law of love(Completed)

Part 10

အိမ္ကိုျပန္ေမာင္းလာေတာ့ကေလးမ်ားကႏုင့္ေမယြန္းအိပ္ေနေပၿပီ၊
'ေမယြန္း'
ပခံုးကိုညင္သာစြာလႈပ္နိုးလိုက္ေတာ့လူကိုၿပံဳးျပသည္၊
'အိပ္ေပ်ာ္သြားတာSryေနာ္'
'ရပါတယ္၊'
'ေဟာ၊ကေလးေတြအိပ္ေနၾကတာပဲ'
ေမယြန္းကေလးေတြကိုၾကည့္ကာၿပံဳးၿပီးေျပာသည္၊
'ေမယြန္း'
'ရွင့္'
'ေနာက္ဆိုတို႔ကိုဘာဆိုင္လို႔လဲဆိုတဲ့စကားမ်ိဳးေျပာပါနဲ႔ေနာ္'
ေမယြန္းမဟူရာကိုေသခ်ာၾကည့္ေနသည္၊ေလးနက္စြာေျပာေနသည္မို႔ေမယြန္းအေရးေပးထားသည္၊
'ဘာလို႔လဲ'
'တို႔ဘက္ကမင္းနဲ႔ဆိုင္သူ...မဟုတ္ဘူးပိုင္သူျဖစ္ခ်င္ေနသလိုျဖစ္ေနတယ္'
'မေသခ်ာမေရရာပါလား၊မဟူရာ'
'တို႔မခ်စ္ဖူးေသးဘူး'
'ဘယ္လိုရွင္ကမခ်သ္ဖူးေသးဘူး၊လူတိုင္းမွာအခ်စ္ဦးဆိုတာရွိစၿမဲပဲ၊ဘယ့္ႏုယ္အိမ္ေထာင္က်ကေလးႏုစ္ေယာက္ရေနၿပီျဖစ္တာေတာင္အခုထိမခ်စ္ဖူးေသးဘူးတဲ့လား၊စကားကိုယုတၱိရွိေအာင္ေျပာပါ၊ဒီနိုင္ငံမွာလိင္တူခ်စ္ရင္ပုဒ္မ၃၇၇နဲ႔ေထာင္ခ်လို႔ရတယ္၊ရွင္ေယာကၡမကေက်နပ္ပံုမရဘူး၊အမႈဖြင့္လိုက္ရင္ရွင္ဒုကၡေရာက္မယ္၊ခ်စ္လည္းေအာင့္ကာေန၊မဟူရာ၊ကိုယ္ဒုကၡကိုယ္မရွာနဲ႔၊
ေလာေလာဆယ္အႏၲရာယ္ကရွင္သိပ္ကိုဆိုင္ခ်င္ေနတဲ့ကြၽန္မနားမွာ၊'
'မင္းတို႔ကိုစိတ္ပူေနတာလား'
'ပူတယ္၊ကိုယ့္အမႈသည္ဆိုတဲ့သံေယာဇဥ္နဲ႔ပဲ'
'အင္းမင္းအိမ္လိုက္ပို႔ေပးရမလား'
'ရတယ္၊ကြၽန္မဘာသာျပန္မယ္'
'အင္း'
ေမယြန္းBusကားမွတ္တိုင္မွာထိုင္ေနသည္၊
'ဒီမိန္းမရူးမ်ားေနသလားေနာ္....ရူးေပ့မဲ့လည္း...ဟာ..ငါဘာေတေျပာ'
ေမယြန္းတီးတိုးစြာေျပာၿပီးရယ္ေနမိသည္၊
'တကယ္ပဲမခ်စ္တတ္ေသးတာလား...မဟူရာ...မဟူရာ...တယ္လည္းနက္ရႈိင္းပါလားေနာ္၊အေတြးမ်ားေအာင္လုပ္တာပဲ'
စီးရမည့္ကားေပၚတက္သြားလိုက္သည္၊ရန္ကုန္ညရဲ႕မီးေရာင္စံုကိုခံစားရင္ေမယြန္းဦးငွက္ဆိုထားတဲ့ညပံုျပင္သီခ်င္းကိုနားဆင္ေနသည္၊လင္ေဖ်ာက္တီးကာစီးခ်က္လိုက္ေနသည္၊
သီခ်င္းအရသာေလးခံစားရင္းခါင္းထဲေရာက္လာသူေၾကာင့္်မက္ေမွာင္က်ံဳလိုက္သည္၊
'ေရာ...ပါလာျပန္ပါလားမဟူရာ၊ရွင္ဟာဘယ္လိုလူပါလဲ၊ကြၽန္မကိုဘာေၾကာင့္အလြတ္မေပးရတာလဲေနာ္၊ဝဍ္ႀကီးပါ့၊'
အိမ္ကိုေရာက္မခင္အထိသူမအေၾကာင္းမေတြးရမေနနိုင္ျဖစ္ေနသည္၊ၿပံဳးစိစိႏုင့္ဝင္လာသည္သမီးေမယြန္းကိုေဒၚစိုးေမေသခ်ာၾကည့္ကာ
'သမီး!'
