BOZDAĞ ( HÜKÜMDAR SERİSİ 2 )

●14●

Taslakta ki bölümdür.

Önceden yazılmıştır.

İyi okumalar

●●●●●●

PERİ AKASYA

Her yaşın, her yılın belki de her günün geri dönülmeyecek anılarla dolu bir yaşantısı olan insanlar vardı etrafa.

Mesele çocuklar...Hiç bir şeyden o kadar habersiz gülüp oynuyorlardı ki bir zamanlar keşke büyümek yerine küçük kalmayı dilesek diye düşünüyordum.

Hoş...benim küçüklüğüm hiç olmamıştı.

Karşımda duran parkta onlarca çocuk kendini eğlenceye kaptırmıştı ki sanki bizimle araların da ki tüm bağı kesmişlerdi.

Zincirlere dayalı olan salıncak onları yükseğe götürecek kadar kolları açtıkların da başımı sağa doğru yavaşça yatırdım.

Özgür olmak sanırım güzel birşeydi.

Ben pek O duyguyu bilmezdim. Boynumda görünemez bir tasma vardı. Sahibim ise acımasız kana susamış avcı.

Kendimi bildim bileli oyuncak tutan elim ailemin ölümü ile silah tutar hale gelmişti.

On yaşın da başlanılan işkenceler gelecekti kıza kim olduğunu, niçin bu hale geldiğini gösterir gibiydi.

Küçük bir kız çocuğunun acizliğini , gülümsemesini, merhametini, sevgisini herşeyini başına vura vura öğretmişlerdi.

Şimdi karşımda duran bu manzara o kadar bilinmedik ki gözlerimi incelemekten alamıyordum.

Geçmişimi pek hatırlamasam da yine de onlarla ilgili küçük anılar zihnimin toz tutmuş bölümündeydi.

Mesele ben onlar gibi parka gidememiştim. Sadece evin önün de küçük bahçeyi ve etrafta ki rengarenk açan çiçekleri hatırlıyordum.

Bir de etrafımız da ki onca güzelliğe rağmen uzun betondan olan binalar.

Kafam da ne bir adres ne de herhangi bir resim vardı. Sanki..Sanki hiç varolmamış , orada yaşamamış gibi tüm anılarım silinmişti.

Ayağıma değen yumuşak şeyle irkilerek kendimi düşüncelerimden  ayırdığım da bedenimi soğuk bir ürperti sarmıştı.

Gözlerim dikkatle aşağıya kaydığın da bankın altın da duran yavru köpekle göz göze geldim.