hedgehog maniac | larry stylinson [half texting]

20

harry, louis ona bunu söylediğinden beri onunla konuşmuyordu. okulda iki kez göz göze gelmişlerdi ve ikisinde de louis el sallayıp yanına geleceği sıralarda harry hemen oradan yok olmuştu.

harry yıllardır eğitim gördüğü ve asla mızıkçılık yapmadan gittiği okulundan ilk defa kaçmak istiyordu, burada olmak onu boğuyordu. bu hiç sağlıklı ve normal bir durum değildi. kendi de biliyordu.

louis ne kadar mesaj atarsa atsın harry geri dönmüyordu.

bu sabah okula gideceği zaman bir içip çekip evden çıktı bu onu gerçekten zorluyordu, bu kadar kasmaması gerektiğini kendine yol boyunca söyledi. her şeyi öylesine yapmıştı, çünkü bunların gerçekleşeceğini asla hayal edemezdi harry... ve şimdi yaşanıyordu, harry bu yüzden panik yapmıştı zaten.

okulun kapısın da louis'yi görmesiyle atan kalbinin sesi resmen kulaklarında çınlıyordu.

kafasını eğerek okula girdi amacı gözükmeden yukarı çıkmaktı, sonra arakadan o ince sesi duydu.

''harry... benden kaçtığını biliyorum.''

harry soluklanıp arkasını döndü, mavilerde gördüğü hayal kırıklığı harry'nin yüzüne bir darbe yemesine sebep olmuştu.

''louis-''

''bana louis deme harry.. neden böyle yaptığını söylemiyorsun, ne oldu birden böyle? her şeyi bütün bu duyguları beni kırmak için mi yaşattın bana?''

harry öylece kalakalmıştı normalde böyle bir durumda hemen konuşur ve kendini açıklardı fakat şuan sadece kilitlenmiş şekilde louis'nin suratına bakıyordu. ve böyle yaptığı için kendini aptal gibi hissediyordu, ama neden yaptığını kendi de bilmiyordu.

''neden böyle yaptığımı bende bilmiyorum l-louis..''

louis ona yaklaştı. ''ben çok üzülüyorum.. bu işe başlarken böyle duygularım yoktu fakat sana eninde sonunda güvenmiştim yani...''

harry de bir nefes aldı geçmişte ki harry umarım bu olanların hayal olarak kalmadığını görüyordur...

''ben seni 2 yıl boyunca sevdim, sana alıştım bunu hep gizlesem de sana hayranlık besledim ve hayır hatta bu hayranlıktan bile fazlasıydı... şimdi bu olanlar hayal gibi geliyor.. sen louis, sen duygularından emin misin.. benim çok çabuk kırılacak bir kalbim var daha önce de kaç kişi kırdı sana açılmama nedenlerimden bir diğeriydi bu zaten ama şuan çok korkuyorum...''

louis, harry'e dikti gözlerini üzgünce baktı. ''bana bunları uzun zaman önce söylemeliydin..''

''söyledim ama o zaman ciddiye almadın ve bende bu kadar açıklamadım..yani şuan her şey daha net.''

''evet...'' dedikten sonra duraksadı louis. ''tamam sana zaman veriyorum ama ne olursa olsun benimle olan konu hakkında konuş, unutma benim de kalbim senin ki kadar kolay kırılıyor..''

harry derin bir nefes alıp kafasını salladı, louis de ellerini cebine koydu ve ofladı. ''görüşürüz harold.'' okulun içine yürüdü. 

harry biraz da olsa üstünden büyük bir yükün kalktığını hissediyordu o gece hiç düşünmediği kadar düşündü bu konuyu.. nihayetinde harry bir sonuca varmıştı. louis'ye şans verecekti, ona güveniyordu hep güvenmişti sadece bu olanların çok hızlı olup bitmesinden korkmuştu.. sonunda bunu yendiğine mutlu bir şekilde yatağına girecekti.

🦔💨

bir insan ancak bu kadar kötü bölüm yazabilir...

ama yine de kapanışı yapmadan bitirmek prensiblerime uymaz... so..

lots of love :'((