Werewolf love

29.

Allison

Met een zwaar hoofd loop ik naar de hal toe met op mijn hielen Mike. "Mike please, stop met me volgen. En voor de miljoenste keer, ik ga!" zeg ik geïrriteerd tegen hem. De hele ochtend is hij al aan het zeuren dat ik niet moet gaan. Dat het land me nodig heeft, bla bla bla. Ondertussen komt het me neus uit. Ik snap ook wel dat ik voorzichtig moet zijn en dat ik niet dood mag gaan en al die zooi. Maar dat hoef ik niet een miljoen keer te horen. "Oke Allison, ik weet dat je het redt maar uh... ik wil wel dat je heelhuids terug keert. De pack en het land heeft je nodig." Zegt hij een beetje op een smekende toon. Hij moet me echt denken aan een puppy. Een hele irritante puppy.

Ik knik naar hem en loop verder. In de hal staat de onbekende man van gisteren, Genevieve en Dylan al op me te wachten. Meteen valt het me op dat Genevieve niet haar stralende lach op haar gezicht heeft maar een beetje somber kijkt. Misschien is ze een beetje nerveus. Het drietal loopt naar me toe en knikt dan. "Luna, omdat ik maar een persoon per keer kan meenemen doe we het op deze volgorde. Eerst gaat Dylan." Hij wijst naar Dylan en gaat dan weer verder. "Dan gaat u en tenslotte gaat het meisje." Genevieve snuift afkeurend toen hij 'het meisje' zei. De man negeert het en went zich dan naar Dylan. "Je moet me gewoon vast houden en je ogen dicht doen." Dylan knikt en wilt zijn ogen dicht doen als ik roep: "wacht eventjes, ik bedacht me net dat ik andere krachten kan overnemen. Stel, ik hou u vast, u houdt Dylan vast. En dan hou ik Genevieve vast. Zo kunnen we allemaal te gelijkt daar na toe reizen en is het ook veiliger."

De man kijkt me bedenkelijk aan maar Dylan knikt goedkeurend. Zonder op het antwoord te wachten van de man pak ik Genevieve en de man bij de arm vast. Snel pakt de man Dylan vast en samen verdwijnen we met een felle flits.

Het volgende moment staan we in een moerassig gebied. "Als het goed is, is het hier in de beurt." Zegt de man. Ik knik en loop behoedzaam een kant op. Als die geruchten waar zijn, dan hebben we wel een paar extra problemen. "Genevieve, weet jij toevallig waar die 'ziener' precies woont?" vraag ik. Ik kijk voor me uit maar alles lijkt op elkaar. Het is allemaal groen of bruin, overal groeit mos en het stinkt hier naar rottend vlees. "Uh.. niet precies." Antwoord Genevieve. Ik probeer een zucht te onderdrukken en kijk weer voor me uit.

Oke Allison, de volgende keer ga je iets niet halsoverkop doen. Je moest hier beter over nadenken. Nu zitten we in the middle of nowhere. Hoor ik Alice zeggen.

Ja alsof ik dat nog niet weet. Maar weet je nog, we hebben veel haast. Heel veel haast.

"Allison! Bukken!" hoor ik achter me. Meteen buk ik, er vliegt een gigantisch gevaarte over me heen. "Wat was dat?!" roep ik geschrokken terug. "Ik heb geen idee, maar nu snap ik de geruchten." Zegt Dylan achter me. Op een drafje komen de drie naast me lopen. Ik zie dat de man lijkbleek is geworden en verschrik om zich heen kijkt.

Opeens voel ik een harde klap tegen mijn achterhoofd en wordt alles zwart.

Langzaam word ik wakker en hoor ik stemmen die me bekend voorkomen. "Is ze al wakker?" vraag een zachte stem. "Geen idee." Zegt een lagere stem dit keer.

Wat is er in vredesnaam gebeurt? Ben ik flauwgevallen? Ik doe mijn ogen open en kijk om me heen. Ik lig op een bed van mos. Genevieve staat bezorgt bij me. Ik wil zeggen dat ik wakker ben maar het lukt niet. Ik kan niet praten! Paniekerig probeer ik op te staan maar dat lukt ook niet.

"Ah Luna." Hoor ik een krakerige stem zeggen. Van schrik slaak ik een gil. Oke Allison, je hebt geen vreemde stem gehoord. Opnieuw kijk ik naar Genevieve, ze staat er nog steeds bezorgt bij. Heeft ze me niet hoor? "Nee Luna, ze heeft je niet gehoord. Ze denkt nog steeds dat je bewusteloos bent." Zegt de stem opnieuw. "Ik heb gehoord dat je naar me opzoek was. Kom over 2 uur als het middernacht is naar het midden van het woud toe." Zegt de stem weer.

