EKSİK

Bölüm : 8

Bu bölüm lise hayatımı şekillendirmede büyük öneme sahip olan , her zaman yanımda olup benim saçmalıklarıma katlanan ve aynı zamanda kısa sürede yakın arkadaşım olan Cansu'ya gelsin.Sırlarımı , sıkıntılarımı dinleyen ve her konuda arkamda olan birisisin.Sena gibi bana diklenmiyosun hiç olmazsa dfghj :D Hakan'ın tabiri ile Cano seviliyosun ve değerlisin :*

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

İnsanın beynindeki düşünceler hiçbir zaman peşini bırakmaz.Ne zaman veya hangi konumda demeden seni hapseder ve ruhundan soyutlar.Bazı zamanlar vardır ki sen o hapsolmuşluğun içinde neyi düşündüğünü bile düşünemez ,  bilemez hale gelirsin.. Öyle bir okyanusta boğulursun ki karanlığından çaresizliğinin bile farkına varmazsın...

Benim de kafamdaki düşünceleri silip atan ve aynı zamanda gerçek dünyanın farkına vardıran tek dert ortağım Alara vardı.Uzun zamandır aramamıştım onu.O ise büyük bir ihtimalle aramadığım için triplere girmişti.Daha fazla zaman kaybetmeden komidinin üzerinde olan telefonumu aldım ve telefonu açmasını bekledim.

- Kiminle görüşüyordum ? 

-Biricik arkadaşın , en sevdiğin kankan Ilgınla tabiki de .

- Hadi ya.Ben niye hatırlamıyorum öyle birini ? 

-Sen beni unutabilir misin ki ? 

- Sen beni unutyorsan ben de seni unutabilirim değil mi Ilgın Hanım ? Ya kaç gün oldu ne aradın ne mesaj attın ne biçim bir kardeşsin sen ya ? 

- Ya deme öyle.Özür dilerim.Bir daha olmaz.

- Yeni arkadaşların unutturdu dimi beni ? Mesafeler olunca aşk yaşanmaz derler . Arkadaşlıklar da mı devam etmez ? 

- Abartmasan hani Alara. Senin yerini kimse tutamaz bunu sen de biliyorsun.Sen benim en yakınımsın.

- Bir saniye egomu tavan yaptın.Onunla konuş şimdi. 

dedi ve kahkaha attı.Seviyordum bu kızı ya. Alara ile ortaokuldan beri arkadaştık.O kadar şeyler yaşadık,yeri geldi kavga ettik ama hiçbir zaman kopmadı bağımız.Lisede aynı liseye gidemesek bile hergün görüştük.O benim en zor zamanlarımda kimse yokken yanımda olan kişiydi.Ben ise onun ağlayışıyla ağlayan , gülmesiyle gülendim.Edirne'de bir üniversiteyi kazanmıştı.O kadar uzak değildik ama mesafe vardı sonuçta arada.

Alaraya ; Batın'dan Derin'den ve Kaan'dan bahsettim.Batın'ı olgun bulmuşken Kaan'ı ise sempatik kafa dengi bulmuştu.Alara'nin bir huyu da buydu işte.Gördüğü duyduğu herkesin analizini yapardı.Benimde hislerim çok kuvvetlidir fakat Alara kadar dobra bir şekilde belirtmem.En son ise geçen günlerde neler yaşadığımdan konuştuk .

Dedim ya bir tek o beni anlar diye.Yine bir tek o anladı beni.Bir tek ona anlattım derdimi.Telefonu kapatmadan önce ise şu yabancıdan bahsettim.O da benim gibi anlamadı sarılmasını.Sayi neden birisi tanımadığı bir kişiye sarılırdı ki ? Acıdığı için mi ? Susturmak için mi ? Ama öyle bana acır bir hali de yoktu.Sadece benim krizimi önledi.Bu ne kadar ufak bir şey gibi gözükse de benim için önemliydi.Tanımadığım birine sarılmak... İnanın bana da garip geliyor fakat o yağmur kokusunu çözmeye çalışırken kafam dağılmış ve ağlamayı yavaş yavaş kesmiştim.Bu yüzden sesimi çıkarmadım zaten.

Yaklaşık 1 saat konuştuk telefonda. Ve adım gibi eminim ki yarın da en az 1 saatlik bir konuşma yapacağız.Rutin şeyler oldu artık bunlar.