As Thunderbolt Strikes the Forest (Solis Occasum Series 2)

Simula

Spikes of Lightning.

As Thunderbolt Strikes the Forest (SOLIS OCCASUM SERIES 2)

"I'm not sure if he's blind or if he just wants to admire the hymn of waves." I read silently.

It was a great book from Ms. Khristel Fergabera. Most of the people said that this is just mediocre. But, no.

The plot and timeline is clean, mind-blowing. The storyline itself is jaw dropping. Iba pa sa minimal and main twists na kadalasang nagugustuhan ng mambabasa niya sa kanya. I'm not into romance novel but, all I wanted to do is to collect her self-published books today.

Mula sa kinauupuan, sinalubong ako ng malamig na hangin mula sa air-conditioner na nasa aking tapat. Lumihig ako habang patuloy na dinadama ang masarap na pagdaloy niyon sa mukha ko. Kung hindi ko lamang daganan ang sariling buhok ay pilit na iyon na daldalhin ng hangin.

This is one of the reasons why I don't want to read through this television in front of me. Mabilis na sumakit ang mga mata ko. Unlike writing, wala kang pino-pursue na isang bagay kung hindi ang magpalipas lang ng oras sa loob ng mahabang panahon.

Uh! I'm about to cry.

Mabilis na kinuha ko na lang ang earphones sa bag. Hindi pa man nakagagalaw ang kamay ko mula sa panginginig ay literal na naunahan na ng pagtalon ng buong katawang sa animo'y lubak sa aming dinadaanan. It wasn't my first time, tho. Naipit na ako sa ganitong sitwasyon dati.

Naging maagap ang mga taong kasama ko sa loob ng eroplano.

"Hindi po ito truck!" Rinig kong pang-t-trashtalk ni Macy, isa sa mga kasama kong travel photographer. "Akala siguro ay may humps sa langit--"

Kaagad siyang sinegundahan ng pagsaway ng isang lalaki sa kabilang dako ng kinauupuan ko. "Shh..." Mahinahon ngunit inis na aniya. "It's because of turbulence."

Napalingon na lang ako sa harapan namin. Kahit ang mga lalaking flight attendant na nasa aking tabi ay umantabay na rin-- sabay sa naging abiso ng ilan. Nagkusa na ako na umayos ng upo.

Sa ilang taon kong nakasakay sa eroplano, sa araw-araw, it's odd. They can't change that fact! It was quiet harsh for me. Hindi normal ang naging pag-shake.

Napasinghap ako. Tatlo na ba ang magiging sakit ng ulo ko dito sa eroplano, simula ngayon?

Iyong isa ay ang problema ko kung papaano lilibangin ang sarili nang hindi sumasakit ang mata o tenga. Pati ang buong katawan ko ay damay. Ang isa naman ay ito mismong eroplano.

Habang iyong huli, hmm... Nasa kabilang seat lang.

"Iihi muna ako," paalam ko sa kaibigan ko.

"Balitaan mo ako, ha?" Tumatawang sagot ni Macy.

What? "It's not that I'm goin' to masturbate or something--"

Natigilan ako sa masamang tingin ng lalaki sa aking gilid. Yumuko ako at hinampas na lang ang kaibigan na tuwang-tuwa.

Dumire-diretso ako patungo ng banyo. This is a first class flight. They welcomed me with their classic and luxurious onboard lounge and mini bar--with gourmet meal served in front of us. Of course, may babayaran pa rin kami depende sa o-order-in. Hindi ito kasama sa transactions namin.

Their service? Not as good as I expected but, it's okay. Ang kaso ay sayang ang pera sa pagpapa-book nito para lang sa akin. Kaya inalok ko na din ang mga kasama ko, para kahit papaano ay mayroon akong makakasabay pababa ng eroplano.

From Toronto to Manila. It'll take more than 16 hours. I can't believe that this is the fastest direct flight.

"Oh, Gwendolyn, don't pretend that you are busy..." I whispered to myself before leaving.