Bayan Agreste

14.bölüm

Marinette Adrien'a ne diyeceğini bilmiyordu. Aynı zamanda ailesinin yüzüne nasıl bakacaktı ki? Sanki çocuğu tek başına yapmıştı. Bütün sorumluluk onda olmamalı diye düşündü. Adrien ondan cevap bekliyordu. Adrien'ın gözündeki anlamsızlığı görebiliyordu.

Marinette: Adrien ben , duyduğun her şey doğru.

Adrien şaşkınlıkla Marinette e ve ailesine bakıyordu. Bunu babasına nasıl söyleyeceğini düşünüyordu. Ardından Marinette'in gözündeki çaresizliği görebiliyordu. Adrien Marinette'in ailesine kafasını çevirdi ve Marinette'i bu durumda tek başına bırakmazdı. Durumu kurtarmanın tek bir yolu vardı. Adrien yumruğunu sıktı ve konuştu.

Adrien: Efendim biz Marinette'le birbirimizi çok seviyoruz. Aramızda bir şey olduğu doğru, bunun için çok üzgünüm ve lütfen suçlayacaksanız beni suçlayın. Marinette masum.

Marinette Adrien'a bakıyordu. Bu söyledikleri durumu nasıl etkileyecekti? Endişeli gözlerle Marinette in ailesine baktı. Marinnette de gözünü direk babası ile annesine çevirdi.

Tom: Yeter daha fazla konuşmayın. Zaten suçlusunuz daha fazla söze gerek yok. Adrien babanla konuşucam  ve bu durumu hal edicez. Bu arada siz mümkünse rahat durun.

Dedi ve öfkeyle dışarı çıktı.

Marinette annesine baktı. Annesi ona farklıymış gibi bakıyordu. İki de ağlıyordu. Sonra Sabine odadan dışarı çıkarken Marinette annesine buruk ve titrek bir sesle seslendi. 

Marinette: Anne... Özür dilerim.

Sabine göz yaşlarını eliyle sildi ve arkasına bakmadan odadan ayrıldı. Odada Marinette,Adrien ve Alya vardı. Alya Marinette i teselli amaçlı yanına oturdu ve ona sarıldı. Sonra Adrien a baktı ve 

Alya: Ben sizi yalnız bırakayım. 

Çok geçmeden Alya'da onları yalnız bıraktı. Sonunda ikisi tek kalmıştı. Marinette ve Adrien birbirinin yüzüne boş boş baktı ve sonra Adrien lafa girdi.

Adrien: Marinette çok üzgünüm. Her şey için . Bunları hak etmiyorsun. Doğrusu bundan sonra ne olacak düşünmek bile istemiyorum. Peki sen nasılsın?

Marinette elinin tersiyle göz yaşlarını sildi ve kısık ses tonuyla

Marinette: Neden yalan söyledin?

Adrien kendini sıkışmış hissetti. Marinette in yanında ki kanepeye oturdu ve soluklandı. Olayın şokunu atlatması lazımdı. Kafasını yere eğdi ve konuşmaya başladı.

Adrien: Ne deseydim? Biz dünyanın en saçma arkadaşlıklarından yapıyoruz. Birbirimize arkadaşız diyoruz ama asla öyle olamadık. Biz ne arkadaş olabildik ne de... 

Biraz sustu ve devam etti.

Adrien: Onlar bunu ikimiz "arkadaşca" yaptığımızı öğrenselerdi sanki geçici bir hevesle yaptığımız hata olarak düşünürlerdi. Bu onları daha çok üzerdi ki zaten şuan çok üzgünler. Şimdi söyle sen iyi misin?

Marinette'in gözleri yine dolmuştu.

Marinette: Haklısın... ayrıca hiç iyi değilim Adrien. Bu olanlara bir bak. Her şey şaka gibi. Ben daha 15 yaşındayım ve bir anne olucam. Benim bu yaşta düşünmem gereken hayaller olmalıydı. Ama şimdi hamileyim ve kendime bile bakamazken bir çocuğun sorumluluğunu alıcam. Ben buna hazır değilim Adrien.

Dedi ve elleriyle yüzünü kapayarak ağlamaya başladı. Adrien onun yanına eğildi ve oturdu. Ellerini tuttu. Onun göz yaşından parlayan gözlerine baktı ve kendini tutamadı. O da ağlamaya başladı ve Marinette'e sarıldı.