေအာင္ႀကိဳးစားေနထိုင္ေနၾကသည္၊
'ဘယ္လိုလဲ၊ကြၽန္မမေျပာဘူးလား၊´
'အင္း´
'ရွင္ငယ္ငယ္ကစက္ဘီးမစီးဖူးဘူးလား´
'မစီးဘူး၊အခ်ိန္တိုင္းလိုတာရေနေတာ့တို႔ေျမႀကီးနဲ႔ေျခေထာက္ထိခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြေတာင္ခပ္ရွားရွား၊မင္းေကာဘယ္အခ်ိန္ကစက္ဘီးစီးတတ္တာလည္း´
'ကြၽန္မ၅ႏုစ္အ႐ြယ္ေလာက္ကအမွတ္တရအမ်ားၿီးရွိခဲ့တယ္၊အရာအားလံုးကေဖေဖနဲ႔ခ်ညး္ပဲ၊ပထမဆံုးစက္ဘီးစီစတုန္းကေဖေဖအေၾကာင္းအရင္းမရွိငိုခဲ့တဟ္၊အခုေတာ့အေၾကာင္းအရင္းသိၿပီ၊ကြၽန္မကိုေကာင္းမြန္ႀကီးျပင္းလာတာေၾကာင့္လို႔ကြၽန္မေတြးမိတယ္၊´
'တကယ္လည္းေကာင္းမြန္ႀကီးျပင္းခဲ့တာပဲေလ´
မဟူရာေမယြန္းေခါင္းကိုပုတ္ကာ
'မင္းစာေတြကိုေကာင္းမြန္းသင္ခဲ့တယ္၊အစားကိုေကာင္းေကာင္းစားခဲ့တယ္၊မင္းဟာနာမည္ႀကီးေရွ႕ေနတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနၿပီေလ၊မင္းေကာင္းေကာင္းႀကီးျပင္းခဲ့ပါတယ္´
'ကြၽန္မကေလးမဟုတ္ဘူးေနာ္´
'တို႔ထက္ေတာ့ငယ္တယ္ေလ၊ကေလးရဲ႕´
ကြၽန္မကေလးမဟုတ္ဘူး၊၃၄ရွိၿပီ´
'ဟုတ္ပါၿပီ၊တို႔ဒဏ္ရာရတာမင္းပေယာဂမကင္းဘူး၊ေဆးလိမ္းေပး´
'လိမ္းေပးမယ္၊ထအိမ္ထဲဝင္ရေအာင္´
ေရမိုးခ်ိဳးၿပီးေမယြန္းမဟူရာဒဏ္ရာကိုေဆးထည့္ေပးေနတုန္း
'ဟယ္လို၊အင္း...ဟုတ္ၿပီ၊ရန္ကုန္ေခၚသြားလိုက္ၿပီးေတာ့အေမကိုရန္ကုန္သယ္ခ်င္တယ္စီစဥ္ေပးဦး၊....okမင္းကိုလကုန္ရင္bounusထည့္ေပးမယ္၊တာဝန္ေၾကလိုက္ပါဦး´
'ဘာလဲဟင္´
'Nurseကိုသူ႐ြာကေနေခၚလာလိုက္ၿပီတဲ့၊တို႔ရန္ကုန္ျပန္ရင္ေမေမကိုပါရန္ကုန္ေခၚသြားမယ္´
'အင္း၊´
ႏုစ္ရက္ေန႔ေတာ့ရန္ကုန္ကိုျပန္လာခဲ့ၾကသည္၊
'မိုးခ်ဳပ္ေနၿပီ၊မျပန္နဲ႔ေတာ့´
'အေမကမေန႔ကမွေဆးရံုးဆင္းတာ၊ကြၽန္မျပန္ခ်င္တယ္´
'မျပန္နဲ႔ဦး၊အန္တီ၊သမီးနဲ႔ေနပါဦးေနာ္´
'ဒီတစ္ည၊ဒီတစ္ညေတာ့ေနမယ္ဟုတ္ၿပီလား´
'ဟုတ္၊အန္တီ၊ဟိုမွာလိုပဲေမေမနဲ႔အိပ္ေနာ္´
'ဟမ္?´
'တို႔နဲ႔အိပ္ရမွာေၾကာက္လို႔လား၊´
'မ...မေၾကာက္ပါဘူး´
