BOZDAĞ ( HÜKÜMDAR SERİSİ 2 )

●12●

Taslakta hazır olan bir bölümdü . Önceden yazılmıştır

İyi okumalar dilerim.

●●●●●●

PERİ AKASYA

Oradaydı.

İri bedeniyle saydam camın önün de öylece dikiliyordu.

Yağmurun altında sırılsıklam kalan bedenim onu görmesiyle tüm herşeyi gözümden silmiş bir tek onu karşıma getirmişti.

Sanki hareleri benim burada olduğumu biliyormuş gibi gözlerimin içine kadar bakmayı sürdürdüğün de küçük bir korku kalbim de peydah olmuştu.

Bu zifiri karanlıkta beni görebilir miydi?

İmkansız olmasına rağmen aklımın en ücra köşelerin de hüküm süren bu adamla beynim hep ikileme düşerek geri adım atmak istiyordu.

Gökyüzünden boşalırcasına yağan yağmur şiddetini kaybedecek kadar kendini hızlandırdığın da rüzgarın eşsiz uğultusu kulaklarıma kadar gelmişti.

Doğa içimde ki fırtınaya şahitlik ediyor gibiydi.

Çarpan şimşekle karanlık olan gökyüzü saniyler içinde küçük dal parçalarını andıracak kadar şehrin üzerin de ki aydınlığı çekiyordu.

Kendini kitleyen vücudum eklemlerimi oynatmama izin vermediği gibi kendimi geriye çekmeme de müsade etmiyordu.

Öylece durmuştum.

Karanlığın içinden birbirimize değen gözlerimiz bir an olsun ayrılmadığın da boğazlarım da küçük bir ukte kalmıştı.

Ansızın gelen gürültü ile ağaç yaprakları artık kendini kaybetmiş gibi dallarından koparak fırtınaya eşlik ediyordu.

Parmağımı tetikten çekerek başımı silaha doğru eğdiğim de harelerimin önünü göz kapağım kapatmıştı.

Bana ne oluyordu böyle? Parmaklarım neden tetiği çekmek için  kendini zorluyordu. Neden göğüs kafesime koca bir taş varmış gibi nefes alamıyordum.

Bir biri üzerine gelen sorular beynimin için de bumerang gibi dönmeye devam ederken alayla dudaklarım kıvrılmıştı.

Raiden haklı olabilir miydi ? Artık bie katil gibi davranamıyor olabilir miydim ?

Sikeyim! Böyle olmak zorundamıydı! Onu gören göz bebeklerim titremek zorundamıydı! Tenime değen elleri ateş gibi hissettirmek zorundamıydı!

Şimdi Ne olacaktı?

Aldığım emir kesindi. O adamı öldürmek zorundaydım ama o vardı. Kartal oradaydı.

Bu bile elimi tetikten çekmem için yeterli bir sebepken için de kaldığım bu ikilem ilk defa bana kendini belli ettiriyordu.

Ne olursa olsun her zaman ölümü seçen yolu şimdi neden adım atmaya korkar oluyordum ki ?

"Senin burada ne işin var Kartal" kendi sesimi bile duyamayacak kadar fısıltıyla konuştuğum da titrek bir nefes aldım.