Allison
"Dus, wat kom je doen?" Vraagt hij.
Wat kom ik eigenlijk doen? Ik wil ontsnappen maar kan hij me daarbij helpen? Waarom was ik ook alweer naar hem toe gegaan? Hij verraad me toch weer. Maar misschien heeft hij wel mijn rugzak.
"Wat heb je met mijn spullen gedaan?"
"Welke spullen?" Vroeg hij al lopend naar de keuken.
Ohh god, doet hij nou alsof hij dom is of is hij dat ook echt.
"Mijn spullen. De spullen die ik had toen JIJ mij had verraden."
Uhg met de minuut word ik misselijker van hem. Maar focus je. Je bent niet naar dit achterlijk huis van hem gekomen om met lege handen terug te gaan.
"Ik had een rugzak mee." Zeg ik. "En daar zaten waardevolle spullen in. Waar zijn die?"
"Oh ja die spullen." zegt hij. Hij rommelde ergens in een hoekje en kwam weer te voorschijn met mijn rugzak. Als een gek ren ik op hem af en grits mijn rugzak uit zijn handen. Snel check ik of alles er nog in zit. En tot mijn grote verbazing zit alles er ook nog echt in.
"Uhm prinses, je hebt nu je spullen. Maar dat betekent niet dat je weg mag." Zegt hij een beetje aarzelend.
"Weet ik. Maar bedankt ik ga maar weer."
Dylan
Nadat Allison weg ging heb ik me zeker een uur zorgen gemaakt over of ik de Alpha wel of niet moet waarschuwen. Als ik hem wel waarschuw en Allison komt daar achter dan gaat ze me nog meer haten. Maar als ik dat niet doe en de Alpha komt er achter dat ik het wist. Dan gebeurt er misschien nog wat ergers.
Dylan nu moet je geen laffard zijn. Wat maakt het uit dat ze je nog meer gaat haten? Je bent geen vrienden met haar ofzo.
Je hebt gelijk.
Via de mindlink laat ik weten wat er gebeurt is. Ik kan voelen hoe hij zich voelt Hij is razend.
Allison.
Na het bezoek aan Dylan liep ik weer terug naar het huis van Damian. Al had ik een grote omweg genomen. Ik plof op de bank en ga een beetje dagdromen over hoe ik hieruit kan ontsnappen. Misschien zou ik gewoon weg kunnen rennen. Of ik ga opzoek naar de wolf die kon telepoteren en telepoteer me hier gewoon weg. Zo veel ideeën, alleen geen een die ook echt werkt. Maar misschien zou mijn vader me wel gaan zoeken. Of misschien ook weer niet. Waarom, waarom moest ik zo nodig weg gaan. Weg van mijn veilige thuis haven. En waar ben ik beland? Bij een achterlijke haarbal. Ik schrik op uit mijn gedachtes doordat ik een deur hard hoor dicht vallen.
"Wat heb ik gehoord!?" Waar heeft hij het nou weer over? "Hoe moet ik weten wat jij hebt gehoord?" Slim Allison maak hem juist nog meer boos. "Ik had gehoord dat je naar Dylan ging en wilde ontsnappen." Uhg hoe komt hij daar nou weer bij. Ja ik wil ontsnappen. Nee ik ben niet zo dom om dat ook echt daadwerkelijk te doen. "Man, ik ben geen eigendom. Wanneer dringt dat tot je door. Dat je een hond bent betekent toch nog niet dat je een IQ hebt van een goudvis." Schreeuw ik naar hem.
Kalm aan Allison. Tel tot 10.
Gehaast adem ik in en uit en tel in mijn hoofd tot 10. Ik probeer mijn woede onder controle te krijgen. Als ik weer enigszins gekalmeerd ben kijk ik hem recht in zijn ogen aan.
Zonder wat te zeggen komt hij naar me toe. Zijn lippen komen meer naar die van mij. Zijn handen legt hij op mijn heupen. Nog maar een paar centimeter en dan raken onze lippen elkaar. Ik kan me niet verroeren. Wanneer ik denk dat onze lippen elkaar eindelijk raken gaat hij naar mijn nek. Nog voordat ik het doorheb voel ik tanden die zich in mijn nek boren. Met een ruk kom ik in beweging. Ik loop achteruit. Weg van hem. Ik weet niet of ik boos of juist verdrietig moet zijn. Maar een ding weet ik wel. Nu ben ik zeker van hem.
----------------------------------------->
Hey,
Sorry dat het zo lang duurde. Ik ben een beetje inspiratieloos dus dit ging een beetje moeilijk.
Als jullie ideeën hebben laat het me weten.Groetjes hondjuuh
Ps. Sorry voor de spelfouten
JE LEEST
Werewolf love
WerewolfAllison had toegekeken hoe de man die zij haar hele leven al kende veranderde in een wolf. Vanaf dat punt kon ze niet meer ontkennen dat wat de koning zei, niets minder dan de waarheid was. Hierdoor wist ze drie dingen zeker. Feit één: weerwolven be...