မိခင္ျဖစ္သူကိုရန္ကုန္ေရာက္သည္ႏုင့္Medical check upထပ္လုပ္ေပးၿပီး
'ေမယြန္း၊လာ၊သားနဲ႔သမီးကိုထားခဲ့´
ကေလးႏုစ္ေယာက္နဲ႔ေဆာ့ေပးေနတဲ့ေမယြန္းကိုမဟူရာေခၚကာ
'ဘာလို႔လဲ၊´
'ေအာက္ထပ္ဧည့္ခန္းမွာnurseေရာက္ေနၿပီ၊´
'ဒါဆိုကြၽန္မေတြ႕လိုက္မယ္၊ရွင္ေနခဲ့´
ဧည့္ခန္းအျပင္ကေနမတ္တပ္ရပ္ေစာင့္ေနၿပီးေမယြန္းခဏအၾကာမွာျပန္ထြက္လာသည္၊
'ဟုတ္တယ္၊ရွင့္ေယာကၡမေဆးတစ္လံုးသြင္းခိုင္းလို႔ခ်ိတ္ေပးရတယ္တဲ့၊အဲ့ေဆးမသြင္းခင္ကတည္းကလူနာကနိုးေနတာတဲ့ေဆးထိုးၿပီးတာနဲ႔လူနာကသတိေမ့သြားတယ္၊အစကသူရွင့္ကိဆက္သြယ္မလို႔တဲ့ဒါေပမဲ့....´
'ေမာင္အေမဟာယုတ္မာလြန္းတယ္၊ေတာက္!´
ကားေသာ့ယူကာအိမ္အျပင္ေျပးထြက္သြားတဲ့မဟူရာကိုေမယြန္းလက္ကိုဆြဲထားသည္၊
'မလုပ္နဲ႔၊ကြၽန္မရွင္ေဒါသထြက္တာကိုသိတယ္၊အခုခ်ိန္မွဴရွင္စိတ္လိုက္မာန္ပါမလုပ္သင့္ဘူး၊ကြၽန္မကိုၾကည့္၊မဟူရာ၊ကြၽန္မကိုၾကည့္´
မဟူရာမ်က္လံုးအိမ္မ်ားအရည္လဲ့လဲ့မ်ားေတာက္ေနသည္၊
'ခက္ခဲတာသိပါတယ္၊အခုခဏေလးပါ၊သည္းခံေပးပါေနာ္၊ရွင္ငိုခ်င္ငိုခ်လိုက္ပါကြၽန္မဘယ္သူကိုမွမေျပာဘူး´
မဟူရာေမယြန္းပခံုးေပၚေခါင္းငံုခ်လိုက္သည္၊ေမယြန္းကမဟူရာႏုင့္ယွဥ္လ်ွင္အေကာင္ညႇက္သည္၊ခါးေသးေသးေလးကိုမဟူရာလက္ေမာင္းႀကီးကတြယ္ကပ္ေနၿပီးရိႈက္ကာငိုေနသည္၊ငိုလို႔ၿပီးသည့္ႏုင့္
'ကြၽန္မမွာအႀကံရွိတယ္´
'ဘာအႀကံလဲ´
ေနာက္ရက္တရားခြင္ဝင္ေသာေန႔
'တရားသူႀကီးမင္း၊ဒါဟာေဒၚမဟူရာရဲ႕သမီးငယ္ယုယ၏အသံသက္ေသပါ၊ကြၽန္မရဲ႕အမႈသည္ဟာႏုစ္၂၀တိုင္ထိုကဲ့သို႔အျဖစ္အပ်က္ကို၁၀ႀကိမ္၁၀ခါမကႀကံဳေတြ႕ေနရမည္ဆိုတာအေသအခ်ာပင္ျဖစ္ပါသည္၊တရားသူႀကီးမင္းရွင့္ကြၽန္မေနာက္ထပ္အမႈမ်ားထပ္မံထပ္တင္ရန္ရွိပါတယ္၊၊´
'ကန္႔ကြက္ပါရေစ၊တရားသူႀကီးမင္း၊အမႈတြဲေတြထပ္တပ္ရန္ကိုကန္႔ကြက္ပါရေစ´
'ေကာင္းၿပီ၊ေနာက္မွေလ်ွာက္တင္လိုက္ပါ၊´
'ဟုတ္ကဲ့ပါ၊တရားသူႀကီးမင္း´
'တရားခြင္တျဖတ္နားမည္´
တျဖတ္နားေနစဥ္ဦးမင္းသိုက္မဟူရာဆီေရာက္လာသည္၊