'ရွင္ေမေမ!'
'ဘာေတြသေဘာက်ေနတာလဲ'
'မဟုတ္ပါဘူးေမေမ၊ဒီတိုင္းမုန္းစရာလူတစ္ေယာက္အေၾကာင္းေတြးေနတာပါ၊'
'သမီးေနာ္ရည္းစားရေနတာလား'
'မ...မဟုတ္ပါဘူးေမေမရဲ႕'
'ေမေမသမီးျပန္လာၿပီ'
'မီးေလး?ဘယ္ကျပန္လာတာလဲ၊ေမေမကိုဘာလို႔ိုတစ္ေယာက္တည္းထားခဲ့တာလဲ'
'သမီးခဏေလးလမ္းထိပ္သြားတာပါမမ'
'သမီးတို႔ရည္းစားရေနၾကတာလား၊ေမေမကိုမလိမ္နဲ႔ေျပာၾကစမ္း'
'သမီးမွာမရွိပါဘူးေမေမ'
'သမီး...သမီးကေတာ့ရွိတယ္ေမေမ'
ေမယြန္းနဲ႔ေဒၚစိုးေမေၾကာင္သြားသည္၊
'မီးေလး?'
'ေတာင္းပန္ပါတယ္၊အကိုကိုမီးတကယ္ခ်စ္တာပါမမ'
'မတားပါဘူးမီးေလးရယ္၊ဒါနဲ႔ဘယ္သူတုန္း'
'သူနာမည္ကခက္ေဇာ္တဲ့၊သူကနာမည္ႀကီးအလွကုန္ပစၥည္းcompanyပိုင္ရွင္ေလ'
'ခက္ေဇာ္....ဒီနာမည္ၾကားဖူးတယ္...'
'မမသိလား၊သူ႔ကိုေက်ာင္းကိုသူတူမေလးကိုေက်ာင္းလာပို႔ရင္းေတြ႕တာမမ'
'aww၊မမမမွတ္မိေတာ့ဘူး၊ေတာ္ၿပီမီးေလးတို႔အဆင္ေျပရင္ၿပီးေရာသမီးသြားနားေတာ့မယ္ေမေမ'
'ေအးေအး'
ေမယြန္းေရခ်ိဳးအဝတ္စားလဲညစာစားခ်င္စိတ္မရွိေတာ့၍ဘုရားရွိခိုးကာအမႈသည္တခ်ိဳ႕စာ႐ြက္စာတမ္းတို႔ျပန္စစ္ေနသည္ရုတ္တရပ္
'ဟယ္လို၊'
'တို႔ပါ'
'မဟူရာ၊ေျပာ'
'သတိရလို႔'
'....အင္း'
'တို႔ကိုအဆက္အသြယ္မျဖတ္ပါနဲ႔ေနာ္၊အေျခအေနတခုအထိေတာ့ဖုန္းနဲ႔ဆက္သြယ္ပါရေစ'
'အင္းပါ၊အခုဘာလုပ္ေနလဲ'
'စာရင္းလုပ္ေနတယ္၊မင္းေကာ'
'စာ႐ြက္စာတမ္းတခ်ိဳ႕ျပန္ၾကည့္ေနတာ'
'သီခ်င္းနားေထာင္မလား'
'အင္း၊ဆိုျပ'
'အာ.....ေရာင္စံုမီးမ်ားထြန္းလို႔ထားတဲ့သန္းေခါင္းယံဒီ
ကပြဲေလး...ေတြးေတာေငးေမာရင္းနဲ႔...ထိုင္ေနသူတစ္ေယာက္...အေဖာ္မစံုေတာ့ခန္းမရဲ႕ေထာင့္မွာ.....အထီးက်န္ဆန္လြန္းတဲ့....ငါရဲ႕အျဖစ္နဲ႔တူသူတစ္ေယာက္ေတာ့ေတြ႕ခဲ့....'
ထူးဆန္းစြာအႀကိဳက္ဆံုးသီခ်င္းကိုညည္းေနတာေၾကာင့္ေမယြန္းၿပံဳးကာစားပြဲေမးေထာက္ကာနားေထာင္ေနသည္၊
'ဖန္ခြက္ခ်င္းထိခတ္တဲ့အခိုက္မွာ...အတူတူေဝမ်ွခဲ့..စကားလံုးမ်ားရဲ႕အထိအေတြ႕ကိုေသခ်ာကိုယ္သိိ...ဒီတစ္ခြက္ၿပီးေနာက္တခြက္ေနာက္တခြက္ေနာက္တခြက္နဲ႔အသိေတြေဝဝါးခဲ့...ေႏြးေထြးလြန္းတဲ့နႈတ္ခမ္းတစံုဟာေနာက္ဆံုးအသိပဲ....
