law of love(Completed)

Part 15

ေဒၚနန္းၿမိဳင္ကိုလူသတ္ရန္ႀကံစည္မႈ၊လူသတ္မႈႏုင့္ေထာင္ဒဏ္၁၀ႏုစ္ခ်မွတ္ၿပီးေငြဒဏ္သိန္း၆၀က်ခံသည္၊
သားျဖစ္သူဦးမင္းသိုက္ကိုေတာ့ေငြေၾကးလိမ္လည္မႈႏုင့္ေထာင္ဒဏ္၃ႏုစ္နဲ႔ေငြဒဏ္၁၀သိန္းခ်မွတ္လိုက္သည္
ျဖစ္ခ်င္ေသာအရာမ်ားျဖစ္လာတယမွန္ေပမဲ့ရင္ထဲမွာဆႏၵတစ္ခုမျပည့္ေသးပါ၊
ခ်စ္တဲ့လူလက္ကိုဆုပ္ကိုင္ထားပါသည္၊လြတ္ထြက္သြားသည့္ညေပါင္းမ်ားစြာလည္းရိွခဲ့ဖူးသည္၊အိပ္ေဆးေသာက္ကာအိပ္ရေသာညေပါင္းမ်ားၿပီ၊လြမ္းလြန္းလို႔အိပ္ေဆးပင္မနိုင္ေငးသာညမ်ားလည္းရွိသည္၊လြတ္လပ္မႈဟာထင္သေလာက္အရသာမရွိပါ၊ခ်စ္ရတဲ့သူအၿပံဳးကိုမေတြ႕ရလို႔ပဲလား၊
Companyမွာရွင္းထုတ္သင့္တဲ့ဦးမင္းသိုက္ရဲေနာက္လိုက္မ်ားကိုအကုန္ရွင္းထုတ္ကာ၊တင္းက်ပ္စြာခ်ဳပ္ကိုင္ထားသည္
'Companyမွာစည္းမ်ဥ္းနဲ႔မကိုက္ညီရင္အကုန္ေသဖို႔သာျပင္၊´
Companyတခုလံုးအုပ္ခ်ဳပ္ရေပ့မဲ့သူမႏုလံုးသားကိုသူမစိုးမိုးနိုင္ျခင္းမရွိ၊
ရံုးဆင္းတိုင္းေရာက္သြားေလ့ရွိသည္၊နာရီေပါင္းမ်ားစြာထုိင္ကာၾကည့္ေနသည္၊ခဏအၾကာသူမၿခိမ္းေျခာက္ေလမည္၊
'ငယ္နိုးလာေတာ့ေနာ္မဟုတ္ရင္မဦူမင္းသိုက္နဲ႔ျပန္ေပါင္းထုပလိုက္မယ္´
ေခ်ာ့ျပန္ေလသည္၊
'ငယ္ကြာ၊မမင္းကိုသိပ္ခ်စ္တာ၊မင္းကိုမမဆံုးရႈံုးနိုင္ဘူး´
ႀကိမ္းေမာင္းျပန္သည္၊
'မင္းဘယ္လိုမိန္းမလဲ၊ေမယြန္း!မင္းဘာေၾကာင့္ငါ့ကိုစမ္းသပ္ေနတာလဲ၊ငါအဆိုးမဆိုနဲ႔ေနာ္!ေမယြန္း!မင္းကိုငါဘယ္လိုေျပာမွမင္းနိုးမွာလဲ´
ေန႔တိုင္းကုတင္ေပၚမွာလဲေနတဲ့သူမကိုၾကည့္ေနရတာဟာမဟူရာအတြက္ငရဲပါ၊
'bossအခုဘယ္ေမာင္းရမလဲ´
'ေဆးရံုေမာင္း´
ေဆးရံုကသူမရွိရာအခန္းကိုေရာက္ေတာ့ကုတင္ေပၚမွာေမယြန္းမရွိပါ၊အခန္းထဲဝင္လာတဲ့သူနာျပဳကိုေမးေတာ့အေျဖတစ္ခုေၾကာင့္သူမေျပစထြက္လာသည္၊
ေဆးရံုပန္းၿခံထဲမွာညီအမႏုစ္ေယာက္အတူထိုင္ကာစကားေျပာေနတာေတြ႕ေတာ့