'ေမယြန္း၊ခဏေလာက္ထြက္ေပးပါ၊´
'ေၾသာ္အင္း´
ေမယြန္းထြက္သြားသည့္ႏုင့္
'မင္းကိုကိုယ္ကြာေပးမယ္၊ကိုယ့္အေမလုပ္ခဲ့သမ်ွကိုေက်ေအးေပးပါ´
'ေမာင္ကေမာင္အေမက်သိတတ္လိုက္တာ၊ကြၽန္မအေမက်ေသမလိုျဖစ္ခဲ့တာ၊ကြၽန္မcompanyကသြင္းကုန္ေတြေကာေမာင္ဘယ္လိုရွင္းမလဲ၊ဦးမင္းသိုက္ရွင္ဒူးေထာက္ေတာင္းပန္ရင္ေတာင္ခြင့္မလႊတ္ဘူး၊မဟူရာေျပာင္းလဲရင္အရင္နဲ႔မတူဘူး၊ဦးမင္းသိုက္၊သြားေတာ့´
ေမယြန္းျပန္ဝင္လာေတာ့
'အဆင္ေျပသြားၿပီ၊ေနာက္တခ်ိန္တရားခြင္ဝင္ရင္တို႔ကြာရွင္းရေတာ့မယ္´
ေမယြန္းေပ်ာ္ေပ့မဲ့ဝမ္းလည္းနည္းသည္၊
'ကြာရွင္းေစ´
ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္မွာလက္မွတ္ထိုးၿပီးထြက္လာသည္ႏုင့္
'ဒါဆိုရွင္ေပ်ာ္ေနမွာေပါ့ေနာ္´
'အင္းေပ်ာ္တယ္၊ဒါနဲ႔ေစာေသးတယ္၊မင္းအေဖကိုသြားေတြ႕က်မယ္´
'ကြၽန္မမေတြ႕ရဲဘူး၊´
'တို႔ရွိတယ္၊လာပါ´
ေထာင္ဝင္စာေတြ႕ရန္ေစာင့္ေနခ်ိန္
'သမီးလား´
'ေဖေဖ´
ၾကားထဲကကာထားတာေၾကာင့္အားမရျဖစ္ေနေပမဲ့ဖခင္ျဖစ္သူျမင္ေတာ့ငိုမိသည္၊မဟူရာအေဝးကေနၾကည့္ရင္ျပံဳးမိသည္၊
'သမီးေလေရွ႕ေနျဖစ္ေနၿပီေဖေဖရဲ႕၊´
'ဒါမွငါ့သမီး၊အိမ္ေထာင္ေကာက်ၿပီလား´
'မက်ေသးဘူးေဖေဖ၊ေဖေဖသမီးငယ္လည္းမက်ေသးဘူး´
'ခ်စ္တဲ့သူကိုေတြ႕ရင္ေငးၾကည့္ေနရံုနဲ႔မတင္းတိမ္နဲ႔သမီး၊ခ်စ္ရင္ခ်စ္တယ္ေျပာလိုက္ပါ၊သမီးရဲ႕ရဲတင္းတဲ့စိတ္ေၾကာင့္သူသမီးကိုသတိထားလာမိလိမ့္မယ္´
'ဟုတ္ေဖေဖ၊သမီးေတာင္းပန္ခ်င္တယ္´
'ဘာကိုလဲသမီး´
'သမီးေဖေဖကိုဒီေနရာကမထုတ္ေပးနိုင္လို႔´
'ေၾသာ္သမီးရယ္၊ဝဍ္ေပါ့၊ထားပါကြယ္၊သမီးေမေမေကာ´
'ေမေမကက်န္းမာေရးသိပ္မေကာင္းဘူး၊ေဆးရံုကဆင္ူတာမၾကာေသးဘူး၊´
'ေမလည္းအသက္ႀကီးၿပီပဲ...´
ငယ္႐ြယ္စဥ္ခ်စ္ၾကစဥ္ကတည္းေမဟုေမေမ်ခၚခဲ့တဲ့ေဖေဖကငယ္မူျပန္သလိုေမလို႔တခ်က္ေခၚၿပီးမ်က္လံုးအိမ္မ်ားတြင္လြမ္းဆြတ္သတိရျခင္းအေငြ႕အသက္မ်ားရေနသည္၊
ေမယြန္းၿပံဳးကာထြက္လာသည္၊
'ဘယ္လိုလဲ´
'ေက်းဇူးပါ၊´
