Weerwolf mates

Vergevenis

Ik heb hierna drie maanden in het ziekenhuis gelegen om helemaal aan te sterken. Gelukkig had ik hele lieve familie, vrienden en natuurlijk Jason om mij te helpen. Dag in dag uit kwam Jason en soms met andere familie en natuurlijk Floor die ik heel erg heb gemist. Britt is bevallen van een meisje Iris en Lies is natuurlijk weer helemaal gek op haar. 

Loïs pov. 

Ik zit op mijn bed met al mijn spullen te wachten totdat Jason me komt ophalen. Er wordt op de deur geklopt. 'Binnen?' De deur wordt geopend en daar staan Indra en Marcella. 'Hey Loïs, we komen je nog voor de laatste keer checken en Indra geeft je een voedingslijst mee die je moet volgen.' Marcella kijkt alles na en Indra geeft me ondertussen een lijst. 'Je bent helemaal oké, maar pas wel op hè?' 'Ja zal ik doen.' Dan gaat de deur open en staat Jason. 'Hoi schat.' 'Hey prinses. Hoi Marcella en Indra.' 'Goedemorgen alfa. Jullie kunnen zo bij de balie je uitschrijven.' 'Zullen we doen. Dank jullie wel voor de afgelopen maanden.' 'Geen probleem Loïs.' Ik geef ze allebei een hand en ze vertrekken. Jason geeft me een kus. Ik ga met mijn hand over zijn wang en geef hem nog een kus. 'Ik heb je thuis gemist.' 'Ik jou ook Jason.' 'Kom je prinses?' 'Ja.' We pakken alle spullen en lopen naar buiten. We schrijven mij uit en lopen naar de auto. Jason opent de achterklep van de auto en we stoppen alles in de achterbak. Ik ga voor in zitten en wacht totdat Jason ook gaat zitten. Jason komt naast me zitten en start de auto en rijdt naar huis. 'Ik heb dit wel gemist.' 'Ik ook.' Hij kijkt me glimlachend aan en ik glimlach terug. Ik pak zijn hand voorzichtig en leg mijn hand in zijn hand. 'Ik heb jou gemist.' Hij kijkt me vragend aan. 'Je knuffels iedere morgen, de kusjes die je me altijd geeft als je mij ziet en het handen vast houden in de auto als we ergens heen gaan.' 'Ik jou ook prinses.' Ik glimlach en druk een kus op zijn hand. Ik zet de radio aan en we zingen zachtjes mee. 'We zijn er.' Ik doe mijn gordel los en nog voordat ik de deur kan openen heeft Jason de deur al geopend. 'Madame.' 'Dankjewel.' Ik pak zijn hand zodat ik uit kan stappen. 'Loïs!' Ik kijk op en zie Donna staan. 'Donna!' Ze rent in mijn armen en ik sla mijn armen om haar heen. 'Ik ben blij dat je er weer bent.' Ze laat me los en Laura geeft me ook een knuffel. 'Welkom thuis Loïs.' 'Dankjewel.' 'Kom je mee naar binnen prinses.' 'Natuurlijk.' Hij pakt mijn hand en we lopen naar binnen. 'De tassen?' 'Komt goed.' Hij opent de deur naar de woonkamer waar iedereen staat. Lies springt in mijn armen. 'Welkom thuis.' 'Dankje schatje.' 'David.' Ik geef hem een knuffel. 'Je ziet er goed uit.' Ik geef iedereen een knuffel. Ik heb iedereen gehad behalve Floor. 'Waar is Floor?' 'Riep iemand mij?' Ik draai me om en zie Floor staan. 'Ik zou je toch nooit alleen hier laten.' 'Floor!' Ik spring in haar armen en zachtjes begin ik te huilen als dankbaarheid dat ze dit voor mij doen. 'Ik heb je gemist.' 'Ik zag je eergisteren nog. Waarom huil je?' 'Ik ben zo blij met iedereen en ben zo dankbaar wat jullie voor mij hebben gedaan. En trouwens shhst.' Floor veegt mijn tranen weg en drukt een kus op mijn wang. We beginnen te lachen. Dan begint Iris te huilen. 'Oh ben ik zomaar Iris vergeten. Ik loop naar Iris toe en geef haar voorzichtig een kus op haar voorhoofdje. 'Iedereen gehad prinses?' 'Ja.'  We lopen naar de woonkamer toe en gaan zitten. 'Dit is echt geweldig.' 'Maar de komende maand zie je ons niet meer.', en Britt steekt haar tong naar me uit. 'Nou dat red ik echt wel, nou ja behalve Floor dan.' Ze begint in mijn zij te prikken. Ik begin te lachen. Dit keer zit ik op Floor. 'Loïs zit stil.' Ik lach zachtjes. Lies komt naar me toe gelopen. 'Ja Lies.' 'Mag ik op jou schoot?' 'Ja hoor.' Ik til Lies op en zet haar op mijn schoot. 'Ik word geplet.' Lies begint te giechelen, waardoor we alle drie beginnen te lachen. 'Je mag Floor niet uitlachen.' 'Ik denk dat wij zo weer moeten gaan, zodat je rust hebt Loïs.' 