عشقت ليله

Part 10 ♥

  Part 10
اسر يمسك يد ليله: ليله عشان خاطرى فرصه تانيه عارف ان انا غلطت بس ندمت صدقينى وعرفت انا بحبك قد ايه ليله انا بحبك اوووى
يغضب الياس كثيرا وتحمر عيونه تعبيرا عن شده الغضب والغيرة ويتاهب للدخول ودفع الباب لاكن يتوقف عند سماع صوت ليله
ليله بغضب تسحب يدها من يده وباليد اللاخرى تضربه قلم على وجه بقوه
ليله بغضب: اياك تفكر تلمسنى تانى انت سامع و القلم دا يمكن يفوقك من اللى انت فيه اسامحك! اسامحك على ايه هو انت خبط فيا ولا وقعت كوبايه عصير على فستانى عشان اسامحك دا انت كسرتنى سبتنى فى اكتر وقت كنت محتاجه ليك فيه وقت مرضى بس انت اتخليت عنى كلهم كانو صح من الاول لما قالو انك بتلعب بيا بس انا مصدقتش ودفعت تمن دا غالى اوووى جاى انت دلوقتي تقولى  سامحينى وبحبك وارجعيلى دا انت لو اخر راجل فى الدنيا مستحيل ارجعلك اسمعنى كويس انت من انهاردة لاتعرفنى ولا اعرفك كل علاقتى بيك الشغل فى الشركه وبس حتى علاقه الزملاء مش عايزاها وياريت تحاول متظهرش قدامى كتير عشان صدقنى ساعتها هتندم ندم عمرك
وتتركه وتخرج فتجد الياس يقف امام الباب يشع الغضب من عيناه و وجهه يعبر عن كم الغضب الذى يحاول السيطرة عليه فهمت ليله على الفور انه قد سمع حديثها مع اسر
ليله برجاء: عشان خاطرى يلا نمشى من هنا وبلاش مشاكل
الياس بغضب: اوعى من وشى احسنلك
ليله برجاء وتمسك يده: عشان خاطرى يلا بس من هنا بلاش فضايح
الياس بصدمه: فضايح كل اللى فارق معاكى الفضايح ويمسكها من يدها بغضب ويسحبها خلفه ويخرج من المطعم متجاهلا نداء مالك له يدفع الياس ليله الى السيارة فتركب بصمت وهى تدعو بداخلها ان تمر الليله على خير يركب الياس بجوارها ويبدا القياده بسرعه عاليه ويصل الى مكان مهجور لايوجد به احد
ليله بخوف: انت جيبنا هنا ليه
ينظر اليها الياس بغضب يتصاعد اكثر عند رؤيته لخوفها: ايه خايفه من جوزك ولا ايه ويكمل بصوت عالى ومخوفتيش لما وقفتى مع الحيوان دا لوحدكم
ليله بتوتر: لا مش خايفه منك بس المكان شكله يخوف
الياس بغضب متجاهل حديثها: هو انا مش قولتلك قبل كده متقفيش معاه لوحدك ولا تكلميه اصلا مبتسمعيش الكلام ليه
ليله: انت اكيد شوفت ان هو اللى دخل ورايا و وقف يتكلم وانا وقفته عند حده كويس اووى واظن انت سمعت وبلاش نبرتك دى فى الكلام معايا
الياس بغضب: نبرة ايه اللى بتقولى عليها انتى عايزانى اشوف مراتى واقفه بتكلم خطيبها القديم  واسكت هو انتى شايفانى مركب قرون
ليله بهدؤء: اهدى شويه ونتكلم بالعقل بلاش عصبيه
الياس محاوله السيطرة على نفسه: انا غلطان ان سمعت كلامك من الاول البنى ادم ده ملوش شغل عندى وانا غلط اكتر لما سمعت كلامك وسيبته فى المطعم ومشيت كان المفروض اقتله وبعدين امشى

ليله: خلاص بقا وبعدين انت شوفت انى رديت عليه كويس و وقفته عند حده فمش لازم تقطع عيش حد

الياس بغضب: يعنى انتى عايزانى اسيبه بعد اللى هو عمله ده دا انا لو شفته هقتله
ليله: نتكلم بالعقل اظن فى الشغل هو معملش حاجه يستحق انه يترفد بسببها ومحدش فى الشركه يعرف انى مراتك ف هترفده على اى سبب وبلاش البصه دى هو ميفرقش معايا بحاجه وانا بقول كده عشان شكلنا قدام الناس
الياس: اخرة الحوار ده ايه عشان زهقت
ليله: سهله اووى انت تتعامل معاه عادى خالص ولا كانه موجود وعايزاك تتاكد انه خلاص خرج من حياتى وكان ماضى احم وانت الاساس دلوقتى وانا مراتك انت
ارضت كلمتها الاخيرة غرور الياس وقال بتنهيده: ماشى يا ليله لما اشوف اخر الموضوع ده ايه بس وحياه امى لو كلمك تانى لندمه على اليوم اللى اتولد فيه
ليله براحه: الحمد لله اخيرا هديت واقتنعت روحنى بقا
الياس: طيب ياختى اهو دا اللى انتى فالحه فيه ويقلد صوتها روحنى بقا ويقوم بتشغيل السيارة ويعود الى منزلهم بعد فترة تصل ليله الى منزلها فتجدهم جميعا يجلسون معا فى الجنينه
ليله: مساء الخير يرد عليها الجميع
وفاء: عملتى ايه ياحبيبتي الاجتماع كان كويس؟
ليله: الحمد لله كان حلو
ادهم: اقعدى يا ليله عايزكم فى موضوع
تجلس ليله: بدام قولت يا ليله يبقا فى مصيبه
ادهم: مصيبه ايه انا عايز اعمل فرح
ليله: اهو شوفت جبت انا حاجه من عندى
خالد: عايز افهم انتى على طول بتعترضى على موضوع جواز الواد دا ليه مسكه عليه زله يعنى