မေရရာတဲ့အိမ္မက္အပိုင္းအစနဲ႔ေမ်ွာ္လင့္ျခင္းမ်ားနဲ႔နိုးခဲ့....ေ႐ႊေရာင္ဖိနပ္ေလးတစ္ဖက္ေတြ႕တယ္....ဒီအခန္းေလးထဲ...ပံုျပင္ထဲကလိုပဲကြယ္'
ေမယြန္းရဲ႕သေဘာက်စြာရယ္သံသဲ့သဲ့ကိုၾကားရသည္၊
'ဘာလို႔လဲ'
'ရွင္ေတာ္တယ္၊ကြၽန္မအရမ္းသေဘာက်တဲ့သီခ်င္းကိုဆိုျပတာပဲ'
'ဒါတို႔ကိုေဖေဖငယ္ငယ္ကဆိုဆိုျပတဲ့သီခ်င္းေလ၊'
'သီခ်င္းေလးကဆန္းတယ္ေနာ္'
'ဟင့္အင္းတံုးလြန္းတယ္'
'ဘာလို႔လဲ'
'စဥ္းစားၾကည့္ဖိနပ္တဖက္လံုးျပန္ေကာက္ဖို႔အခ်ိန္မရွိတာမွမဟုတ္ပဲ၊တမကာင္ကိုထားခဲ့တာဂြင္ဆင္တာသိသာေနတာပဲကို'
ေမယြန္းရယ္ကာ
'မဟူရာ၊ရွင္ဟာမလြယ္ပါလားေနာ္၊ရွင္ဒီလိုေျပာေနတာေလယုယနဲ႔သိပ္တူတယ္၊ယုယမွာရွင့္ေသြးအျပည့္နဲ႔သိလား၊'
'အင္း'
ေနတိုင္းနီးပါးဖုန္းေတြေျပာကာရယ္ေမာျဖစ္ေနၾကသည္၊ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိေမယြန္းမဟူရာနဲ႔ေနရတာစိတ္ခ်မ္းသာလွသည္၊
'တို႔အျပင္မွာေတြ႕ရေအာင္ေမယြန္း'
'အင္းတခါတေလပဲေလ၊ေတြ႕ၾကမယဒီတခါကြၽန္မေကြၽးမယ္္'
ေဆာင္းကုန္ခါနီးရန္ကုန္ညဟာေအးသည္၊ညတာရွည္သည္၊
ရံုးခန္းေရွ႕တြက္ေအးလြန္း၍ပဆစ္တုပ္ထိုင္ကာေစာင့္ေနသည္၊ေမယြန္းဒီေန႔မွအေႏြးထည္ကပါးေနသည္၊လွခ်င္ေဇာႏုင့္အပါးဝတ္ကာထားေတာ့အေအးဓာတ္ကိုအံႀကိတ္ကာေနရသည္၊
ခဏအၾကာအေျပးလာကာ
'ေမယြန္း'
'ေၾသာ္ေရာက္ၿပီလား'
'sryတို႔စာရင္းတခ်ိဳ႕စစ္ေနလို႔ၾကာသြားတာ၊ေရာ႕ဒါေလးဝတ္ထား'
လူႀကီးလူေကာင္းတေယာက္လို႔သူမရဲ႕ကုတ္အက်ီ ၤကိုခံ်တ္ကာေမယြန္းကိုၿခံဳေပးေတာ့၊ေမယြန္းၿပံဳးသည္၊
ကားေပၚေရာက္ေတာ့
'ကေလးေတြေကာ'
'ကေလးထိန္းနဲ႔ထားခဲ့တယ္'
'ေၾသာ္....ရွင္ကြၽန္မနဲ႔ဒိတ္ခ်င္ေနတာလား၊မဟူရာ'
'ည...ညစာစားရံုပါ'
ေမယြန္းဟာရံုးခ်ိန္ဆိုလ်ွင္တည္ၿငိမ္သူအျဖစ္ရံုးဆင္းခ်ိန္ေတြ႕ျပန္ေတာ့ေပါ့ပါးေသာလူငယ္တစ္ေယာက္လိုပင္ရယ္ေမာေနတတ္သည္၊
'အံမယ္ရွက္သြားတာ၊ေနာက္တာပါ၊'
မဟူရာေမယြန္းလက္ေတြကိုကိုင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့သူမေၾကာင့္ၾကည့္သည္၊
'ေအးစက္ေနတာပဲ'
ေမယြန္းလက္ေတြကိုအာေငြ႕ေပးကာေႏြးေအာင္လုပ္ေပးေတာ့သူမပါးႏုင့္နား႐ြက္မ်ားရဲေနသည္၊
'ရွက္ေနတာလား'
'ေအး...ေအးလို႔ပါ'
'ဟားဟားဟား'
'ရွင္...ရွင္ရယ္လိုက္တယ္'
'အင္း၊ဘာလို႔လဲ'
'ရွင္ရယ္တာသိပ္မရွိဘူးေလ၊'
'တို႔ၿပံဳးတာရယ္တာသိပ္မလုပ္ခ်င္ဘူး'
'ဘာလို႔လဲ'
'ေပ်ာ့ညံသလိုပဲ'