'မင္းတို႔အေပၚအေႂကြးထပ္တင္ျပန္ၿပီေနာ္´
'အဲ့အေႂကြးကိုတစ္သက္လံုးမေမ့ဘူး၊မဟူရာ´
Unicode
ခြံထဲမှာနေပူဆာလုံကာထိုင်နေကြတဲ့မေယွန်းနုင့်မဟူရာနားကိုယုယရောက်လာကာ
'အန်တီစက်ဘီးစီးတတ်လား´
'အင်းစီးတတ်တယ်´
'မေမေကော´
'မစီးဘူး´
'ဘာလို့လဲ၊အပင်ပန်းခံပြီးစက်ဘီးစီးရတဲ့အထိမွဲတေနေတာမှမဟုတ်ပဲ´
'ဟာ...မေမေကလည်းအဲ့လိုဟုတ်ဘူးလေ၊စက်ဘီးစီးတော့ကျန်းမာရေးကောင်းတာပေါ့....နော်...အန်တီ?´
'ဒါပေါ့၊ကလေးတောင်သိတယ်´
'ဒါဆိုအန်တီကမေမေကိုစက်ဘီးစီးသင်ပေးနော်၊မေမေစီးတတ်အောင်နော်အန်တီ´
မိခင်ဖြစ်သူမျက်စိတွေအတင်းမှိတ်ကာအချက်ပြနေသောသမီးငယ်ကြောင့်ပြုံးကာ
'ဟုတ်တယ်၊သင်ပေး´
'ရှင်ကတကယ်တတ်ချင်တာလား´
'အင်း´
'စက်ဘီးကော၊´
'ဂိုထောင်ထဲမှာရှိတယ်၊သွားယူချေ´
'သြော်အင်း၊စာရွက်တွေသွားထားလိုက်ဦးမယ်´
'ဟုတ်အန်တီ´
မေယွန်းထွက်သွားသည့်နုင့်မဟူရာအိတ်ကပ်ထဲကဂျယ်လီထုတ်ကိုထုတ်ကာ
'ရော့...´
'မေမေ?´
'မယူဘူးလား၊မယူလည်းရတယ်´
'ယူမယ်!ပေး!´
'တော်တယ်´
ယုယခေါင်းကိုတချက်ပုတ်ကာနေကာမျက်မှန်တပ်ပြီးလမ်းလျှောက်ထွက်သွားသည်၊
မေယွန်းစက်ဘီးထုတ်ကာထွက်လာပြီးမဟူရာကိုစက်ဘီးစီးသင်ပေးရန်စတော့သည်၊
'Handelကိုသေချာကိုင်ပြီးခြေနင်းကိုနင်းရှေ့ကိုကြည့်၊နင်း!´
*ဒုန်း*
လွှတ်လိုက်သည့်နုင့်ခြံတံခါးကိုအုန်းခနဲမြည်အောင်ပေးဆောင့်တော့သည်၊
'အဆင်ပြေရဲ့လား၊၊ခြေနင်းကိုတင်ထားရုံနဲ့မရဘူးလေ၊နင်းခိုင်းတာ´
'တော်ပြီ!အသားနာတာပဲအဖတ်တင်တယ်´
'နေဦး၊ဒီလိုလက်လျော့တာကိုကျွန်မမကြိုက်ဘူး၊အခုပြန်စီး´
'တို့မစီးချင်ဘူး´
'မရဘူး´
'မစီးချင်ဘူးလို့´
'မရဘူး၊စီး၊´
'နောက်တခါတို့လဲကျရင်မစီးတော့ဘူး´
'အင်းပါ´
'ကတိ´
'ကတိ´
နောက်တစ်ကြိမ်ကြိုးစားကြည့်တော့အဆင်ပြေပြေစီးနိုင်ခဲ့သည်၊
'လာတက်´
'ဟမ်!´
'တက်ပါ၊´
မေယွန်းစက်ဘီးတက်လိုက်သည်၊
'သေချာကိုင်ထားနော်´
'အင်း´
