Werewolf love

proloog

Edited

Zuchtend keek ze naar de grote ronde buik. Over drie weken zou de kleine meid geboren worden en zou ze geconfronteerd worden met de harde wereld.

Hard was de wereld zeker, ze had het immers zelf meegemaakt. Het bestond nu nog alleen maar uit oorlog en niets meer. Het was op dit moment misschien wel rustig maar ze vroeg zich af hoelang dat zou blijven. Hoelang zou het nu weer duren voordat ze weer in oorlog waren. Ze mochten dit keer van geluk spreken dat de mensen er niks van afwist, er waren tijden waarin dat anders was. Die tijden waren zeker geen pretje.

Dit keer hadden ze gewonnen maar er werd niet gefeest, er werd gerouwd om de doden. Hun kant mochten misschien wel gewonnen hebben, ze waren ook flink verzwakt. Tientallen als dan niet honderden overleden en wel niet ontelbaar veel anderen gewond.

Ze keek weer opnieuw naar de buik en legde er voorzichtjes een hand op.

Ze wist dat het kind nooit veilig was. Niet wanneer Dark Moon nog bestond. Maar ondanks dat bleef ze hopen op de veiligheid van d'r kind. Ooit zou er een dag komen en dan was zij, haar dochter en alle andere in haar bloedlijn eindelijk veilig. Alleen die dag zou nog lang, heel lang duren.