'ၿပံဳးမွရယ္မွေပ်ာ့ညံတာမဟုတ္ပါဘူး၊ေပ်ာ့ညံတယ္ဆိုတာမ်ိဳးထက္ႏူးညံတယ္လို႔သံုးသင့္တယ္၊ၿပံဳးလိုက္ရယ္လိုက္ေတာ့အရင္ကလူခ်စ္လူခင္တာထက္ပိုၿပီးမ်ားလာတာေပါ့၊အတုအေယာင္ေတြၾကားကေနအစစ္အမွန္ေတြေတြ႕ရတာေပါ့၊ၿပံဳးၾကည့္ပါလား၊လူေတြကရွင့္ကိုပိုၿပီးသေဘာက်လာလိမ့္မယ္၊မဟူရာၿပီးေတာ့ရွင္ၿပံဳးရင္လွတယ္၊ၿပံဳးပါေနာ္'
'အင္း'
စကားေလးေျပာၿပီးကားေမာင္းလာရာလိုရာေနရာသို႔ေရာက္ရွိေတာ့
'မဟူရာ၊ကြၽန္မမွာပိုက္ဆံအဲ့သေလာက္မပါဘူး'
5 starအဆင့္မွီစားေသာက္ခန္းသို႔ေခၚလာ၍မဟူရာကိုဆြဲကာေမယြန္းတီးတိုးစြာေျပာသည္၊သို႔ေသာ္မဟူရာဘာမွမေျပာပဲအထဲသာဝင္လာသည္၊
'ဘာမွာမလဲ၊ေမယြန္း'
'ေတာ္ၿပီ'
'မွာပါ၊ဆိုင္ထဲဝင္လာၿပီဘာမွမမွာရင္အားနာစရာႀကီး'
ေမယြန္းမဟူရာကိုမ်က္ေစာင္းထိုးကာ
'ညီမေလးတို႔ဆိုင္ေစ်းအနည္းဆံုးကဘယ္ေလာက္လဲ'
'၁သိန္းပါ၊'
'ဘုရားဘုရား၊အေမပင္စင္ေလာက္ေတာင္ရွိတယ္'
မဟူရာရယ္ခ်င္စိတ္ကိုထိန္းကာ
'beef steakႏုစ္ပြဲလုပ္ပါ'
'ဟုတ္'
မွာထားသည့္စားစရာမ်ားေရာက္လာေတာ့လာခ်သည့္ဝတိ္တာေကာင္ေလးကို
'ေမာင္ေလးဒါတပြဲဘယ္ေလာက္ရွိလဲ၊တစ္သိန္းပါ'
'ေၾသာ္ေအးေအး'
ေမယြန္းမစားေတာ့ပါ၊မဟူရာအသားေတြလွီးျဖတ္ၿပီးပန္ကန္ကမ္းေပးလိုက္သည္၊
'စား'
'ဘယ္လိုစားရမလဲ၊တပြဲတသိန္းတဲ့၊ကြၽန္မအေမတလပင္စင္ေလာက္ရွိတယ္'
'စားပါကြာ'
အသားတစ္တံုးပါးစပ္ထဲေကာက္ထည့္လိုက္ၿပီးအရသာေတြ႕သြားသည္၊ေခါင္းမေဖာ္တန္းစားေနတဲ့ေမယြန္းကိုၾကည့္ရတာမဟူရာသေဘာက်သည္၊
'တို႔tiloetခဏသြားဦးမယ္'
'အင္း'
ခဏအၾကာစားၿပီးေတာ့
'ေဘာက္ခ်ာပါရွင့္'
'ေၾသာ္ဟုတ္....ဟုတ္'
ေဘာက္ခ်ာၾကည့္ၿပီးေမယြန္းဘာမွမလုပ္တတ္ျဖစ္ေနသည္၊
'ဟိုေလညီမ၊ပိုက္ဆံကေလအရစ္က်ရလား'
မဟူရာရယ္မိသည္၊
'မရပါဘူးရွင့္၊ဒါဆိုပန္းကန္ေဆးရမယ္ရွင့္'
'ေၾသာ္ဟုတ္ကဲ့'
'လာအမ'
kitchenထဲမွာပန္းကန္ေဆးေနတဲ့ေမယြန္းကိုေနာက္ကၾကည့္ေနရင္းမဟူရာသူမလက္ရွည္အက်ီ ၤကိုေခါက္တင္ကာကူေဆးေပးေနရင္း
'မိုက္တယ္မလား၊ပန္းကန္ေဆးရတာ'
'ဘာကိုမိုက္တာလဲ၊ကြၽန္မတစ္သက္နဲ႔တကိုယ္တခါမွဒီလိုမျဖစ္ဖူးဘူး'
'ဟားဟားဟား၊မင္းကေလးနဲ႔တူတယ္၊မန္ေနဂ်ာ!'
'ဟုတ္ေျပာပါboss'
'boss?ရွင္က'
'အင္း၊တို႔ကဒီဆိုင္ပိုင္ရွင္ေလ၊'
'ဒါဆိုညာၿပီးပန္းကန္ေဆးခိုင္းတာ'
ဆူပုတ္ေနတဲ့သူမလက္ကေလးေတြကိုေသခ်ာေရသုတ္ေပးၿပီးအိမ္ျပန္လာၾကသည္၊
'အိမ္ေရာက္ပါၿပီ'
'....'
