"ဘယ်နှစ်နာရီရှိပြီလဲ"
"လေးနာရီခွဲပြီ"
အောက်က ကောက်ရိုးခင်းထားကာ အိပ်ရာခင်းတစ်ထပ် အနွေးထည်ထူထူနှင့် စောင်တစ်ထည်ခြုံထားသော်လည်း အေးလွန်းလို့ အစ်မရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကို အတင်းတွယ်ဖက်ထားသည်။
မနက်ရောက်ခါနီးလေ အေးလေဖြစ်နေတော့ ရာသီဥတုကတကယ်ကိုအေးလွန်းပါသည်။ တောင်စောင်းကိုထွက်ဖို့ကို Tent အပြင်တောင်လက်မထုတ်ရဲ။ ညတုန်းက တောင်ပေါ်မှာ Happy new year ကိုသံပြိုင်အော်ကြရင်းနဲ့ အတော်လေးလဲမူးနေကြတော့ ထွေးလေး အိဖြူနဲ့ချယ်ချယ်က မဟန်နိုင်တော့ပဲ အရင်ဆုံးအိပ်သွားကြတော့ သူတို့သုံးယောက်က tent အကြီးဆီရောက်သွားကာ မြတ်နိုးနှင့်ရပ်ဝန်းကအတူတူဖြစ်သွားသည်။
မူးမနေပေမဲ့ အစ်မရဲ့ရီဝေဝေအကြည့်တွေမှာ ရင်ခုန်သံတွေမြန်မိသည်။ တစ်ညလုံးရင်ခွင်နွေးနွေးမှာ မျက်လုံးမှိတ်အိပ်စက်ပေမဲ့ အိပ်မပျော်။ အစ်မလည်း အိပ်ပျော်ပုံမရ။ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ထားတဲ့ လက်တွေဟာ ပြေလျော့မသွားတာကြောင့်ပိုသိသာသည်။
နီးကပ်နေတဲ့မျက်နှာနှစ်ခုဟာ နှာခေါင်းချင်းထိတွေ့နေသလို အစ်မဆီကဘီယာရနံ့ဖျော့ဖျော့ကိုရတော့ ခေါင်းတောင်မူးချင်လာသလိုပင်။ သို့သော်လည်း သဘောကျသည်။
အထူးသဖြင့် အစ်မရဲ့နူးညံ့လှသော အပြုံးချိုချိုတွေကိုဖန်တီးပေးသည့် နှုတ်ခမ်းတွေဟာ မြတ်နိုးရဲ့နှုတ်ခမ်းဖျားတွေကို ရူးသွပ်စွာလာထိတွေ့လာချိန်မှာတော့ အစ်မရဲ့လျှာဖျားက ဘီယာအရသာဟာမခါးသက်တော့သလို အနံ့ကလည်း ခေါင်းမူးသည်ဟုမထင်ရတော့။ အစ်မရဲ့အနမ်းတွေက ပို၍မူးယစ်စေသည်မဟုတ်ပါလား။
တစ်ညလုံးနီးပါးမအိပ်ရပေမဲ့လို့ အိပ်ချင်နေတာမျိုးလဲမရှိ။ ရာသီဥတုအေးလို့နေရခက်တာကလွဲရင် အေးဆေးပင်။
"ထကြစို့လား ကော်ဖီပူပူလေးသောက်ရအောင်လေ နွေးသွားအောင် အစ်မလဲခေါင်းကိုက်နေတယ်ဆိုသောက်လိုက်"
"မကိုက်ပါဘူး အစ်မကနည်းနည်းပဲသောက်တာကို အိမ်ကလေးရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကြောင့် မူးတာကပိုပါတယ်"
