Mr. Badboy and Miss. Goodgirl

Hoofdstuk 26

'Nova, nova! Even rustig nu, ik kan je amper volgen,' zegt James door de telefoon. Ik ben buiten bij het vijvertje aan het bellen met hem en probeer alles wat er is gebeurd te vertellen. 'Wat moet ik nou doen,' snik ik. Mijn benen houden mijn lichaam niet meer en ik stort op de grond in elkaar. Ik huil zo hard als ik nog nooit heb gedaan. 'Rustig maar, het komt echt goed. Het is vrijdag, dus dan mag je toch weg van het internaat?' vraagt hij. Ik knik, maar dat ziet hij natuurlijk niet. 'Noof?' vraagt hij dan ook. 'Ja,' antwoord ik bijna geluidloos. 'Pak wat kleding en andere spullen, je komt vannacht bij mij slapen en als het nodig is tot het einde van het weekend,' zegt hij vastbesloten. Ik word bij het idee dat ik hier even weg ben al wat rustiger, 'Oké, dan ga ik dat nu doen. Ik kom met de taxi.' Ik hang op en blijf nog even in het gras zitten. Als ik zeker weet dat mijn gezicht er niet meer uitziet als een of andere verzopen kat van de tranen, sta ik op en loop ik terug naar mijn kamer. Natuurlijk moet ik daar Dylan tegenkomen. Ik wil langs hem heen mijn kamer in gaan, maar hij pakt mijn schouder. 'Wat is er nou? Gaat het?' hij is bezorgd. De tranen schieten weer in mijn ogen, ik wil gewoon weg hier nu. Hij kan er ook niets aan doen. Ik schut zijn hand van mij af, maar hij doet het gewoon opnieuw. 'Laat los, laat me met rust,' zeg ik met een snik. In plaats dat hij mij loslaat, probeert hij mij tegen zich aan te trekken. Ik probeer me ertegen te verzetten, maar dan barst het huilen weer los en geef ik me over. Hij houdt mij tegen zich aangedrukt en strijkt zachtjes over mijn haar. 'Stil maar, misschien is het goed als je even naar je broer gaat,' zegt hij. 'Dat... Dat was ik ook van plan, wil je me helpen met mijn spullen pakken?' vraag ik snikkend aan hem. 'Natuurlijk wil ik dat,' antwoordt hij en hij drukt een kus op mijn voorhoofd. 'Ik hou van je, vergeet dat niet,' zegt hij terwijl een traan van mijn wang strijkt. 'Ik hou ook van jou, maar ik wil hier echt even snel weg. Het spijt me,' zeg ik en ik geef hem een kus.

Milou was niet in de kamer, dus konden Dylan en ik ongestoord wat spullen van mij pakken. We staan nu bij de poort te wachten op de taxi. 'Als je terugkomt beloof ik je dat het dan allemaal anders gaat. Geen gezeik meer voor jou voorlopig,' zegt Dylan tegen mij terwijl we elkaar stevig vasthouden. 'Dankjewel en doe jij voorzichtig hier? Ik weet niet of ze het over ons aan anderen doorvertellen en als er iets met jou gebeurt, weet ik echt niet meer wat ik moet...' antwoord ik verdrietig. Hij pakt mijn gezicht tussen zijn grote handen en kijkt me diep in mijn ogen aan, 'Er gebeurt niets, ik beloof het Nova. Maak je nou maar geen zorgen en geniet van het weekend met je broer. Als je me nodig hebt, bel je me gewoon dan ben ik er zo.' Ik knik en geef hem een kus. De kus gaat over in een zoen en het lijkt alsof de tijd even stilstaat, maar dan worden we onderbroken door het getoeter van de taxichauffeur. Ik geef hem nog een vlugge kus en stap dan in.

'Nova!' James rent op me af. Ik laat mijn tas op de grond vallen en ren in zijn armen. Hij tilt me op en draait een rondje met me. 'James, ik heb je zo gemist,' zeg ik en voor de zoveelste keer vandaag rolt er een traan over mijn wang die niet tegen te houden is. 'Ik jou ook,' zegt hij en ik hoor aan zijn stem dat hij zijn best doet om niet ook te gaan huilen. 'Kom, we gaan snel naar binnen,' zegt hij. Ik pak mijn tas van de grond en loop achter hem aan het studentenhuis in. We moeten eerst een smalle trap op en komen dan bij alle kamers terecht. Wonder boven wonder ziet zijn kamer er erg netjes uit. De kamer is niet heel groot, ongeveer even groot als mijn kamer in het internaat. 'Ziet er goed uit broertje,' zeg ik. Hij pakt mijn tas aan, 'Thanks, wil je een apart matras of kruip je bij mij in bed?' Ik loop door de kamer en geef hem als ik langs hem loop een kus op zijn wang, 'Als je het niet erg vindt... Bij jou?' vraag ik grijnzend. Hij lacht, 'Natuurlijk is dat goed! Hé, wat dacht je ervan om uit eten te gaan? Kunnen we goed bijpraten, want je hele verhaal is mij nog steeds niet duidelijk. En ik wil nu toch wel weten wie die Dylan is waar je het over had.' Wat dom! Ik was helemaal vergeten te zeggen dat Dylan mijn vriendje is... Goh, James moet ook wel hebben gedacht. Oeps. 'Ja, leuk. Sushi?' vraag ik terwijl ik in zijn buik por, want dat is ons lievelings eten. 'Sushi it is!' antwoordt hij enthousiast.