'စိတ္ဆိုးေနတာလား'
'မဆိုးဘူး'
'အနားကိုလာ'
ေမယြန္းအနည္းငယ္တိုးသြားသည္'
'တိုးဦး'
အနားကပ္ကိုတိုးေတာ့နဖူးကိုအေႏြးဓာတ္တခုၿခံဳလႊမ္းသြားသည္၊ေမယြန္းအျမန္ဆင္းသြားသည္၊ေႏြးခနဲခံစားခ်က္နဲ႔အတူစူးရဲေသာအၾကည့္တို႔ေၾကာင့္ေမယြန္းႏုလံုးရိုက္ခတ္သံက်ယ္ေလာင္ေနသည္၊
'ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲငါအေမႏုလံုးေဆးေသာက္ရေတာ့မယ္ထင္တယ္'
Unicode
အိမ်ကိုပြန်မောင်းလာတော့ကလေးများကနုင့်မေယွန်းအိပ်နေပေပြီ၊
'မေယွန်း'
ပခုံးကိုညင်သာစွာလှုပ်နိုးလိုက်တော့လူကိုပြုံးပြသည်၊
'အိပ်ပျော်သွားတာSryနော်'
'ရပါတယ်၊'
'ဟော၊ကလေးတွေအိပ်နေကြတာပဲ'
မေယွန်းကလေးတွေကိုကြည့်ကာပြုံးပြီးပြောသည်၊
'မေယွန်း'
'ရှင့်'
'နောက်ဆိုတို့ကိုဘာဆိုင်လို့လဲဆိုတဲ့စကားမျိုးပြောပါနဲ့နော်'
မေယွန်းမဟူရာကိုသေချာကြည့်နေသည်၊လေးနက်စွာပြောနေသည်မို့မေယွန်းအရေးပေးထားသည်၊
'ဘာလို့လဲ'
'တို့ဘက်ကမင်းနဲ့ဆိုင်သူ...မဟုတ်ဘူးပိုင်သူဖြစ်ချင်နေသလိုဖြစ်နေတယ်'
'မသေချာမရေရာပါလား၊မဟူရာ'
'တို့မချစ်ဖူးသေးဘူး'
'ဘယ်လိုရှင်ကမချသ်ဖူးသေးဘူး၊လူတိုင်းမှာအချစ်ဦးဆိုတာရှိစမြဲပဲ၊ဘယ့်နုယ်အိမ်ထောင်ကျကလေးနုစ်ယောက်ရနေပြီဖြစ်တာတောင်အခုထိမချစ်ဖူးသေးဘူးတဲ့လား၊စကားကိုယုတ္တိရှိအောင်ပြောပါ၊ဒီနိုင်ငံမှာလိင်တူချစ်ရင်ပုဒ်မ၃၇၇နဲ့ထောင်ချလို့ရတယ်၊ရှင်ယောက္ခမကကျေနပ်ပုံမရဘူး၊အမှုဖွင့်လိုက်ရင်ရှင်ဒုက္ခရောက်မယ်၊ချစ်လည်းအောင့်ကာနေ၊မဟူရာ၊ကိုယ်ဒုက္ခကိုယ်မရှာနဲ့၊
လောလောဆယ်အန္တရာယ်ကရှင်သိပ်ကိုဆိုင်ချင်နေတဲ့ကျွန်မနားမှာ၊'
'မင်းတို့ကိုစိတ်ပူနေတာလား'
'ပူတယ်၊ကိုယ့်အမှုသည်ဆိုတဲ့သံယောဇဉ်နဲ့ပဲ'
'အင်းမင်းအိမ်လိုက်ပို့ပေးရမလား'
'ရတယ်၊ကျွန်မဘာသာပြန်မယ်'
'အင်း'
မေယွန်းBusကားမှတ်တိုင်မှာထိုင်နေသည်၊
'ဒီမိန်းမရူးများနေသလားနော်....ရူးပေ့မဲ့လည်း...ဟာ..ငါဘာတေပြော'
မေယွန်းတီးတိုးစွာပြောပြီးရယ်နေမိသည်၊
'တကယ်ပဲမချစ်တတ်သေးတာလား...မဟူရာ...မဟူရာ...တယ်လည်းနက်ရှိုင်းပါလားနော်၊အတွေးများအောင်လုပ်တာပဲ'
စီးရမည့်ကားပေါ်တက်သွားလိုက်သည်၊ရန်ကုန်ညရဲ့မီးရောင်စုံကိုခံစားရင်မေယွန်းဦးငှက်ဆိုထားတဲ့ညပုံပြင်သီချင်းကိုနားဆင်နေသည်၊လင်ဖျောက်တီးကာစီးချက်လိုက်နေသည်၊
သီချင်းအရသာလေးခံစားရင်းခါင်းထဲရောက်လာသူကြောင့်ျမက်မှောင်ကျုံလိုက်သည်၊
'ရော...ပါလာပြန်ပါလားမဟူရာ၊ရှင်ဟာဘယ်လိုလူပါလဲ၊ကျွန်မကိုဘာကြောင့်အလွတ်မပေးရတာလဲနော်၊ဝဍ်ကြီးပါ့၊'
အိမ်ကိုရောက်မခင်အထိသူမအကြောင်းမတွေးရမနေနိုင်ဖြစ်နေသည်၊ပြုံးစိစိနုင့်ဝင်လာသည်သမီးမေယွန်းကိုဒေါ်စိုးမေသေချာကြည့်ကာ
'သမီး!'