'ေမယြန္း!´
အၿပံဳးေတြနဲ႔လွည့္ၾကည့္သူေၾကာင့္ဒူးပင္မခိုင္ၿပိဳလဲက်ကာငိုေနမိသည္၊ေမယြန္းအနားကိုေျပးလာကာ
'မ၊ဘယ္နားနာသြားလို႔လဲ´
'အရူးမေလး၊ငါမွာမင္းေသၿပီထင္ေနတာ´
'မေသပါဘူး၊မနားမွာငယ္ရွိေနၿပီေလ´
ရႈိက္ႀကီးတငင္ငိုေႂကြးေနသူကိုဖက္ေပးထားသည္၊ဘယ္ေလာက္ေတာင္လြမ္းေနလဲမသိပါဘူး၊ငိုယိုေနတာေတာ္ေတာ္ႏုင့္မရပ္ပါ၊
'မမမသိလို႔၊မမအိပ္ေနတဲ့အခ်ိန္တုန္းကဆိုအမမဟူရာေနတိုင္းလာၿပီးေစာင့္ၾကည့္ၿပီးငိုတာ၊´
'ငယ္ကိုအဲ့ေလာက္ေတာင္ပဲခ်စ္လား´
'ငါတခါမွမခ်စ္ဖူးဘူးေမယြန္း၊အဲ့တာေၾကာင့္ငါခ်စ္လာတဲ့အခ်ိန္မွာမင္းကိုဆံုးရႈံးရမွာေသေအာင္ေၾကာက္တယ္၊´
'ငယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္၊ငယ္ေၾကာင့္မအရမ္းစိတ္ညစ္သြားရတာ၊´
'မလိုေတာ့ဘူး၊ငယ္၊မင္းကိုငါျပန္ေတြ႕ေနရၿပီမင္းေတာင္းပန္တာေတြရပ္ေတာ့ငါမေနတတ္ဘူး´
တင္းက်ပ္စြာဖက္ထားမိသည္၊ေနာက္တႀကိမ္လႊတ္ထြက္သြားမလားဆိုသည့္စိတ္ႏုင့္
တပူၿပီးေတာ့ေနာက္တစ္ပူမဟူရာရွာေဖြပူျပန္သည္၊ေနတိုင္းဆရာဝန္roundလွည့္တိုင္းသူမေမးေနေသာေမးခြန္း
'ဆရာ၊ငယ္ေဆးရံုကဆင္းလို႔ရၿပီလား၊´
'မရေသးဘူးခင္ဗ်ာ´
ေနာက္တစ္ရက္...
'ဆရာ၊ငယ္အိမ္ျပန္လို႔ရၿပီလား´
'မရေသးဘူးေနာ္´
ေန႔တိုငိးနီးပါးေမးေနေတာ့
'ဆရာ...´
'ဒီကအမေဆးရံုးကဆင္းလို႔ရၿပီလားဆိုမရေသးဘူး၊
X-Rayရိုက္ၾကည့္ရမယ္၊ခ်ဳပ္ရိုးေျဖဖို႔လည္းရွိေသးတယ္၊´
'ဟုတ္ကဲ့...´
မဟူရာကိုဆရာဝန္ကၿပံဳးျပကထြက္လာသည္၊
'ဘယ္လိုမိန္းမလဲ၊´
'အလင္းေရာင္၊ဘာျဖစ္ေနတာလဲ၊ရုပ္ကလည္းဆူပုတ္ေနတာပဲ´
'ေၾသာ္လူနာရွင္ေပါ့၊ဘယ္ႏုယ္၊လူကိုေတြ႕တိုင္းေဆးရံုဆင္းလို႔ရၿပီလာပဲေမးေနတယ္၊ဒါနဲ႔ကိုကေကာဘယ္လဲ´
'ညီမေလးေရာက္ေနလို႔ေလ´
'အင္း´
'ဂ်ဳတီၿပီးရင္ကိုယ္အိမ္လိုက္ခဲ့ေနာ္´
'ဦးဂုဏ္ရွိန္ဝါ၊က်ဳပ္ညဂ်ဳတီရွိတယ္ေလ´
'ဟာ´
အလင္းေရာင္ရယ္ကာ