ကလေးတွေလိုရယ်မောနေကြသည့်သူတို့နုစ်ယောက်လက်တွေ့ဆိုသည့်အရာထဲကရုန်းထွက်ကာဘာမှမသိတော့အောင်ကြိုးစားနေထိုင်နေကြသည်၊
'ဘယ်လိုလဲ၊ကျွန်မမပြောဘူးလား၊´
'အင်း´
'ရှင်ငယ်ငယ်ကစက်ဘီးမစီးဖူးဘူးလား´
'မစီးဘူး၊အချိန်တိုင်းလိုတာရနေတော့တို့မြေကြီးနဲ့ခြေထောက်ထိခဲ့တဲ့အချိန်တွေတောင်ခပ်ရှားရှား၊မင်းကောဘယ်အချိန်ကစက်ဘီးစီးတတ်တာလည်း´
'ကျွန်မ၅နုစ်အရွယ်လောက်ကအမှတ်တရအများြီးရှိခဲ့တယ်၊အရာအားလုံးကဖေဖေနဲ့ချညး်ပဲ၊ပထမဆုံးစက်ဘီးစီစတုန်းကဖေဖေအကြောင်းအရင်းမရှိငိုခဲ့တဟ်၊အခုတော့အကြောင်းအရင်းသိပြီ၊ကျွန်မကိုကောင်းမွန်ကြီးပြင်းလာတာကြောင့်လို့ကျွန်မတွေးမိတယ်၊´
'တကယ်လည်းကောင်းမွန်ကြီးပြင်းခဲ့တာပဲလေ´
မဟူရာမေယွန်းခေါင်းကိုပုတ်ကာ
'မင်းစာတွေကိုကောင်းမွန်းသင်ခဲ့တယ်၊အစားကိုကောင်းကောင်းစားခဲ့တယ်၊မင်းဟာနာမည်ကြီးရှေ့နေတစ်ယောက်ဖြစ်နေပြီလေ၊မင်းကောင်းကောင်းကြီးပြင်းခဲ့ပါတယ်´
'ကျွန်မကလေးမဟုတ်ဘူးနော်´
'တို့ထက်တော့ငယ်တယ်လေ၊ကလေးရဲ့´
ကျွန်မကလေးမဟုတ်ဘူး၊၃၄ရှိပြီ´
'ဟုတ်ပါပြီ၊တို့ဒဏ်ရာရတာမင်းပယောဂမကင်းဘူး၊ဆေးလိမ်းပေး´
'လိမ်းပေးမယ်၊ထအိမ်ထဲဝင်ရအောင်´
ရေမိုးချိုးပြီးမေယွန်းမဟူရာဒဏ်ရာကိုဆေးထည့်ပေးနေတုန်း
'ဟယ်လို၊အင်း...ဟုတ်ပြီ၊ရန်ကုန်ခေါ်သွားလိုက်ပြီးတော့အမေကိုရန်ကုန်သယ်ချင်တယ်စီစဉ်ပေးဦး၊....okမင်းကိုလကုန်ရင်bounusထည့်ပေးမယ်၊တာဝန်ကြေလိုက်ပါဦး´
'ဘာလဲဟင်´
'Nurseကိုသူရွာကနေခေါ်လာလိုက်ပြီတဲ့၊တို့ရန်ကုန်ပြန်ရင်မေမေကိုပါရန်ကုန်ခေါ်သွားမယ်´
'အင်း၊´
နုစ်ရက်နေ့တော့ရန်ကုန်ကိုပြန်လာခဲ့ကြသည်၊
'မိုးချုပ်နေပြီ၊မပြန်နဲ့တော့´
'အမေကမနေ့ကမှဆေးရုံးဆင်းတာ၊ကျွန်မပြန်ချင်တယ်´
'မပြန်နဲ့ဦး၊အန်တီ၊သမီးနဲ့နေပါဦးနော်´
'ဒီတစ်ည၊ဒီတစ်ညတော့နေမယ်ဟုတ်ပြီလား´
'ဟုတ်၊အန်တီ၊ဟိုမှာလိုပဲမေမေနဲ့အိပ်နော်´
'ဟမ်?´
'တို့နဲ့အိပ်ရမှာကြောက်လို့လား၊´
'မ...မကြောက်ပါဘူး´
မိခင်ဖြစ်သူကိုရန်ကုန်ရောက်သည်နုင့်Medical check upထပ်လုပ်ပေးပြီး