'ရှင်မေမေ!'
'ဘာတွေသဘောကျနေတာလဲ'
'မဟုတ်ပါဘူးမေမေ၊ဒီတိုင်းမုန်းစရာလူတစ်ယောက်အကြောင်းတွေးနေတာပါ၊'
'သမီးနော်ရည်းစားရနေတာလား'
'မ...မဟုတ်ပါဘူးမေမေရဲ့'
'မေမေသမီးပြန်လာပြီ'
'မီးလေး?ဘယ်ကပြန်လာတာလဲ၊မေမေကိုဘာလို့ိုတစ်ယောက်တည်းထားခဲ့တာလဲ'
'သမီးခဏလေးလမ်းထိပ်သွားတာပါမမ'
'သမီးတို့ရည်းစားရနေကြတာလား၊မေမေကိုမလိမ်နဲ့ပြောကြစမ်း'
'သမီးမှာမရှိပါဘူးမေမေ'
'သမီး...သမီးကတော့ရှိတယ်မေမေ'
မေယွန်းနဲ့ဒေါ်စိုးမေကြောင်သွားသည်၊
'မီးလေး?'
'တောင်းပန်ပါတယ်၊အကိုကိုမီးတကယ်ချစ်တာပါမမ'
'မတားပါဘူးမီးလေးရယ်၊ဒါနဲ့ဘယ်သူတုန်း'
'သူနာမည်ကခက်ဇော်တဲ့၊သူကနာမည်ကြီးအလှကုန်ပစ္စည်းcompanyပိုင်ရှင်လေ'
'ခက်ဇော်....ဒီနာမည်ကြားဖူးတယ်...'
'မမသိလား၊သူ့ကိုကျောင်းကိုသူတူမလေးကိုကျောင်းလာပို့ရင်းတွေ့တာမမ'
'aww၊မမမမှတ်မိတော့ဘူး၊တော်ပြီမီးလေးတို့အဆင်ပြေရင်ပြီးရောသမီးသွားနားတော့မယ်မေမေ'
'အေးအေး'
မေယွန်းရေချိုးအဝတ်စားလဲညစာစားချင်စိတ်မရှိတော့၍ဘုရားရှိခိုးကာအမှုသည်တချို့စာရွက်စာတမ်းတို့ပြန်စစ်နေသည်ရုတ်တရပ်
'ဟယ်လို၊'
'တို့ပါ'
'မဟူရာ၊ပြော'
'သတိရလို့'
'....အင်း'
'တို့ကိုအဆက်အသွယ်မဖြတ်ပါနဲ့နော်၊အခြေအနေတခုအထိတော့ဖုန်းနဲ့ဆက်သွယ်ပါရစေ'
'အင်းပါ၊အခုဘာလုပ်နေလဲ'
'စာရင်းလုပ်နေတယ်၊မင်းကော'
'စာရွက်စာတမ်းတချို့ပြန်ကြည့်နေတာ'
'သီချင်းနားထောင်မလား'
'အင်း၊ဆိုပြ'
'အာ.....ရောင်စုံမီးများထွန်းလို့ထားတဲ့သန်းခေါင်းယံဒီ
ကပွဲလေး...တွေးတောငေးမောရင်းနဲ့...ထိုင်နေသူတစ်ယောက်...အဖော်မစုံတော့ခန်းမရဲ့ထောင့်မှာ.....အထီးကျန်ဆန်လွန်းတဲ့....ငါရဲ့အဖြစ်နဲ့တူသူတစ်ယောက်တော့တွေ့ခဲ့....'
ထူးဆန်းစွာအကြိုက်ဆုံးသီချင်းကိုညည်းနေတာကြောင့်မေယွန်းပြုံးကာစားပွဲမေးထောက်ကာနားထောင်နေသည်၊
'ဖန်ခွက်ချင်းထိခတ်တဲ့အခိုက်မှာ...အတူတူဝေမျှခဲ့..စကားလုံးများရဲ့အထိအတွေ့ကိုသေချာကိုယ်သိိ...ဒီတစ်ခွက်ပြီးနောက်တခွက်နောက်တခွက်နောက်တခွက်နဲ့အသိတွေဝေဝါးခဲ့...နွေးထွေးလွန်းတဲ့နှုတ်ခမ်းတစုံဟာနောက်ဆုံးအသိပဲ....
