Mr. Badboy and Miss. Goodgirl

Hoofdstuk 20

Ik sta in de kelder van het schuurtje met kaarsen, kussentjes en nog meer spullen om het gezellig te maken om me heen. Ik heb alles gepakt wat ik pakken kon en ben toen zo ongezien mogelijk hierheen geslopen. Gelukkig heeft niemand me gezien. Ik kijk op mijn horloge en zie dat het drie uur is, dat betekent dat ik een uur heb om alles voor te bereiden.
Als ik alles heb neergezet zoals ik het in mijn hoofd had voor ik hierheen ging, kijk ik in het koelkastje. Helemaal leeg. Hier had ik geen rekening mee gehouden, maar als ik nu nog snel even naar het winkeltje ren om wat drinken en lekkers te halen, moet ik op tijd zijn. Ik pak mijn tas en snel naar de winkel.

Ik loop terug naar de kelder met een fles cola een zak M&M's. Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht, dit móet wel leuk worden. Voordat ik het schuurtje weer in ga, kijk ik gauw om me heen om er zeker van te zijn dat niemand me ziet. De kust is veilig, dus ik ga naar binnen en zie dat het luikje naar de kelder openstaat. Vreemd... Normaal vergeet ik die nooit dicht te doen, zal de haast wel zijn geweest. Voorzichtig ga ik het trappetje af, ik ben nog steeds niet vergeten dat ik viel toen ik hier voor het eerst met Dylan was. Ik grinnik bij de gedachte. Ik sta veilig op de grond en als ik me omdraai schrik ik me kapot. 'Dylan...' zeg ik verrast, maar niet enthousiast. Hij had hier nog niet moeten zijn, dit verpest alles! 'Nova! Niet zo sip, ik weet dat ik te vroeg ben... Maar ik kon ook niet weten dat je een verrassing voor me had,' zegt Dylan liefjes. 'Het is al goed,' zeg ik en ik werp me in zijn armen. Hij kust me. 'Om het goed te maken heb ik wel iets lekkers,' zegt hij. Ik kijk hem verbaasd aan als hij een fles champagne achter het koelkastje vandaan haalt. 'Hoe kom je daaraan?' vraag ik. Hij pakt twee champagneglazen uit een doos. 'Ach, ik heb zo mijn bronnen,' antwoordt hij en hij steekt zijn tong naar me uit. 'Hé, dat doe ik altijd!' zeg ik nep-geïrriteerd. 'Weet ik, dat vind ik juist zo leuk aan je.' Daar is die weer, die blik van Dylan die zo onweerstaanbaar is. Ik pak de glazen uit zijn handen en zet ze op het tafeltje. Hij volgt mijn voorbeeld en zet de champagnefles er ook op. We blijven elkaar aankijken. We lopen naar elkaar toe. Hij pakt me beet en tilt me op. Ik giechel, hij is zo sterk. Normaal zou ik als een klein kind op zijn rug kloppen om me terug op de grond te zetten, maar nu is het anders. Het voelt zo intiem, het is een nieuw gevoel en het bevalt me wel. Dylan drukt me zachtjes tegen de muur aan. Ik klem mijn benen om zijn bovenlichaam en hij zet een hand tegen de muur en met de andere ondersteunt hij mij. Hij zoent me, ik zoen hem terug. Eerst zacht, steeds harder. Mijn handen gaan door zijn haar. 'Dylan...' zucht ik. 'Sshh,' zegt Dylan en hij zoent me weer.