'သြားၿပီ၊ႏုာဘူး´
ထိုအခ်ိန္အခန္းထဲတြင္
'မကလည္းေလာလိုက္တာ´
'မကေလေမေမကိုငယ္ကိုျပခ်င္လွၿပီ´
'သမီးေခြၽးမဘယ္ေလာက္လွတယ္ဆိုတာျပခ်င္ေနၿပီ´
'အမယ္ေလး၊ဒါနဲ႔ေဒၚနန္းၿမိဳင္တို႔ေကာ´
'ေထာင္က်သြားၿပီ၊ငယ္၊ငယ္အေပၚလုပ္ခဲ့တာေတြကိုသူတို႔ျပန္ေပးဆပ္ေနရၿပီ´
'မ´
'ဟင္....ေျပာငယ္´
'မခ်စ္တယ္သိလား´
'သိတာေပါ့၊အရမ္းခ်စ္တာကို´
'ဟာ၊အလုပ္ေတြမၿပီးေသးဘူးပဲ´
ခ်စ္ေၾကာင္းေျပာေနခ်ိန္ေမယြန္းအလုပ္ကိုသတိရသြားသည္၊အလုပ္ဆိုေလာဘႀကီးတဲ့ဒီေကာင္မေလး
'မွားပါတယ္၊ငါထက္အလုပ္ကိုပိုခ်စ္တဲ့ေကာင္မေလးကိုရည္းစားေတာ္ထားရတာ´
'ဘာလဲ၊မခ်စ္ခ်င္ဘူးလား၊´
'ရတယ္ေလ၊ငယ္ေနာက္တစ္ေယာက္ယူလိုက္မယ္´
'အမယ္ေလးမလုပ္ပါနဲ႔၊၊ဒီတစ္ေယာက္ေလးပဲရွိတာ၊မနားမွာပဲေနပါေနာ္´
ေမယြန္းမဟူရာလည္းပင္းကိုလက္မ်ားျဖင့္ယွက္ကာဖက္လိုက္ၿပီးနႈတ္ခမ္းတို႔ကိုနမ္းလိုက္သည္၊
ထိုအခ်ိန္
'အမတို႔ေဆးရံုတတ္ရတာအဆင္ေျပ....´
မဟူရာဟာေဆးရံုကိုလွဴဒါန္းတဲ့အဓိကအလွဴရွင္မို႔ဂုဏ္ရွိန္ဝါဝင္နႈတ္ဆက္ရာနမ္းေနတဲ့မဟူရာတို႔ကိုျမင္ကာ
'အဆင္ေျပတယ္ထင္တယ္၊ေနာက္မွလာခဲ့လိုက္ပါ့မယ္ခင္ဗ်ာ့´
ကိုယ္ခ်င္းအျမန္ခြာလိုက္ေပ့မဲ့မမွီလိုက္ပါေမယြန္းနား႐ြက္ဖ်ားမ်ားမီးေတာက္ေနသလိုရဲေနသည္၊
'မ...ျပန္ေတာ့အိမ္´
'အ...အင္း၊မမနက္ျဖန္breakfastဘာစားခ်င္လဲ´
'ရတယ္၊ရွိတာသာယူခဲ့´
'အင္းမျပန္ေတာ့မယ္
ရွက္လြန္းလို႔မ်က္လံုးခ်င္းပင္မဆိုင္ၾကေတာ့ပဲမဟူရာအျမန္ထြက္ေပးလာသည္၊
ေမယြန္းေစာင္ေခါင္းထိၿခံဳကာေကြးေနသည္၊
ဂုဏ္ရွိန္ဝါလည္းလန္သည့္ဆိုကာ
'အလင္းေရာင္´
'အင္း....ဘာျဖစ္တာတုန္း၊ဘာလို႔အဲ့လိုႀကီးလာဖက္တာတုန္း´
'ကိုယ္ရင္ေတြတုန္လို႔ပါကြာ၊ဖက္ထားစမ္းပါ´
'ေၾသာ္ဘာျဖစ္လာတာလဲလို႔´
'ေဆးရံုအလွဴရွင္ကိုသြားနႈတ္ဆက္တာေလ´
'အင္း၊´
'နမ္းေနၾကတယ္´
'ေၾသာ္သူ႔ရည္းစားသူနမ္းတာဘာျဖစ္လဲ´