မရေရာတဲ့အိမ်မက်အပိုင်းအစနဲ့မျှော်လင့်ခြင်းများနဲ့နိုးခဲ့....ရွှေရောင်ဖိနပ်လေးတစ်ဖက်တွေ့တယ်....ဒီအခန်းလေးထဲ...ပုံပြင်ထဲကလိုပဲကွယ်'
မေယွန်းရဲ့သဘောကျစွာရယ်သံသဲ့သဲ့ကိုကြားရသည်၊
'ဘာလို့လဲ'
'ရှင်တော်တယ်၊ကျွန်မအရမ်းသဘောကျတဲ့သီချင်းကိုဆိုပြတာပဲ'
'ဒါတို့ကိုဖေဖေငယ်ငယ်ကဆိုဆိုပြတဲ့သီချင်းလေ၊'
'သီချင်းလေးကဆန်းတယ်နော်'
'ဟင့်အင်းတုံးလွန်းတယ်'
'ဘာလို့လဲ'
'စဉ်းစားကြည့်ဖိနပ်တဖက်လုံးပြန်ကောက်ဖို့အချိန်မရှိတာမှမဟုတ်ပဲ၊တမကာင်ကိုထားခဲ့တာဂွင်ဆင်တာသိသာနေတာပဲကို'
မေယွန်းရယ်ကာ
'မဟူရာ၊ရှင်ဟာမလွယ်ပါလားနော်၊ရှင်ဒီလိုပြောနေတာလေယုယနဲ့သိပ်တူတယ်၊ယုယမှာရှင့်သွေးအပြည့်နဲ့သိလား၊'
'အင်း'
နေတိုင်းနီးပါးဖုန်းတွေပြောကာရယ်မောဖြစ်နေကြသည်၊ဘာကြောင့်မှန်းမသိမေယွန်းမဟူရာနဲ့နေရတာစိတ်ချမ်းသာလှသည်၊
'တို့အပြင်မှာတွေ့ရအောင်မေယွန်း'
'အင်းတခါတလေပဲလေ၊တွေ့ကြမယဒီတခါကျွန်မကျွေးမယ််'
ဆောင်းကုန်ခါနီးရန်ကုန်ညဟာအေးသည်၊ညတာရှည်သည်၊
ရုံးခန်းရှေ့တွက်အေးလွန်း၍ပဆစ်တုပ်ထိုင်ကာစောင့်နေသည်၊မေယွန်းဒီနေ့မှအနွေးထည်ကပါးနေသည်၊လှချင်ဇောနုင့်အပါးဝတ်ကာထားတော့အအေးဓာတ်ကိုအံကြိတ်ကာနေရသည်၊
ခဏအကြာအပြေးလာကာ
'မေယွန်း'
'သြော်ရောက်ပြီလား'
'sryတို့စာရင်းတချို့စစ်နေလို့ကြာသွားတာ၊ရော့ဒါလေးဝတ်ထား'
လူကြီးလူကောင်းတယောက်လို့သူမရဲ့ကုတ်အကျီ ၤကိုခံျတ်ကာမေယွန်းကိုခြုံပေးတော့၊မေယွန်းပြုံးသည်၊
ကားပေါ်ရောက်တော့
'ကလေးတွေကော'
'ကလေးထိန်းနဲ့ထားခဲ့တယ်'
'သြော်....ရှင်ကျွန်မနဲ့ဒိတ်ချင်နေတာလား၊မဟူရာ'
'ည...ညစာစားရုံပါ'
မေယွန်းဟာရုံးချိန်ဆိုလျှင်တည်ငြိမ်သူအဖြစ်ရုံးဆင်းချိန်တွေ့ပြန်တော့ပေါ့ပါးသောလူငယ်တစ်ယောက်လိုပင်ရယ်မောနေတတ်သည်၊
'အံမယ်ရှက်သွားတာ၊နောက်တာပါ၊'
မဟူရာမေယွန်းလက်တွေကိုကိုင်ကြည့်လိုက်တော့သူမကြောင့်ကြည့်သည်၊
'အေးစက်နေတာပဲ'
မေယွန်းလက်တွေကိုအာငွေ့ပေးကာနွေးအောင်လုပ်ပေးတော့သူမပါးနုင့်နားရွက်များရဲနေသည်၊
'ရှက်နေတာလား'
'အေး...အေးလို့ပါ'
'ဟားဟားဟား'
'ရှင်...ရှင်ရယ်လိုက်တယ်'
'အင်း၊ဘာလို့လဲ'
'ရှင်ရယ်တာသိပ်မရှိဘူးလေ၊'
'တို့ပြုံးတာရယ်တာသိပ်မလုပ်ချင်ဘူး'
'ဘာလို့လဲ'
'ပျော့ညံသလိုပဲ'
'ပြုံးမှရယ်မှပျော့ညံတာမဟုတ်ပါဘူး၊ပျော့ညံတယ်ဆိုတာမျိုးထက်နူးညံတယ်လို့သုံးသင့်တယ်၊ပြုံးလိုက်ရယ်လိုက်တော့အရင်ကလူချစ်လူခင်တာထက်ပိုပြီးများလာတာပေါ့၊အတုအယောင်တွေကြားကနေအစစ်အမှန်တွေတွေ့ရတာပေါ့၊ပြုံးကြည့်ပါလား၊လူတွေကရှင့်ကိုပိုပြီးသဘောကျလာလိမ့်မယ်၊မဟူရာပြီးတော့ရှင်ပြုံးရင်လှတယ်၊ပြုံးပါနော်'