'မေယွန်း၊လာ၊သားနဲ့သမီးကိုထားခဲ့´
ကလေးနုစ်ယောက်နဲ့ဆော့ပေးနေတဲ့မေယွန်းကိုမဟူရာခေါ်ကာ
'ဘာလို့လဲ၊´
'အောက်ထပ်ဧည့်ခန်းမှာnurseရောက်နေပြီ၊´
'ဒါဆိုကျွန်မတွေ့လိုက်မယ်၊ရှင်နေခဲ့´
ဧည့်ခန်းအပြင်ကနေမတ်တပ်ရပ်စောင့်နေပြီးမေယွန်းခဏအကြာမှာပြန်ထွက်လာသည်၊
'ဟုတ်တယ်၊ရှင့်ယောက္ခမဆေးတစ်လုံးသွင်းခိုင်းလို့ချိတ်ပေးရတယ်တဲ့၊အဲ့ဆေးမသွင်းခင်ကတည်းကလူနာကနိုးနေတာတဲ့ဆေးထိုးပြီးတာနဲ့လူနာကသတိမေ့သွားတယ်၊အစကသူရှင့်ကိဆက်သွယ်မလို့တဲ့ဒါပေမဲ့....´
'မောင်အမေဟာယုတ်မာလွန်းတယ်၊တောက်!´
ကားသော့ယူကာအိမ်အပြင်ပြေးထွက်သွားတဲ့မဟူရာကိုမေယွန်းလက်ကိုဆွဲထားသည်၊
'မလုပ်နဲ့၊ကျွန်မရှင်ဒေါသထွက်တာကိုသိတယ်၊အခုချိန်မှူရှင်စိတ်လိုက်မာန်ပါမလုပ်သင့်ဘူး၊ကျွန်မကိုကြည့်၊မဟူရာ၊ကျွန်မကိုကြည့်´
မဟူရာမျက်လုံးအိမ်များအရည်လဲ့လဲ့များတောက်နေသည်၊
'ခက်ခဲတာသိပါတယ်၊အခုခဏလေးပါ၊သည်းခံပေးပါနော်၊ရှင်ငိုချင်ငိုချလိုက်ပါကျွန်မဘယ်သူကိုမှမပြောဘူး´
မဟူရာမေယွန်းပခုံးပေါ်ခေါင်းငုံချလိုက်သည်၊မေယွန်းကမဟူရာနုင့်ယှဉ်လျှင်အကောင်ညှက်သည်၊ခါးသေးသေးလေးကိုမဟူရာလက်မောင်းကြီးကတွယ်ကပ်နေပြီးရှိုက်ကာငိုနေသည်၊ငိုလို့ပြီးသည့်နုင့်
'ကျွန်မမှာအကြံရှိတယ်´
'ဘာအကြံလဲ´
နောက်ရက်တရားခွင်ဝင်သောနေ့
'တရားသူကြီးမင်း၊ဒါဟာဒေါ်မဟူရာရဲ့သမီးငယ်ယုယ၏အသံသက်သေပါ၊ကျွန်မရဲ့အမှုသည်ဟာနုစ်၂၀တိုင်ထိုကဲ့သို့အဖြစ်အပျက်ကို၁၀ကြိမ်၁၀ခါမကကြုံတွေ့နေရမည်ဆိုတာအသေအချာပင်ဖြစ်ပါသည်၊တရားသူကြီးမင်းရှင့်ကျွန်မနောက်ထပ်အမှုများထပ်မံထပ်တင်ရန်ရှိပါတယ်၊၊´
'ကန့်ကွက်ပါရစေ၊တရားသူကြီးမင်း၊အမှုတွဲတွေထပ်တပ်ရန်ကိုကန့်ကွက်ပါရစေ´
'ကောင်းပြီ၊နောက်မှလျှောက်တင်လိုက်ပါ၊´
'ဟုတ်ကဲ့ပါ၊တရားသူကြီးမင်း´
'တရားခွင်တဖြတ်နားမည်´
တဖြတ်နားနေစဉ်ဦးမင်းသိုက်မဟူရာဆီရောက်လာသည်၊
'မေယွန်း၊ခဏလောက်ထွက်ပေးပါ၊´
