As Thunderbolt Strikes the Forest (Solis Occasum Series 2)

Kabanata 7

Kabanata 7

Meet Again

"Here's our first spot, babies!"

I was carrying Miri, all the time. My arms are already numb because of her weight. She's tiny but, much heavier than I thought.

"Looks like a church, Ninong." She covered my ears with her little hand. "Pero, bakit one side lang po? Hindi po nila nitapos sa gawa? Are they tired? Why?"

"It was originally St. Paul's Cathedral. They said that the whole cathedral was destroyed by a fire and a typhoon." Pagkwento ko sa nabasa kanina. "Now, one side lang talaga ng church ang natira. And that's the Ruin of St. Paul."

Sabay na nanatili ang mga mata namin sa buong lugar. Nauna na ang mga kasamahan ko sa pagkuha ng litrato at paglilista ng kung ano-anong bagay. Habang kami ng kasama ko ay nagmasid lang muna sa paligid namin dahil sa hindi maipaliwanag na ganda.

Nasaan ba ang Nanay nito? Mukhang ibinigay na ang anak sa akin at wala nang balak na kunin. Gladly, tanggap niya nang hindi ako ang Daddy niya't self-proclaimed Ninong lang ako tuwing Pasko. She prefer to call me Kuya but, it's okay. His Father said that I should keep Miri as my daughter. Inaayawan na daw sila parehas ni Mellise nitong makasama ko. Mas sumusunod pa daw sa mga sinasabi ko kaysa sa kanila na magulang.

Inaamin ko, kinabahan ako n'ung sabihin ni Steph na kasama ang anak niya sa pagpunta dito sa Macau. Baka kasi... sumama ulit sa akin. Nahihiya ako na magpakita dahil hindi ko alam ang gagawin.

"Uh, Miri... Nangangalay na 'tong kamay ni Kuya. Do you want to walk, instead?" Nakita ko ang sunod-sunod na pagtango niya.

Maingat ko na ibinaba ang bata. Napangiwi ako nang bahagya sa agad na pamamanhid ng kamay ko, anumang oras ay kikirot iyon. Sandali kong binanat upang makakuha ng lakas.

Mangha akong napatingin muli sa inosenteng bata nang isabay niya ako sa paglakad niya. Katulad ng dati, hindi ko maiwasang matawa sa pagdikit ng maliit na daliri niya sa akin nitong subukan kong tanggalin.

"Parang sa City ng Mayall, Kuya. Nakapunta ka na po doon?"

"Yup. I've been to Mayall two times."

"Wow... Really? I didn't get to see you there..."

"Because I already gave your Christmas gift." I laughed.

Lumibot ang mapang-obserbang paningin ng bata sa kabuuan ng lugar. Tinitingala niya isa-isa ang mga nakakasalubong na tao at tsaka binibigyan ng nanghuhusgang paningin.

This is not good. Bata pa lang ay napakahilig nang magtaas ng kilay. Iba sa mga magulang niyang palangiti sa lahat.

I let Miri play around the ruin. Inilabas ko ang phone ko pero, siniguro kong hindi mawawala sa paningin ko ang bata-- na kinalaunan nama'y dumiretso na sa Nanay.

Panibagong sakit ng ulo sa pagsulat ng blog. Hindi ko alam kung kailan ito matatapos. Napilitan na akong tanggapin na bayad ng isang company, para lang may panggastos akong maiwan kay Lola kahit na papaano habang wala ako. Hindi na ako tumanggap noong sa ibang nag-aalok. Ang kailangan ko na lang gawin ngayon ay magsulat nang magsulat. Tinatamad ako pero, kailangan. And by Wednesday, ipapasa ko na 'to sa kanila.

I think, I need a better design for my website right now. This is too old-fashioned for a modern style blogs.

Hereiszajiveor-- in Macau blog

How to find me :
hereiszajiveor.com
theteamprimandproper.org

Latest Blogs :
Where to go in Nueva Ecija?
Living in Municipality of Papaya with my Lola
Peak of Racuh-A-Payaman Hills in Batanes