Weerwolf mates

Vrijheid

Loïs pov.

Ik lig in bed Donna ligt naast me te slapen het is vier uur s'ochtends Noya heeft net wat gegeten maar ik kan niet slapen. Hoe lang moet ik nog vechten tegen mijn stemmen? Hoe lang moet ik überhaupt zo doorgaan? Shit ik had zo gehoopt dat het beter ging ik heb al die jaren nog steeds de stemmen waarvan ik hoopte als het beter ging ze weg gingen. Ik ga voorzichtig rechtop zitten en pak een trui van Jason en ga op een stoel zitten. Wat hebben we een hoop meegemaakt deze afgelopen jaren. Ik ben vijventwintig en heb vijf geweldige kinderen en de zesde is onderweg en het is een rollercoaster aan emoties geweest. 'Loïs, kom naar bed?' 'Huh wat?' 'Kom je moet slapen het is vroeg.' 'Ik ben niet moe.' 'Je moet goed voor jezelf zorgen je hebt kinderen om voor te zorgen.' 'Ik kan niet slapen.' Ze komt naast me zitten en slaat een arm om me heen en ik begin te huilen. 'Hey shhst rustig, kom hier.' 'Sorry.' 'Nee dat geeft niet even de aandacht voor jou. Waar zit je mee?' 'Een ding is zeker Jason is er niet.' 'Dat verklaart ook veel.' 'En ik heb nog steeds stemmen in mijn hoofd en de strijd en tuurlijk overdag heb ik mijn handenvol en raak ik er van afgeleid maar sowieso s'avonds komt het meer op en vaak helpt Jason er ook bij om er gewoon te zijn en het is nooit weg geweest net zoals de tweestrijd.' 'We zijn er voor je.' 'Dankje en vaak als Jason er niet is gaat het vaak minder goed en dat is al wel vaker gebleken maar het blijft lastig.' 'Ik snap het en weet dat wij er voor je zijn.' 'Dankjewel, ik wil niet dat de kinderen erachter komen dat hun moeder ziek is voorlopig nog niet ze zijn nog te jong.' 'Ik zeg niks, kom schat we gaan slapen.' We staan op en ze geeft me een knuffel, we gaan in bed liggen en Donna houdt mijn hand vast en zo val ik toch nog in slaap. 

Ik word wakker en zie dat Donna nog slaapt. Ik glimlach en stap uit bed en zie dat ik in slaap ben gevallen in Jasons trui en vraag me af hoe het met hem is. Sorry schat dat het weer niet gelukt is om goed voor mezelf te zorgen. 'Mama.' 'Shhst lieverd iedereen slaapt nog. Hoe laat is het?' Ik kijk op de klok zeven uur. Redelijke tijd voor hem Ik til Dean op. 'Goedemorgen lieverd.' 'Goedemorgen mama.' 'Lekker geslapen Dean?' 'Ja en jij mama?' 'Ik ook.' Ik streel door zijn haren. 'Nietes.' 'Wel hoor lieverd.' We gaan op de bank zitten en hij pakt zijn lievelings boek. 'Mag ik lezen?' 'Tuurlijk schat jij altijd.' 'Wil jij voorlezen?' 'Ja hoor.' 

Ik lees net de bladzij uit als Donna verschijnt met Noya die nu een paar weekjes oud is en wat is het een pracht kind. 'Goedemorgen.' 'Goedemorgen tante Donna.' 'Goedemorgen Dean.' 'Lekker geslapen Donna?' 'Ja was eerlijk en jij uiteindelijk?' 'Goed.' En ik sein naar Dean dat hij het niet mag weten. 'Oké.' 'Wil je nu al ontbijten Donna?' 'Nee hoor nog niet dankje.' Donna komt erbij zitten als Krissie binnenkomt. 'Hey goedemorgen dame.' 'Goedemorgen mama en tante Donna en Dean.' Ik geef haar een kus en ze kruipt ook op mijn schoot. 'Gezellige boel.' 'Altijd, maar lieverds ik wil het ontbijt op tafel zetten dan kunnen jullie kiezen wanneer jullie willen ontbijt.' 'Doe je dat altijd?' 'Als ik alleen ben wel vaak wel want ik kan moeilijk vijf kinderen helpen tegelijkertijd. En nu kan ik ze een voor een helpen, mits ze niet allemaal tegelijkertijd willen.' Ik til Krissie op. 'Zo dame ga jij lekker spelen?' Ze knikt en gaat spelen. 'Mama.' Ik draai me om en zie Dean staan. 'Ja schat?' Hij spreidt zijn armen en ik til hem op. 'Je gaat me helpen.' 'Ja.'  Ik zet hem op mijn heup en hij helpt me. 

Dan komt mijn oudste dochter binnen gerend. 'Mama.' 'Hey goedemorgen Kris.' Ik geef haar een kus en streel door haar haren. 'Jij bent vrolijk.' 'Ja, papa komt vandaag, ik weet het zeker.' 'Papa!' 'Schatten dat is nog helemaal niet zeker.' 'Jawel.' 'Is het iets goeds?'  'Weet ik niet.' 'Maar hoe weet je dit?' 'Ik weet het gewoon.' Ik kijk naar Donna en haalt haar schouders op. 'We zien wel vandaag.' Vervolgens komen Brent en Jake binnen gestommeld door de herrie. 'Hey goedemorgen jongens, lekker geslapen?' 'Nee, werden wakker gemaakt.' 'Sorry je zussen en broer waren vrolijk.' 'Want?' 'Papa komt vandaag.' 'Kris lieverd dat weten we helemaal niet zeker.' 'Jawel mama, hij komt.' 'We gaan het vandaag zien lieverd.' Ik kijk Donna aan van help. 'Lieverds ik moet vandaag wel even wat werken ik moet de pack wel draaiende houden.' 'Ja mama.' Ik zet Dean neer en hurk voor Kristel-Britt. 'Lieverd het kan ook niet kloppen.' 'Dus papa komt misschien niet?' 'Nee misschien niet maar misschien ook wel dat gaan we vandaag zien.' Ik heb het nog niet gezegd of een wachter komt binnen. 'Luna er is een gewonden binnengekomen.' Ik zie aan zijn gezicht dat het iemand is waarvan ik zeker niet wil dat hij gewond is en ik heb al zo een voor gevoel. 'Ik kom.' Zeg ik huiverend en link hem.