Pain Like Me • Jikook

⌘|05

🎧🌧️💧
———–

"JUNGKOOK! TELEFONUN ÇALIYOR!"

Sangwo'nun yukarıdan bağırması ile oturduğum koltukta sıçramış korkuyla üst kata bakıyordum. Daha fazla oyalanmayıp üst kata doğru koşmaya başladım. Sehun büyük ihtimalle sangwo bağırdığı için ağlıyordur.

Odaya girdiğimde tahmin ettiğim gibi sehun ağlıyordu ve sangwo onu kucağında sallıyordu.

"Çabuk aç şu telefonu sonra de oğlumu uyut." Diyip çalan telefonu elime verip kucağındaki sehun ile dışarı çıktı.

O gittikten sonra gözlerimi devirdim, biliyordum heralde oğlun olduğumu. Tekrar gözlerimi devirdim, o benim de oğlumdu hatta sadece benim oğlum.

Yatağın üstüne oturup telefonun üstündeki yazıya baktım noonam aramıştı. Açmadığım için endişelenmiş olmalıydı. Onu geri arayıp telefonu kulağıma dayadım.

"Neden açıyor bu çocuk yaa valla çıldırcam HAH! Dur açmış. JUNGKOOOK BEN SENİ ARIYORUM SEN NİYE AÇMIYORSUN HA?! CEVAP VER ÇABUK BANA! Bana bak hyunjin sende bi git başımdan çarpmiyim bir tane suratına, zaten sinirlerim tepemde."

Duyduğum bağırış çağırışlarla yüzümü buruşturup telefonu kulağımdan birazcık uzaklaştırdım. Noonamın sesi çok gür çıkıyordu gerçekten de, bir an o değil de başka biriyle konuştuğumu sandım. Benim noonam tatlı minnoş birşeydi ya,

"JUNGKOOK! SANA BANA CEVAP VER DEDİM DİMİİ?! JUNGKOOK ORDA MISIN?!"

Noonamın bana tekrar bağırması ile,

"Burdayım noona buradayım tamam sakin ol lütfen."

Derin nefes alışlarını duyduğumda sakinleşmeye çalıştığını anlamıştım. O sırada karşı taraftan ses duymaya başladım.

"Alo. Jungkook benim hyunjin."

Hyunjin hyungun sesini duyunca gülümsemiştim. O benim olmayan abim gibiydi.

"Meraba hyung. Noonama birşey mi oldu?"

"Şey jungkook.. hyeri şuan iyi değil."

Gözlerimi genişletip,

"Nasıl iyi değil. Hyung noldu?"

"Hyeri'nin ani atak krizleri var jungkook. Sen açmayınca başına birşey geldi diye çok korktu. Bir de sen açıpta konuşmayınca daha çok korktu. Az önce de ilacını verdim, sakinleşmesi gerek ama sen merak etme herzaman oluyor bu."

Duyduklarımı idrak etmem lazımdı. Bir noonamın ani atak krizleri vardı, iki benim yüzümden korkmuştu bu iyi birşeydi. Sanırım. Üç nasıl herzaman böyle oluyordu? Düzenli krizleri mi vardı yoksa?

"Hyung ben anlamadım. Nasıl herzaman oluyor? Düzenli olan birşey mi?"

Hyungumun kıkırtısını duyunca daha da meraklanmıştım.

"Ayy jungkook çok tatlısın. Hyeri kardeşlerini düzenli olarak arar. Ama küçük kardeşini aradığı zamanlar böyle krize giriyor. Kardeşi onu delirtiyor çünkü."