Alev | Kara Bela

yirmi üç

Bölüm Ali'den❤️

Keyifli okumalar gece kuşları 💫

Arkasına bile bakmadan giderken beni ne halde bıraktığını umursamasına şaşırmıştım önce. Beni asla bırakmayacağını düşündüğüm karım şimdi çekip gitmişti. Olduğum yerde geri geri sendeleyip annemin koluma girmesiyle ayakta kalmıştım. Tepkisiz öylece nereye götürürse gittiğimde beni mutfağa götürüp sandalyeye oturttu. Boşluğa bakıyordum, gözlerimi açmak için, uyanmak için, yaşamak için bulduğum tek sebep biraz önce beni bırakıp gitmişti.

'Bırakıp gitsin diye mi evlendirdin beni anne! Ben yalnızken daha iyiydim! Şimdi nasıl dayanacağım onsuzluğa? Ben bu hale düşeyim diye mi getirdin onu bana? Ahhhh!!'

Yediğim dayağın izlerini annem pamukla temizlerken canım iki katı yanıyordu. Terk edilmek ne kadar da zordu. Kapalı gözlerim dolsa da belli etmedim.

'Seni boş boğaz seni! Merdivende bağıra çağıra konuşuverirken aklın neredeydi!'

'Çok sinirlendim kıskandım! Ahhh bastırma!!'

'Sus len! Onu dayak yemeden önce düşünüverecektin.. kıskanmışmış! Hani o karşıma geçip Alev'i istemezseniz şehri terk ederim deyiveren Ali nerede?'

Aklı çalışan bir adamdım ama eskiden. Şimdi düşünmem gereken şeyleri zamanında değil, olaylar yaşandıktan sonra düşünüyordum. Doğru ya, onunla gitmeyi bile göze almıştım. Maraz Ali'yi öğrendiğim an gitmek neden aklıma gelmemişti ki?

'Burada.. gideyim mi buralardan? Alıp gideyim karımı olur mu?'

'Sen bi barışıver de gerekirse İzmir'de babamdan kalan çiftliğe yerleşiverirsiniz..'

İşte bu bee diye haykırdı içimde ki ses. Hemen annemin elini tutup suratımdan uzaklaştırdım ve oturduğum yerde doğruldum.

'Tamam, yeter bu kadar pansuman.. gidip konuşayım karımla..'

'Gidiverme boşuna, Alev'i azcık tanıdıysam bu gece senin suratına bakıvermez..'

'Gideceğim.. duramam bu evde..'

Üstümün başımın dağınıklığına bakmadan çıktım evden. Yürüyerek gitmek uzun sürerdi gazinoya kadar, ileride ki duraktan bir taksi çevirip adresi verdim. Gidiyordum ama elim boş döneceğimden o kadar emindim ki. Annem kadar bende tanıyordum Alev'i. Değil konuşmak suratımı bile görmek istemediğine emindim. On dakikalık yolculuğun ardından ödemeyi yapıp indiğimde içeriden dışarıya taşıyordu müzik sesi. Acaba çıkıp sahne alır mıydı? Onun işi buydu, belki de Zafer gelir gelmez karımı buna zorlamıştı. Sinirden kanım çekiliyormuş gibi hissediyordum. Kapıda ki güvenliklere doğru yürüyüp selam verdim..

'Kim çıktı bu gece?'

'Asuman var sahnede, girecek misin?'

'Alev nerede?'

'Sen kimsin?'

'Kocasıyım.. Görüşmek istiyorum, beni yanına götürün..'

'Kusura bakma.. Alev görüşmek istediğini söylemeden seni yanına götüremem..'

'Kocasıyım diyorum! Gidin sorun kabul eder beni!'

'Uyudu Alev yorgundu. Küfür yemeden çekil git, görüşmek isterse kendi gelir zaten!'

Zorla içeriye girmeye çalıştığımda iki kolumdan tutup engel oldular. Biraz hırpaladılar ama umrumda değildi. Tekrar direndim girmek için, bu defa tam kaşıma kafa atıp beni geri düşürdüğünde sağlam tarafımda patlamıştı.