After the Unwanted Mistake

Chapter 5

"We'll stay here for the rest of the day." Sabi ni Diego habang pinapalibot ang tingin sa Presidential suite na naibook nya.

Nag pa book din sya ng isang King size bed para sa aming dalawa at isang Queen Size bed para naman sa mga bata, maaliwalas ang kwartong napili nya. Mula sa taas ay matatanaw ang pool ng hotel sa ibaba, siguradong magugustuhan ito ng magkapatid.

Kanina ay pinagtalanunan namin ni Diego ang pag bukod ng kwarto ng kambal. Ang gusto kasi ng dalawang bata ay magkaroon kami ng privacy which is not needed. So I refused, mag aaksaya lamang siya ng pera.

"We'll eat before we sleeep, okay?" Aniya at hinarap ang kambal na nakaupo sa sopa, Calamity was resting her head on her brother's shoulder. Tumango ang dalawa at pinikit ang mga mata.

Nagkatinginan kami ni Diego at sabay na natawa, sa sobrang haba ng naging byahe namin ay siguradong napagod ang mga ito, kami rin naman ni Diego.

Diego kissed the side of my head. "I'll just check our order, para makakain na."

I smiled. This man never failed to amused me, Kung dadating ang panahon at iiwan niya ako ay siguradong hindi ko kakayanin. Sa mga taong nakalipas ay siya ang naging kasama ko. The twins and him. They are my life, my source of happiness and joy.

"Aren't you tired? Ako na lang ang gagawa." I said worrying about him, he's tired and yet siya pa ang nag aasikaso sa amin. I should be the one doing it.

He shooked his head. "I'll never be tired when it comes to you."

"Sweet kana niyan?" Pang aasar ko na ikinalaki ng ngisi niya.

"Why? What is the definition of sweetness to you?" Hamon niya.

Aba hinahamon ako, I looked at him and smirked. Thinking of what I can do to defeat him.

Kumunot ang noo niya. "Ano nanamang iniisip mo?" Sabi niya. Nervous and amused at the same time. His black as a charcoal eyes were narrowing. Hindi maikakaila ang kagandahan ng kanyang mga mata sa ano mang reaksyon nito.

Just when a thought came into me, A thing that I thought I will forgot. Nanliit ang aking mga mata.

I took a step closer to him, looking at his precious eyes. "Ano nga bang iniisip ko, Diego?"

Alam kong alam niya ang nasa utak ko ngayon, siguradong kabado na siya ngayon. He can't lie to me. I investigated.

I smirked but I'm serious this time, Hindi ko kayang pigilan ang mga nasa isip ko, ilang araw ko na itong alam. Hindi ko lamang sinasabi sa kaniya dahil diko alam Kung paano.

Suminghap siya at nagpeke ng tawa. "Ano ang ibig mong sabihin?" Aniya at nag iwas ng tingin.

Hindi ko Alam kung paano niya nagawang maglihim sa akin. Gusto kong magtampo at umiyak na lamang. Sa pangalawang beses pakiramdam ko ay trinaydor nanaman ako.

Malamig ko siyang tinignan. "Mamaya na lamang tayo mag usap. Kailangan ko ng paliwanag mo tungkol sa nangyari sayo nung isang kahapon."

Saglit siyang tumigil, naglaban kami ng titig. his threatened gaze went to mine, welcoming it with no emotion. Batid kong nais na niyang sabihin sa akin ang lahat at magpaliwanag na lamang.

He nodded. Binuka niya ang bibig at umambang magsasalita ngunit ilang saglit pa nang may napagtanto, ay agad niya itong tinikom.

Tinalikuran ko siya at pinuntahan ang mga Bata. Hindi rin naman nag tagal ay dumating na ang pagkain namin. Naunang lumapit si Calamity sa lamesa.

"Finally! God I'm so hungry Mommy." She said.

"Nothing's new, you're always hungry." Pang aasar ng kakambal.