Alev | Kara Bela

on altı

İnternet sorunu halloldu çok şükür, beklettim kusura bakmayın❤️

Kimse var mı bilmiyorum ama ben atayım size yarın sürpriz olsun..

Bölüm önce Ali'den, sonra Alev'den..

Keyifli okumalar gece kuşları 💫

Sekiz yıl aradan sonra, ailemle birlikte tekrar bir masada.. Birkaç farkla, Alev, kardeşlerimin çocukları. Ben kendimi kapatmıştım ama ailem çoğalırken farkında bile değildim. Düğünlerine gitmemiştim, hiçbiri de bana küsmemişti. Benden önce evlenmelerine alınmamıştım, sonuçta beni beklemek zorunda değillerdi. Benim durumum belli değildi ki, normale dönüp dönemeyeceğim bile belli değildi. İşte ben bugün dönmüştüm dünyaya. Bugün yeniden doğmuştum. Saatler önce bir kadının yuvasına sahip olmuştum.. Kendisi karım oluyordu üstelik, alıngan, kırılgan, söz dinlemeyen bir bela. Kara belam..

Sanki aradan onca yıl geçmemiş gibi, şimdi babamın karşısında ki koltukta oturuyordum aslanlar gibi. Erkektim işte! Aklıma Alev'in o yatakta ki hali gelse bile harekete geçen bir erkektim. Herkesle yüzleşecek güçteydim, geçen sekiz seneyi nasıl anlatırdım bilmiyordum ama şimdiden sonra bir kadının hakkıyla kocası olduğumu söylemekten çekinmezdim. Bu gece o yatakta devam etmeliydi, burada işimiz neydi diye düşündüğüm sırada kapı çaldı. Dış kapının çaldığını duymuyor muydu kimse? Oturduğum yerden kalkıp açmak için odadan çıktım. Korkmuyordum artık hiç kimseden. Kim gelirse gelsin, kiminle karşılaşırsam karşılaşayım korkmuyordum. Aslanlar gibiydim.. Ben karımın içine gömülürken, korkularım da saatler önce o yatağa gömülmüştü. Rahat bir gülümseme hakimdi artık suratımda. Kapının önünde bekleyen Alev'i gördüm.

'Kim gelmiş karım?'

'Lan! Senin aşağıda ne işin var!'

Ali.. çocukluk arkadaşım.. En sıkı dostum, sırdaşım, desteğim, yoldaşım.. Sevdiğim kızı alan ama bunu asla bilmeyen kadim dostum. Yıllarca beni yalnız bırakmayan, her hafta sonu gelip saatlerce odamda benimle oturan fedakar kardeşim. Bu gece de beni görmeye gelmişti. İçeri girip atıldı boynuma, sarıldık sıkı sıkıya. Ne diyeceğimi bilmiyordum, gözlerimi açtım, kocasının arkasında, tam karşımdaydı. Onu sevdiğimi bile bile arkadaşımla evlenmekten çekinmeyen Müjgan'ı, yıllar sonra ilk defa görüyordum. Yıllar, güzelliğine güzellik katmıştı. Gözlerimi çekemiyordum ondan, o da hüzünle bana bakıyordu. Alev ne yapıyordu bu sırada? Alev bilmiyordu ki, kimi sevdiğimi, biliyor muydu?

'Hoşgeldin kardeşim..'

'Ben rüya görmüyorum değil mi? Aşağıdasın. Bize kapıyı açan hatuna da karım dedin..'

Dönüp Alev'e baktığında kıskançlıkla kavruldum. Şimdi fark ediyordum da, annem doğru söylemişti, Alev'in güzelliği bu şehirde ki bütün kızlara bin basardı. Sanki onu koruyacakmışım gibi yanına gidip elini tuttum.

'Evet, evlendik..'

'Şahidin olmak isterdim Ali.'

'Ben de şahidim olmanı isterdim ama aceleye geldi. Bir gece aniden kıymak zorunda kaldık.'

'Memnun oldum yenge.'

Alev olumlu mana da başını salladı. Yüzü bir kere bile tebessüm etmemişti, korku sinmişti sanki yüzüne. Elimi farkında olmadan sertçe tutuyordu. Gözlerini Ali'den alamıyordu. Çalıştığı dönemden tanıma ihtimali içime ateş gibi düştü. Panik oldum, ne yapacağımı bilmiyordum.

'Ayakta kaldınız, geçin lütfen.' diyerek yönlendirdim içeri doğru. Annemler çıktı mutfaktan, ağızları kulaklarında. Müjgan'ı görünce de annemin her zaman olduğu gibi düştü yüzü.