'ကိုယ့္ကိုဖက္ထားေပးပါကြာ´
'ဦးဂုဏ္ရွိန္ဝါခင္ဗ်ား၊အဖက္ခံခ်င္လို႔ရမယ္လာရွာတာမလား၊လႊတ္စမ္းပါ၊သူနာျပဳေတြျမင္သြားမယ္´
ဂုဏ္ရွိန္ဝါေပကပ္ကြာတြယ္ကပ္ေနမႈကိုအလင္းေရာင္လက္ေလ်ာ့လိုက္သည္၊
မဟူရာအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့
'သမီးၿပံဳးလို႔ပါလား´
'ေၾသာ္ေမေမ၊ထမင္းစားppl´
'ေအး၊သမီးေကာ´
'သမီးဗိုက္မဆာေတာ့ဘူး၊ကေလးေတြေကာ´
'စာလုပ္ၿပီးလို႔ေဆာ့ေနမွာေပါ့´
'ေမေမသမီးေစာင့္ေနတာလား´
'ေအးကြယ္´
'ဒါဆိုေမေမနားေတာ့ေလ၊သမီးလည္းျပန္ေရာက္ေနၿပီ´
'အင္း၊ဒါနဲ႔သမီးေကာင္မေလးေကာ´
'ေၾသာ္သူေနေကာင္းေတာ့မယ္၊သူေဆးရံုဆင္းရင္ေမေမဆီေခၚလာခဲ့မယ္´
'အမယ္ေလးေနာ္၊ငါသမီးဒီလိုၿပံဳးတာအခုမွပဲျပန္ျမင္ရေတာ့တယ္´
'ေမေမ၊သမီးေတာ့ေလငယ္ေနေကာင္းတာနဲ႔လက္ထပ္မယ္ေမေမ´
'ေအးပါကြယ္၊သမီးသေဘာစီစဥ္ပါ၊´
'ဟုတ္၊သမီးကေလးေတြသြားၾကည့္ဦးမယ္´
'ေအးေအး´
ကေလးမ်ားကိုသြားတိုက္မ်က္ႏုာသစ္ခိုင္းၿပီး၊ညအိပ္ဝတ္စံုလဲလွယ္ေပးကာ
'အိပ္ေတာ့ေနာ္´
'ေမေမ´
'အင္း´
'အန္တီေနေကာင္းၿပီလား´
'ေကာင္းေတာ့မယ္´
'ေမေမအန္တီကိုလြမ္းတယ္´
'ေနာက္ေန႔က်သားနဲ႔သမီးကိုေမေမေခၚသြားမယ္ဟုတ္ၿပီးလား´
'ဟုတ္ေမေမ၊ေကာင္းေသာညပါေနာ္´
'သမီးေလးေကာပဲ၊သားလည္းအိပ္ေတာ့ေနာ္´
'ဟုတ္ေမေမ´
ဖုန္းေတြပိတ္မီးေတြပိတ္ကာအိပ္သြားၾကသည္၊
ေနာက္ေန႔ေက်ာင္းကေနကေလးေတြေခၚကာေဆးရံုကိုထြက္လာၾကသည္၊
'အန္တီ!´
'ယုယ၊သုတေလး´
'အမယ္ေလး၊ပါအန္တီကိုလြမ္းေနတာလား´
'အင္း´
ကေလးႏုစ္ေယာက္ကိုဖက္ကာထားရင္းမဟူရာကိုၿပံဳးကာၾကည့္မိသည္၊
'ယုယေလးေတာင္နည္းနည္းဝလာသလားလို႔´
'မီးဝိတ္ေလ်ာ့ေနတာ´
'အမယ္ေလး´
'ေမေမနဲ႔အန္တီယူၾကေတာ့ေလ၊´
ခ်စ္တဲ့သူလက္ကိုဆုပ္ကိုင္ကာၿပံဳးမိသည္၊
လူတိုင္းဟာမျပည့္စံုနိုင္ဘူးငယ္
သို႔ေသာ္ငါဟာျပည့္စံုသူျဖစ္ခ်င္တယ္
အဲ့အတြက္မင္းကိုအျပည့္အဝပိုင္ဆိုင္လိုတယ္