'Ja is goed jammer.' We beginnen te lachen. Ik geef iedereen een knuffel. Als ik bij Micheal aan kom. 'Zusje pas op jezelf en ik ben trots op je' 'Zal ik doen en ik hou van je.' Hij trekt me in een knuffel. Ik geef als laatste Jill een knuffel. 'Ik ga je missen.' 'Hey we houden contact en je mag me altijd appen.' 'Zal ik doen.' 'En Jill beloof je dat je Floor intoom houdt?' 'Ja.' Dat levert een stomp van Floor in mijn zij. 'Auw.', zeg ik lachend. Floor slaat haar armen om mijn nek. 'Hou van je schat.' 'Net zo van jou.' 'En nu moeten we gaan.' Ik loop mee naar de deur en hou de deur open voor ze. 'Doei tot een volgende keer.' Jason komt achter me staan en slaat zijn armen om mij heen. 'Kleine prinses.' 'Ik ben niet klein.' 'Toch mooi 20 centimeter kleiner dan ik.' 'Hou op.' We zwaaien nog en dan zijn ze weg. Ik doe de deur dicht en loop met Jason achter mij aan de woonkamer in. Ik ga op de bank zitten en Jason komt naast me zitten. Jason ziet er slecht uit hij heeft de afgelopen maanden slecht geslapen en ik ook, maar mijn vermoeidheid valt mee. 'Schat, je bent moe.' 'Nee.' 'Jason ga slapen het geeft niet je bent op.' 'Nee.' 'Jason...' 'Loïs ik red me. Ik kan prima voor mezelf zorgen en daarbij heb ik jou helemaal niet nodig.' Ik kijk hem gekwetst aan en hij draait zich om en loopt weg, ondertussen worden deuren dicht geslagen. Dit voelde als een mes in mijn hart. Laura slaat haar armen om mij heen en Donna wordt laaiend. 'Hij denkt dat hij zo bot kan zijn tegen de luna nou echt niet.' 'Het geeft niet.' 'WAT!?' 'Hij doet het super goed en een keer uitvallen geeft niet.' 'Ja maar er zijn grenzen hij heeft je gewoon gekwetst.' 'Dank jullie wel meiden.' Levie en Nick elkaar aankijken en ze denken hetzelfde en dat baart mij zorgen. 'Wat gaat er gebeuren?' Ze kijken verschrikt op. 'Als hij boos is laat hij vaak gevangene vermoorden en meestal doet hij daar zelf aan mee.' Ik kijk ze verschrikt aan. 'Nee.' 'Helaas wel.' 'Meekomen.' Ik sta op en voel me opeens heel zeker en loop naar de kerkers. 'JASON!' 'Ja?' Hij staat voor mij met zwarte ogen normaal zou ik daar bang van worden maar nu niet. 'Jij mag mij uitschelden en kwetsten maar je vermoord geen gevangenen.' 'Jij mag hier helemaal niet komen.' 'Want?' Ik kijk hem verbaasd aan.  'Omdat, jezelf toch zo zwak vind en dan is dit een slechte plek.' En dat breekt me. Ik stort neer op de vloer op mijn knieën en begin te huilen met mijn hoofd in mijn handen. 'Kom maar.' Laura ondersteunt mij en we lopen de kerkers uit. Donna helpt mij ook en ik zie dat Nick en Levie boos zijn geworden op Jason. Ik voel me koud en ik ben op. 'Is er nog een lege kamer in mijn vertrek?' 'Ja.' 'Dat is oorspronkelijk jou slaapkamer alleen Jason wou dat je bij hem op de kamer kwam de eerste nacht. 'Ik slaap vannacht daar.' 'Goede keus. Moeten Laura en ik je nog helpen?' 'Nee hoor meiden maar ik blijf de rest van de dag en nacht hier in mijn vertrekken.' 'Succes.' 'Dank jullie wel. En tot morgen.' 'Tot morgen.' Ik geef ze allebei een knuffel en doe dan de deur dicht. Ik loop naar mijn kamer en zie dat er een slot in zit. Wauw wat is hij mooi. Het is een witte kamer met een grijze muur en de onderste helft is blauw, maar voor de rest zijn het witte meubelstukken met grijze details. Ik open de kledingkast en zie al mijn kleding liggen. Ik kleed me om in een hemdje met een joggingbroek en ga op mijn bankje zitten. We zijn helemaal vergeten om te lunchen maar ach. Ik loop naar de keuken en pak een zak chips en een bakje en stop ze erin. Ja ik ben zo ver met eten dat ik ook andere dingen eet. Ik vul een glas met water en ga op mijn kamer zitten en draai de deur op slot. Ik zet Netflix aan en begin aan een serie te kijken. Ik zie dat het zes uur is en loop naar de keuken. Jason is er nog steeds niet maar hij biedt eerst maar zijn excuses aan. Ik begin rijst te koken met wat sperziebonen en bak een ei. Ik leg alles op mijn bord en ga aan tafel zitten en begin met eten. Als ik alles heb opgegeten stop ik het in de vaatwasser en ga op het balkon zitten met een kop thee.