After the Unwanted Mistake

Chapter 13

Z's

Balisa akong nagpaalam sa mga anak ko bago umalis, naalala ko nanaman ang nangyari kanina, maayos na sila? Hindi ko man lamang sila nakausap.

Calamity praised my look, from my hair, outfit and even my stilletos. Ngumisi ako sa kaniya atsaka nilingon ang anak kong lalaki. Nawala lamang ang aking ngisi nang maabutan ko itong taimtim na nakamasid sa galaw ko. Nilabanan ko ang kaniyang titig.

Nag iwas siya ng mga mata sa akin na animong hindi mananalo at ngumiti nalang ng hindi aabot sa kaniyang mga mata.

Lumapit siya sakin at hinalikan ang aking pisngi.

"You look so beautiful, Momma." Aniya ng walang ekspresyon.

Nagpilit ako ng ngisi at tinanguhan siya, how pity do I imagine him, being supported by his father. In every race he take. Calamity being spoiled and treated like a princess by him.

Bumuntong hininga ako.

Hindi na namin nagawang magpaalam kay Tita dahil tulog na daw ito. Sayang! I really wanted to thank her for the dress.

Pinatunog ni Diego ang sasakyan.

"Are you good?" He asked when we got in.

I nod, The moments are silent in his car. Paminsan minsan ay nagsasalita siya at Tinatanong ako ng kung ano ano, wala akong maisip na kung anong isasagot sa tanong niya kaya't tumatango o tumatawa lang ako.

Para maibsan ang aking kaba ay nilingon ko siya, I stared at him while he's driving, he moved his head through the side where I am. His brow shot up then returned his gaze Infront.

"Don't look at me like that."

Grabe, ang suplado naman netong lalaking to! Sisimangot na sana ako nang bigla akong may naisip. Agad akong napabungisngis.

"You're so handsome, what's the secret?" Kagat labi kong panunuya.

Natatawa kong pinanood ang paglunok niya, his Adam's apple were exposed.

"Sa sobrang gwapo mo ngayon, iniisip ko tuloy may pinaghahandaan ka."

He is wearing a gray spread collar shirt, and a dark denim jeans, he partnered it with his white sneaker. Nagmukha siyang binata, well binata naman talaga siya. Everyone will choose to die when they see his messy hair, oh diba korean look, ang isang 35 year's old.

"Shut up, Love." He hissed.

Natawa ako at lalo pa siya binuyo.

"Are you sure na wala kang pinaghandaan? Baka mamaya iwanan mo ako sa bar, ha!? " Tumawa ako.

Kahit alam kong imposible iyong mangyari ay napaisip padin ako, what if he'll leave there later?

Suminangot siya. Napakasarap niya talagang asarin, napakapikunin habang tumatanda. I chuckled.

Tumikhim siya.

"How about you, are you really sure na wala kang pinaghahandaan?" He asked seriously.

Napako ako sa kinauupuan, binalingan ko siya ng masamang tingin at ngumiwi. Narinig ko ang kaniyang baritong pagtawa.

"Oh, why are you sudden silent?" He smirked.

Inirapan ko siya at hindi na nagsalita, alam na alam niya talaga kung paano ako hulihin ha! Sinubukan kong alisin ang sinabi niya sa aking isip. Lason!

A thought of Neveri, looking at her raging face made me giggle. Ibang klase din naman kasi yung babaeng yon. Mas masahol pa sa kung ano ang bibig. Walang filter.