Weerwolf mates

Naar de grotten

Loïs pov.

Ik kijk naar buiten en zie dat het sneeuwt. 'Jason. Het gaat beginnen.' 'Wat bedoel je?' 'Kom.' De afgelopen twee weken waren zenuwslopend geweest. Alles moest geregeld worden. Het huis is helemaal leeg gehaald we sliepen vannacht ook op een matras op de grond. Hij komt achter me staan en slaat zijn armen om mij heen. 'Liefste het komt allemaal goed, we gaan naar de grotten.' We hebben in de grotten een soort huisjes gemaakt dus nu heeft iedereen een huisje. wij hebben ergens achterin waar niemand zo makkelijk bij kan komen ons huisje. Ik krijg een kus. 'Loïs het komt goed.' 'Wees alsjeblieft voorzichtig.' 'Altijd voor jou.' Ik kan de rust niet vinden. 'Kom we gaan eten.' 'Ik kan niet eten van de zenuwen.' 'Je moet liefste voor ons kindje.' We lopen naar de eetkamer en gaan aan tafel zitten dan komen de andere erbij zitten. 'We zijn er klaar voor.' Ik knik en zucht. 'Loïs lieve schat het komt goed.' 'Dankje Donna.' Ze staat op en geeft me een knuffel en ik begin te huilen. 'Sorry zwangerschapshormonen.' 'Nee geeft niet.' Laura geeft me ook een knuffel. 'Kom hier liefste.' Ik glimlach en ga bij Jason zitten, hij slaat zijn armen om me heen. 'Oké, meiden jullie gaan straks naar de grotten en nemen de mensen mee.' 'Nick en Levie, wij gaan de mensen verzamelen voor het gevecht.' 'Ja is goed.' Ik leun tegen hem aan. We beginnen te ontbijten.

Laura en Nick zijn weg gelopen waarschijnlijk om afscheid te nemen. Donna en Levie staan op waarschijnlijk gaan ze ook afscheid nemen. We weten niet voor hoelang we elkaar niet gaan zien. 'Liefste ik hou van je.' 'Ik hou ook van jou.' Ik sla mijn armen om hem heen en hij geeft me een kus. Ik vouw mijn handen om zijn gezicht. 'Wees alsjeblieft voorzichtig.' 'Ja altijd. Doe jij ook voorzichtig.' 'Ja.' 'En doe rustig aan liefste en maak je zo min mogelijk zorgen om mij oké?' 'Ik zal het proberen.' Hij legt zijn hoofd op mijn hoofd. Hij zoent me nog innig en staat dan op. 'We gaan.' 

We staan met zijn alle in de gang. 'Succes en hopelijk tot snel.' 'Tot snel.' Ik geef Jason nog een kus en Donna, Laura en ik lopen naar buiten. We verzamelen alle bewoners. Dan kijk ik op en zie ik Samuel en Samira met een hele groep mensen achter zich. Ik glimlach. 'We zijn allemaal gekomen.' 'Dat is fijn.' Ik geef Samira een knuffel. 'We kunnen.' We veranderen in onze wolven en de kinderen die nog niet verandert klimmen op de ruggen van hun ouders en de laatste spulletjes mee. Ik heb nog ons matras op mijn rug. Samuel gaat bij Samira op de rug zitten. Ik ren voorop naast mij rennen Donna en Laura. Er zijn al wat vrouwen daar waarschijnlijk ook al andere packs. 

Na anderhalf uur rennen zien we de grotten opdoemen. Als we er vlakbij zijn veranderen we terug en lopen we naar binnen. 'Luna.' 'Ja?' 'Er zijn al vier packs.' 'Dankjewel.' Ik zucht en voel een hand op mijn schouder. 'Het komt goed Loïs.' 'Dankjewel Samuel.' We verspreiden ons over de ruimte ik loop naar ons huisje en leg het matras neer op het bed. Het is een ruimte alles staat erin. Het is klein maar prima voor nu. Ik kijk om me heen het is donker maar wel gezellig ik doe een kaarsje aan want we hebben geen elektriciteit, niks geen wifi, geen vaatwasser, geen wasmachine en ga op bed liggen en staar naar het plafond. Dan komt er iemand binnen. 'Loïs?' 'Floor.' 'Ja ik ben het schat.' Ze komt bij me zitten en we geven elkaar een knuffel. 'Hoe is het?' 'Prima.' Ik sta op en zet thee. 'En hoe is het bij jullie.' 'Prima.' Ik kijk op en zie Britt staan. 'Britt.' Ik geef haar een knuffel en ze slaat haar armen om me heen en geeft me een kus. We blijven zo even staan. 'Wil je ook thee.' 'Ja is goed.' Ik zet thee voor ze allebei. 'Maar blijf je hier alleen?' 'Ja. Ik blijf hier net zolang totdat Jason komt.' 'Maar je moet niet eenzaam worden.' 'Komt goed, ik heb jullie en Donna en Laura.' 'Hmmm.' 'Nee echt komt goed.' We gaan aan de tafel zitten. 'Gezellig, zijn de huisjes wel.' 'Ja klopt. Maar ik mis wel de frisse lucht en de ruimte om te bewegen in de open lucht.' 'Iedereen, hopelijk is het tijdelijk.' 'Hoop ik ook.'

'Ga je met ons mee?' 'Ja is goed ik loop wel even mee.' We lopen naar hun huis. Voor op straat speelt Lisa met Milou. 'Hoi mama.' 'Hallo lieverd.' We zeggen ze gedag en we lopen naar binnen. Daar zitten de andere. 'Hey Loïs.' 'Hoi hoi.' Ik ga erbij zitten en Bente trekt me tegen zich aan. 'Hey lieve schat.' 'Hoi Bente.' 'Hoe is het?' 'Prima, een beetje leeg thuis.' 'Waarom blijf je hier niet?' 'Nee, ik wil thuis zijn als Jason komt.' 'Zeker?' 'Ja zeker.' Ze zucht en drukt een kus op mijn hoofd. 'Bent we hebben het al geprobeerd haar te overtuigen.' 'Dat merk ik.' Ze beginnen te lachen. 'Maar lieve schat wil je dat ik je anders bij jou slaap?' 'Nee, nee ga lekker bij je ouders slapen.' 'Zeker?' 'Ja Floor. Mensen ik red me en moet me als luna bij mijn mensen zijn en ze steunen.' Ik sta op en zeg: 'Ik ga even bij mij kijken ik zie jullie snel wel weer.' Ik sta op en loop naar het gebied waar mijn pack op gesetteld is. Ze zijn bezig om alles op te bouwen. Ik help ze met opbouwen. 'Luna dat hoeft u niet te doen.' 'Jawel we moeten er samen iets van maken.'