'အင်း'
စကားလေးပြောပြီးကားမောင်းလာရာလိုရာနေရာသို့ရောက်ရှိတော့
'မဟူရာ၊ကျွန်မမှာပိုက်ဆံအဲ့သလောက်မပါဘူး'
5 starအဆင့်မှီစားသောက်ခန်းသို့ခေါ်လာ၍မဟူရာကိုဆွဲကာမေယွန်းတီးတိုးစွာပြောသည်၊သို့သော်မဟူရာဘာမှမပြောပဲအထဲသာဝင်လာသည်၊
'ဘာမှာမလဲ၊မေယွန်း'
'တော်ပြီ'
'မှာပါ၊ဆိုင်ထဲဝင်လာပြီဘာမှမမှာရင်အားနာစရာကြီး'
မေယွန်းမဟူရာကိုမျက်စောင်းထိုးကာ
'ညီမလေးတို့ဆိုင်ဈေးအနည်းဆုံးကဘယ်လောက်လဲ'
'၁သိန်းပါ၊'
'ဘုရားဘုရား၊အမေပင်စင်လောက်တောင်ရှိတယ်'
မဟူရာရယ်ချင်စိတ်ကိုထိန်းကာ
'beef steakနုစ်ပွဲလုပ်ပါ'
'ဟုတ်'
မှာထားသည့်စားစရာများရောက်လာတော့လာချသည့်ဝတိ်တာကောင်လေးကို
'မောင်လေးဒါတပွဲဘယ်လောက်ရှိလဲ၊တစ်သိန်းပါ'
'သြော်အေးအေး'
မေယွန်းမစားတော့ပါ၊မဟူရာအသားတွေလှီးဖြတ်ပြီးပန်ကန်ကမ်းပေးလိုက်သည်၊
'စား'
'ဘယ်လိုစားရမလဲ၊တပွဲတသိန်းတဲ့၊ကျွန်မအမေတလပင်စင်လောက်ရှိတယ်'
'စားပါကွာ'
အသားတစ်တုံးပါးစပ်ထဲကောက်ထည့်လိုက်ပြီးအရသာတွေ့သွားသည်၊ခေါင်းမဖော်တန်းစားနေတဲ့မေယွန်းကိုကြည့်ရတာမဟူရာသဘောကျသည်၊
'တို့tiloetခဏသွားဦးမယ်'
'အင်း'
ခဏအကြာစားပြီးတော့
'ဘောက်ချာပါရှင့်'
'သြော်ဟုတ်....ဟုတ်'
ဘောက်ချာကြည့်ပြီးမေယွန်းဘာမှမလုပ်တတ်ဖြစ်နေသည်၊
'ဟိုလေညီမ၊ပိုက်ဆံကလေအရစ်ကျရလား'
မဟူရာရယ်မိသည်၊
'မရပါဘူးရှင့်၊ဒါဆိုပန်းကန်ဆေးရမယ်ရှင့်'
'သြော်ဟုတ်ကဲ့'
'လာအမ'
kitchenထဲမှာပန်းကန်ဆေးနေတဲ့မေယွန်းကိုနောက်ကကြည့်နေရင်းမဟူရာသူမလက်ရှည်အကျီ ၤကိုခေါက်တင်ကာကူဆေးပေးနေရင်း
'မိုက်တယ်မလား၊ပန်းကန်ဆေးရတာ'
'ဘာကိုမိုက်တာလဲ၊ကျွန်မတစ်သက်နဲ့တကိုယ်တခါမှဒီလိုမဖြစ်ဖူးဘူး'
'ဟားဟားဟား၊မင်းကလေးနဲ့တူတယ်၊မန်နေဂျာ!'
'ဟုတ်ပြောပါboss'
'boss?ရှင်က'
'အင်း၊တို့ကဒီဆိုင်ပိုင်ရှင်လေ၊'
'ဒါဆိုညာပြီးပန်းကန်ဆေးခိုင်းတာ'
ဆူပုတ်နေတဲ့သူမလက်ကလေးတွေကိုသေချာရေသုတ်ပေးပြီးအိမ်ပြန်လာကြသည်၊
'အိမ်ရောက်ပါပြီ'
'....'
'စိတ်ဆိုးနေတာလား'
'မဆိုးဘူး'
'အနားကိုလာ'
မေယွန်းအနည်းငယ်တိုးသွားသည်'
'တိုးဦး'
အနားကပ်ကိုတိုးတော့နဖူးကိုအနွေးဓာတ်တခုခြုံလွှမ်းသွားသည်၊မေယွန်းအမြန်ဆင်းသွားသည်၊နွေးခနဲခံစားချက်နဲ့အတူစူးရဲသောအကြည့်တို့ကြောင့်မေယွန်းနုလုံးရိုက်ခတ်သံကျယ်လောင်နေသည်၊
'ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲငါအမေနုလုံးဆေးသောက်ရတော့မယ်ထင်တယ်'