Langzaam wordt ik opnieuw wakker. Over twee uur is het middernacht. Hoelang ben ik wel niet buitenbewustzijn geweest?  "Allison, je bent weer wakker. We waren zo bezorgt." Hoor ik Genevieve roepen. Ik glimlach haar geruststellend toe en sta met behulp van haar op. "Volgens mij heb ik de 'ziener' net gesproken." Meteen kijkt ze me geïnteresseerd aan. "Ze zei dat we om middernacht in het midden van het woud moeten zijn." Dylan komt aan gelopen en kijkt me vragend aan. Snel licht Genevieve Dylan in.

"Oke, nu hebben we tenminste een echt doel. Maar nu is de grote vraag, hoe komen we in het midden van dit woud?" hoor ik Dylan zeggen. We halen allebei onze schouders op en kijken elkaar radeloos aan. Fijn, we hebben nu een doel maar we weten niet hoe we daar kunnen komen.

Bedachtzaam loop ik naar de man toe waar ik nog steeds niet de naam van ken. Misschien moet ik daar is achter komen. Ik schraap mijn keel en de man kijkt op. "Uh.. ik bedenk me nu dat ik uw naam niet ken." De man kijkt me twijfelend aan maar antwoord uiteindelijk toch. "Ik ben Kyle." Ik knik en ga verder. "Kyle, kan je ons misschien naar het midden van het woud teleporteren." Kyle kijkt me twijfelend aan. "Misschien, ik weet het niet. In principe  zou het moeten kunnen, maar dit woud... Ik weet niet of het hier gaat." Zegt hij twijfelend. Ik knik en kijk even achterom naar Dylan en Genevieve.

Een steek gaat door me heen als ik zie hoe teder Dylan naar Genevieve kijkt. Iets dat ik niet snap. Of toch wel, misschien wil ik ook wel dat mijn Mate zo naar mij kijkt. Met zo veel liefde en tederheid. Damian, waarom kunnen we niet een gewone wolven koppel zijn. Onbewust gaat mijn hand naar de plek toe waar hij me heeft gemarkt. Ik kan het niet geloven dat ik dit denk, maar volgens mij mis ik hem een beetje. Ondanks dat hij mij wilde vast houden en ik van hem moest ontsnappen mis ik hem. Ik kan het niet geloven.

Een schrapende keel haalt me uit mijn gedachte. "Gaat het Luna?" ik kijk Kyle vragend aan. "Hoezo?" hij kijkt me onderzoekend aan. "U heeft tranende ogen." Merkt hij op. Meteen veeg ik mijn ogen droog. "We gaan het toch proberen. Ik voel er namelijk niet zo veel voor om naar het midden van het woud te lopen." Kyle knikt in stemmend en loopt naar Dylan en Genevieve toe. "We gaan proberen om naar het midden van het woud te teleporteren. Het lijkt me handig om het op de zelfde manier te doen als hoe we hier kwamen" Zegt hij tegen de anderen. De rest knikt. "Weet iemand de tijd toevallig?" Dylan kijkt op zijn horloge. "Over 30 minuten is het middernacht, dus ik stel voor dat we voort maken." Snel houden we elkaar vast en verblind een felle flits mijn zicht.

Langzaam krijg ik mijn zicht terug. Aan de omgeving is er niet zo veel veranderd. Het is nog steeds donker, groen en beetje bruin en het stinkt. Alleen is het hier minder moerassig en staan de bomen verder uit elkaar. In het midden, naast een grote rots staat een gedaante.

"Ah, daar ben je Luna." Zegt de gedaante. "Ik zag je jaren geleden voordat jij nog geboren was al aan komen, dus laten we meteen te zaken komen. Met alles komt een prijs, dus ik heb ook een prijs." Zegt ze met haar krakerige stem. "Ik geef u alles, als u me de antwoorden kan geven die ik nodig heb." Zeg ik luid. "Meisje, ik weet ook niet alles, maar ik zou je vragen zo goed mogelijk beantwoorden. Mits je de goede prijs betaald."

--------------------------------->

hey,

Sorry dat het zo lang duurde, had het deze week nogal druk. En ik ben bang dat ik de komende weken ook niet veel tijd heb in verband met school. Maar ik Update het zoiezo een keer per week. Waarschijnlijk in het weekend. En heel misschien doordeweeks ligt eraan hoe saai de lessen zijn :P

Groetjes hondjuuh

ps. 1K stemmen! dank jullie wel.