Kabanata 22
Home
"Alam niyo, urat na urat na 'ko sa katatawag nila na Asuncion..." Utas ng kaibigan kong pilit itinataas ang toga.
"Akin na 'yun, Asuncion." Biro ni Zaryan na sinundan ng tawa.
"Siraulo amp--" sabay bigay ng toga sa kanya. "Syempre, kayo lang dalawa ni Wendy ang nakapagp-pronounce nang maayos-- A-sunk-syon, gago..."
"I know something worse." He smirked. "A-sun-kyon..."
Humagalpak kami ng tawa habang naglalakad sa maluwang na kalsada.
We're heading towards our recognition ceremony today. I remember the time we graduated from Junior High School. They asked me about my plans on taking a particular strand. Little did I know, they also chose the strand that I took.
"They often call you Suzy, huh?" Kaya gumaya rin ako.
"Well, that's my nickname! Sa bahay? Suzy ang itinawag sa 'kin ng mga kasambahay namin n'un. Para mas easy, right?"
"Your name sounds good, actually. Old-fashioned. Pero kung nickname... Suzanne? Is it okay?" I asked. "Baka kasi mailang ka kapag 'yun 'yung tawag sa 'yo parati."
"It's okay!" Gilalas ng babaita. "Uh! From now on, 'yon na ang standard ko sa name."
"Ano? Kayo lang nagkakalokohan sa pangalan?"
"Shut up, man."
"Baguhin niyo iyong akin. Tinatawag niyo akong C-Zaryan. Ang kapal ng mukha--"
Sinamaan namin siya ng tingin.
"Ang arte mo. Gustong-gusto mo lang na tinatawag ng Iveor ng mga tropa mo, e 'di d'un ka na." Kunwaring pagtataboy ni Asuncion.
"'Cause it sounds formal!" He hissed. "Hindi C-Zaryan..."
Zaryan Jaiveor Georwel. Jarvis... Magugustuhan niya kaya 'yun? Napayuko ako.
Suzanne's eyes narrowed on me. "Mukhang may naiisip si Wendy," sabay taas at baba ng kilay. "Any suggestions for his nickname?"
"Uh..." What should I say? "Zaryan is too formal. Iveor is good and sounds... cute. But, is it okay if we call y-you... Jarvis?" I asked carefully.
Napakurap nang ilang beses si Zaryan habang nakatitig sa 'kin. Bago pa man siya tumugon ay dumaldal na muli si Suzanne.
"I prefer Iveor! But that's a good idea..." She said. "Baka tawagin kita na gan'un kapag gusto ko pero, ayaw mo n'un? Si Wendy lang ang tatawag sa 'yo ng gan'un!"
My eyes moved a bit from disbelief. Hindi ko kailanman naisip na sasabihin ng kaibigan ko 'yun sa harapan niya.
I saw Zaryan bowed his head down. He slightly licked his lips. Tumagal ang pagkakatitig ko sa kanya kaya't nasaksihan ko ang matagal-tagal niyang pagngiti.
"That's... cute." He whispered. "I'm okay with it. Very... very fine..."
Oh... So, he's fine with that? Baka makasanayan ko siyang tawagin nang gan'un pagtagal-tagal.
Hindi pa rin pala ako mawawala sa kanila. I even explained that I only have 3 names. Gwendolyn, my first name, it sound quiet good and formal. Juana, my second name, sounds pretty old and vintage. It comes from my Grandmother, actually. And of course, Wendy, ang nakasanayan kong nickname simula pagkabata ko. It suits me well, I guess?
Tumigil lang ang pag-uusap namin nang matapat sa isang street.
"Iveor..." Bulong ni Suzanne na naestatwa sa kinatatayuan.

BINABASA MO ANG
As Thunderbolt Strikes the Forest (Solis Occasum Series 2)
Teen FictionHaunted by the secrecy and lies that shattered her past, travel photographer Gwendolyn Juana Llaverde now find solace by capturing the truth and beauty through her lens. But at some instances, ayaw niya na mawala ang takot sa ganoong klaseng mga bag...