'သြော်အင်း´
မေယွန်းထွက်သွားသည့်နုင့်
'မင်းကိုကိုယ်ကွာပေးမယ်၊ကိုယ့်အမေလုပ်ခဲ့သမျှကိုကျေအေးပေးပါ´
'မောင်ကမောင်အမေကျသိတတ်လိုက်တာ၊ကျွန်မအမေကျသေမလိုဖြစ်ခဲ့တာ၊ကျွန်မcompanyကသွင်းကုန်တွေကောမောင်ဘယ်လိုရှင်းမလဲ၊ဦးမင်းသိုက်ရှင်ဒူးထောက်တောင်းပန်ရင်တောင်ခွင့်မလွှတ်ဘူး၊မဟူရာပြောင်းလဲရင်အရင်နဲ့မတူဘူး၊ဦးမင်းသိုက်၊သွားတော့´
မေယွန်းပြန်ဝင်လာတော့
'အဆင်ပြေသွားပြီ၊နောက်တချိန်တရားခွင်ဝင်ရင်တို့ကွာရှင်းရတော့မယ်´
မေယွန်းပျော်ပေ့မဲ့ဝမ်းလည်းနည်းသည်၊
'ကွာရှင်းစေ´
ကွာရှင်းစာချုပ်မှာလက်မှတ်ထိုးပြီးထွက်လာသည်နုင့်
'ဒါဆိုရှင်ပျော်နေမှာပေါ့နော်´
'အင်းပျော်တယ်၊ဒါနဲ့စောသေးတယ်၊မင်းအဖေကိုသွားတွေ့ကျမယ်´
'ကျွန်မမတွေ့ရဲဘူး၊´
'တို့ရှိတယ်၊လာပါ´
ထောင်ဝင်စာတွေ့ရန်စောင့်နေချိန်
'သမီးလား´
'ဖေဖေ´
ကြားထဲကကာထားတာကြောင့်အားမရဖြစ်နေပေမဲ့ဖခင်ဖြစ်သူမြင်တော့ငိုမိသည်၊မဟူရာအဝေးကနေကြည့်ရင်ပြုံးမိသည်၊
'သမီးလေရှေ့နေဖြစ်နေပြီဖေဖေရဲ့၊´
'ဒါမှငါ့သမီး၊အိမ်ထောင်ကောကျပြီလား´
'မကျသေးဘူးဖေဖေ၊ဖေဖေသမီးငယ်လည်းမကျသေးဘူး´
'ချစ်တဲ့သူကိုတွေ့ရင်ငေးကြည့်နေရုံနဲ့မတင်းတိမ်နဲ့သမီး၊ချစ်ရင်ချစ်တယ်ပြောလိုက်ပါ၊သမီးရဲ့ရဲတင်းတဲ့စိတ်ကြောင့်သူသမီးကိုသတိထားလာမိလိမ့်မယ်´
'ဟုတ်ဖေဖေ၊သမီးတောင်းပန်ချင်တယ်´
'ဘာကိုလဲသမီး´
'သမီးဖေဖေကိုဒီနေရာကမထုတ်ပေးနိုင်လို့´
'သြော်သမီးရယ်၊ဝဍ်ပေါ့၊ထားပါကွယ်၊သမီးမေမေကော´
'မေမေကကျန်းမာရေးသိပ်မကောင်းဘူး၊ဆေးရုံကဆင်ူတာမကြာသေးဘူး၊´
'မေလည်းအသက်ကြီးပြီပဲ...´
ငယ်ရွယ်စဉ်ချစ်ကြစဉ်ကတည်းမေဟုမေမျေခါ်ခဲ့တဲ့ဖေဖေကငယ်မူပြန်သလိုမေလို့တချက်ခေါ်ပြီးမျက်လုံးအိမ်များတွင်လွမ်းဆွတ်သတိရခြင်းအငွေ့အသက်များရနေသည်၊
မေယွန်းပြုံးကာထွက်လာသည်၊
'ဘယ်လိုလဲ´
'ကျေးဇူးပါ၊´
'မင်းတို့အပေါ်အကြွေးထပ်တင်ပြန်ပြီနော်´
'အဲ့အကြွေးကိုတစ်သက်လုံးမမေ့ဘူး၊မဟူရာ´