Building Bridges.

Chapter 31

Chapter 31

"Bwesit ka! Bakit ngayon ka lang?!" I burst out.

Nahulog ang luha mula sa aking mga mata, agad ko rin iyong pinunasan. Hindi ko alam kung bakit ako umiyak.
I was too emotional. Marahil ay dahil sa wakas nawala na rin ang mabigat na bagay na nakadagan sa puso ko.

I didn't realize it was too heavy until it was gone at nakaramdam ako ng ginhawa.

"I'm sorry," dahan-dahang humakbang si Kasper papasok sa heart shape na fairy lights kung saan ako nakatayo.

"C'mon, make a wish." He chuckled a bit.

Suminghot ako saka huminga ng malalim. I look up to stop my tears from falling, noong maramdaman kong tila bumalik na ang aking mga luha sa loob ng aking mata ay saka pa ako muling tumingin kay Kasper.

Inilapit niya sa akin ang hawak niyang cake upang hikayatin ako na ihipan ang kandila.

"I don't need to make a wish, Kasp." I answered while staring at him. "Because my wish was already fulfilled the moment you came."

Umawang ang labi niya no'ng marinig ang sinabi ko.

I smiled before blowing the candle.

"I'm really sorry for coming late." He apologetically said.

Umiling ako.

May isang lalaking lumapit sa amin, kinuha nito ang cake na hawak ni Kasper. I didn't look at the guy. Nanatili Kay Kasper ang tingin ko. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala na nandirito siya ngayon sa harapan ko.

Ngayong wala na ang cake sa pagitan namin ay naging malaya si Kasper na mas lapitan pa ako.

"9 minutes." He suddenly said.

Nangunot ang noo ko habang nakatingin sa kanya. Naguguluhan ako kung ano ang ibig niyang sabihin no'n.

"I still have 9 minutes to dance with you before the date switches tonight." Matapos niyang sabihin iyon ay agad kong narinig ang marahan na tugtog mula sa isang speaker.

"Can I have this dance?" He step back. He put his left hand behind him, bahagya rin siyang yumukod saka inilahad sa harapan ko ang kanan niyang kamay na tila isang prinsipe sa Disney movies.

Napalunok ako dahil sa ginawa niya, gusto ko siyang tawanan ngunit hindi ko magawa. Kasper was just so adorable doing that stunt.

"Of course." I immediately took my hand.

Umayos agad ng tayo si Kasper. Mas lalo siyang dumikit sa akin habang nilalagay ang mga kamay ko paikot sa kanyang leeg, matapos niyang gawin iyon ay saka niya pa ipinalibot ang kanyang mga kamay sa 'king bewang.

' maybe it's the way you say my name.

Maybe it's the way you play your game.

But it's so good, I never known anybody like you.

But it so good I've never dream of anybody like you '

Dahan-dahan ang naging galaw namin. We are swaying together from left to right, joining the solemn music.

' and I've heard of love that comes once in a lifetime.

And I'm pretty sure that you are that love of mine. '

Biglang umakyat ang kamay ni Kasper sa ulo ko, dahan-dahan niya itong tinulak padikit sa dibdib niya.

"Can you hear it?" He ask in husky voice. Ang kanyang bibig ay nasa tapat ng tenga ko.

"Hear what?" I ask back. Tumingala ako sa kanya. Dinungaw niya rin ako kaya nagkasalubong ang tingin namin.

"The fast beating of my heart, baby." He said with a smirk.