Werewolf love

13.

Dylan

Na zo'n 3 à 4 uur lopen kom ik bij een stuk bos waar veel mos ligt en het bladerdek veel dikker is. De geur die ik nu al 3 à 4 uur volg wordt ook al sterker. Maar ik zie haar nog niet. Ik had haar een keer eerder gezien in haar wolven gedaante. Toen jaagde ik haar op. Ik wilde het niet, maar het was een bevel van de alpha dus ik kon er niet zo veel tegen doen. Geluk zei hij niet dat ik haar moest vangen. Hij zei alleen dat hij het meisje wil hebben, levend. Dus hij zei niet dat ik nu moest vangen.

Nou eigenlijk zei hij dat wel.

Waaron verpest je nou weer alles?!

Als ik jouw was, wat ik ook ben, dan zou ik haar maar is gaan zoeken in plaats van hier een beetje zitten te denken over goed en slecht en allemaal oude koeien uit de sloot halen.

Oke oke, alleen ik weet nu niet of ik naar een meisje moet zoeken of of ik naar een witte kleine wolf moet zoeken.

Dan zou ik dat maar is snel gaan uitzoeken. Maar ik denk zelf dat ze een wolf is omdat ze in het bos is en best wel snel is, dus is het logisch dat ze in haar wolven gedaante is. Oh en volgens mij zijn we in de beurt dus ik zou dat maar even tegen de alpha zeggen.

Maar moet ik het wel tegen hem zeggen. Ik weet ook wel dat ik het moet zeggen maar het voelt dan alsof ik haar verraad.

Nou zou ik dan wat verklappen? Dat doe je ook.

Dat werkt niet!

Oké als jij het niet doet dan doe ik het.

Kan je dat dan?

Tuurlijk. Ik het nog nooit gedaan want ik vond dat jij die keuze moest maken. Maar als je dit niet doet dan zijn we beide dood. Dus kies maar, ga jij het zeggen of moet ik het doen.

Je bluft.

Als jij het niet gelooft dan bewijs ik het wel.

En voor ik het wist hoorde ik me zelf via de mindlink zeggen; Alpha, we hebben het meisje bijna gevonden. Het zou handig zijn als u extra mensen kan sturen.

Wat heb je gedaan?!

Sorry maar ik had je gewaarschuwd.

Nog geen 10 minuten later staan er 2 wolven om me heen.

"Hoe kunnen jullie zo snel hier komen?" Vroeg ik aan een bruine wolf die een kop groter is dan mij, Nathan. "Jason." Antwoord hij. Jason kan wolven naar andere plaatsen teleporteren. Maar dan alleen naar een plek waar iemand is die hij goed kent. "Dus... waar is ze?" Vroeg een gevlekte wolf enthousiast. Naar mijn idee te enthousiast, maar zo is Damian altijd. "Ik heb geen idee. Ik weet alleen dat haar geur hier erg sterk is dus ze is hier vlakbij."

We gaan dieper het bos in en de geur wordt ook sterker.

Daar heb je haar, bij de boom. Ze slaapt. Zegt mijn wolfkant.

Moeten we haar nu vangen nu ze slaapt? Is dat niet dan een beetje laf. Ik bedoel, ze kan haar zelf niet eens verdedigen.

Nathan sluipt op haar af, Grijpt haar in haar nek vel en sleurt haar naar ons toe. Met een schrik wordt ze wakker en kijkt wild om haar heen. Woedend kijkt ze naar mij. Maar naast woede zie ik ook iets anders in haar ogen. verdriet?

Allison

Ik schrik wakker door de pijn in mijn nek, en het gevoel alsof mijn achterpoten zich schaven aan takjes. Wild kijk ik om me heen en zie 2 wolven om me heen staan. Een wolf herken ik meteen, Dylan. Woedend kijk ik heb aan. Proberen ze me nu te kidnappen? Uh.. wolfnappen? Wild schop ik om me heen. Maar al snel kom ik er achter dat de wolf die me vast heeft velen malen sterker is dan mij.

Uit het niets verschijnt een grijze wolf. Hij is groot het hij lijkt me ook erg sterk. Ik probeer dapper te kijken maar volgens mij faalt dat nogal. De grijze wolf kijkt me grijnzend aan en loopt dan naar me toe. "En hoe heet dit hondje?"

Ik hoor Alice grommen Grrr... hij noemt ons hondje. Geef hem een klap op zijn harses. Of wat dan ook.

Is het erg als hij ons hondje noemt. We zijn toch ook een soort van honden?

Spoel je mond. Iemand hond noemen is een zware belediging.

Oh...

"Jason, heb je niet geleerd dat je niet de gevangenen mag plagen?" Vraagt Dylan op een ijskoude toon waardoor ik de rillingen krijg.

"Ohg ja, alsof jij niet met haar hebt gespeelt."

Dreigend gromt Dylan naar Jason, waardoor Jason in elkaar krimpt. "Let op je woorden!" zei Dylan sissend. "Ey man haal ons hier weg, wil je?" vroeg een gevlekte wolf. Nog geen seconde later voel ik een tinteling door mijn lijf gaan en staan we op een andere plek. Het lijkt wel alsof we op een binnenplaats staan. Het is erg groot en er lopen veel mensen. Ik denk dat het ook wolven zijn, want geen een kijkt raar op omdat er plots wolven uit het niets verschijnen.

We lopen in de richting van een groot gebouw. Het ziet er niet bepaald vrolijk uit. Ik word het gebouw in begeleid. Nou ja zeg maar eerder in geduwd. We gaan een trap naar beneden en komen in een soort van kerker uit. Overal staan cellen. In de meeste zitten mannen met een lange baard. Aan het einde van de gang zijn nog een paar cellen vrij. Ik word in een cel geduwd en de deur wordt op slot gedraaid. De cel is kaal, vochtig en best wel eng. Er staat wel een gewoon bed en er is een mini raampje met tralies er voor maar dat is het ook wel weer. Hoe kan ik toch zo diep in de penarie zitten. Ik ben nog geen dag weg van huis of ik ben al gevangen genomen, goed gedaan Allison... En natuurlijk hebben ze mijn rugzak af gepakt, fijn... Zo iets moet mij natuurlijk altijd overkomen.

Als je nou is even stopt met piekeren en klagen, dan kan je misschien een uitweg vinden.

Oh ja goed idee.

Na zo'n 10 minuten zoeken naar iets waarmee ik kan ontsnappen geef ik het op. Het enige wat ik heb gevonden is wat oud brood en een flesje water, dat onder het bed lag. Het brood is nog net niet beschimmeld maar dat zou niet lang meer duren. Ik ben nog steeds moe dus ga ik maar op het oude versleten bed liggen. Al snel val ik in een zorgeloze slaap.

———————->

Hey,

Vinden jullie het nog wat?

Ik hoop het.

Sorry voor de spel/typ foutjes

Groetjes hondjuuh