Mr. Badboy and Miss. Goodgirl

Hoofdstuk 15

De volgende ochtend wordt ik met barstende hoofdpijn wakker. Tja, die zat er wel aan te komen natuurlijk. Ik kijk naast me en schrik als ik Milou zie liggen slapen. Al snel bedenk ik me dat we natuurlijk tot laat hebben gepraat en we dus in slaap moeten zijn gevallen. Voorzichtig sta ik op en loop naar de spiegel om mezelf te bekijken. Ik zie er behoorlijk beroerd uit, shit. Ik besluit maar een douche te nemen en dan zit er niets anders op dan een laag make up op te doen.

Als ik klaar ben met alles, kijk ik op de klok en zie ik dat het al kwart over elf is geweest. Ik sta meteen stijf van het besef dat ik straks een afspraak heb met James, helemaal vergeten. En ja hoor, mijn telefoon gaat. Ik kijk richting Milou, maar die slaapt rustig door. Die is blijkbaar erg moe, vreemd. Ik neem mijn telefoon op.
Ik: 'James! Broertje van me!' ik probeer hem niet te laten horen dat ik het bijna was vergeten.
James: 'Noofje...' begint hij twijfelend.
Ik: 'Is er iets? Het is toch niet uit tussen jou en Romy, hè?'
James: 'Nee, nee het gaat juist super tussen ons. Dat is het niet.'
Ik: 'Oké, klaar met dit wazige gedoe. Vertel nou maar wat er is.'
James: 'Onze afspraak kan niet doorgaan,' zegt hij dan ineens.
Ik keek er juist zo naar uit, ondanks dat ik het bijna was vergeten dan... Ik ga even op Milou's bed zitten.
Ik: 'Oh, goh. Waarom?'
James: 'Ik heb de kans gekregen van mijn studie om bij een nieuw bedrijf te solliciteren en de sollicitatie is vanmiddag. Het spijt me zo, ik weet hoe erg je ernaar uitkeek maar ik kan deze kans niet laten liggen. Ik maak het goed met je, beloofd!'
Ik: 'Wat goed James! Natuurlijk moet je die kans nemen, ik zou het mezelf niet kunnen vergeven als je dat niet deed. Het is niet erg, stuur je me na de sollicitatie even een WhatsAppje met hoe het ging?'
James: 'Dankjewel, lieverd. Doe ik! Wel wat leuks gaan doen vandaag hè.'
Ik: 'Ja, komt goed. Ik bel je van de week ook nog wel even. Kussies!'
James: 'Kus terug!'
Ik hang op. Het teleurgestelde gevoel is al minder geworden, ik ben eigenlijk zelfs blij dat hij goed verdergaat met zijn leven. Ik had niet verwacht dat we na die brief zo snel weer verder konden leven. En ik had al helemaal niet gedacht dat ik het hier zo naar mijn zin zou hebben. Het is pas een kleine week geleden sinds ik hier ben aangekomen en het voelt alsof ik hier al maanden ben. 'Wie belde je?' vraagt Milou ineens. Ze moet wakker zijn geworden van het gepraat. 'Met mijn broer, sorry als ik je wakker heb gemaakt,' zeg ik schuldbewust. 'Nee joh, zit er niet over in. Het is werd toch tijd om op te staan. Was er iets met je broer?' Ik loop naar mijn sierraden en doe er een aantal om. 'Nee, hij zou vandaag hierheen komen maar er is iets tussen gekomen. Heb je zin om wat leuks te doen?' vraag ik. Milou bijt op haar lip, 'Ja, heb ik zin in... Maar ik had al afgesproken met Liv en Jill, je mag wel mee als je wilt!' antwoordt Milou al meer als zichzelf. 'Leuk! Hoe laat heb je met ze afgesproken?' 'Shit!' Milou springt meteen op, 'Om half 1! Ik mag wel opschieten, dat is al over een uur.' 'Geen zorgen. Als jij nou snel gaat douchen en alles, haal ik even een ontbijtje voor ons,' zeg ik tegen haar en ik duw haar grinnikend richting de badkamer. Ik ga de kamer uit en net als ik de trap af wil lopen, komt Dylan aan. Mijn lippen hebben iets automatisch: als ik hem zie, verschijnt er een grote glimlach op mijn gezicht. 'Nova!' zegt hij vrolijk en hij tilt me op. Als hij me weer heeft neergezet, geef ik hem een kus. Blijkbaar had hij daar niet genoeg aan, dus trekt hij me terug voor nog een kus. Mij hoor je niet klagen. 'Hoe voel je je?' vraagt Dylan. 'Wel oké, de hoofdpijn is te doen,' ik steek mijn tong naar hem uit. Hij lacht, 'Ja, die zat er dik in.' 'Ik wilde net wat eten halen voor Milou en mij, loop je mee?' vraag ik en ik denk meteen aan het gedrag van Milou gisteravond tegen Dylan. 'En oh mijn god sorry voor het gedrag van Milou gisteravond, ik weet niet wat haar bezielde. Ik heb met haar gepraat en ze heeft het geaccepteerd,' voeg ik er snel aan toe. 'Geen zorgen, dat zit wel goed. Ik kan niet meelopen, ik moet even langs de balie, wat dingen regelen. Ik zie je snel!' zegt hij. Hij geeft me een vlugge kus en gaat er dan vandoor. Nou, dan haal ik zelf wel wat eten!