Harry Potter Ve Gizemli Sltyherin Mirası (Onarılıyor)

Bölüm 13: Tom Marvolo Riddle Güncesi

Uzun uzun ama çok uzun dönem sonra yeni bölüm geldi. Yanlış anlaşılmak istemem ama yazın bu kurguyu yazmak daha kolaydı. Çünkü devamlı araştırma içerisinde oluyorum alternatif kurgu yaparken. Kendi hayal gücünün yanında biçilmiş bir kaftana da ayak uydurmak zorunda kalıyorum ki bu ağır bir sorumluluk. Elimden geldiğince iyi olmaya çabalıyorum. Aksi Rowling'e hakaret olurdu ki bunu asla istemem.

Keyifli okumalar Dilerim....

"Bence hastahane kanadına götürmemiz gerekiyor." Dudaklarının kenarıyla konuşan Avery, Ron ve Harry'e baktı. Onlar başını sallayınca "Hadi gidelim. Umarım bir çaresi bulunur." Diye mırıldanarak Hermione'nin koluna girdi Avery. Arkada kalan, Harry ve Ron, Hermione'nin kuyruğuna gülseler mi yoksa üzülseler mi bilemediler. Madam Pomfrey, Hermione'yi gördüğünde ilk başta onu baştan ayağı süzdü. "Sadece iksirde iyi olduğumu kanıtlamak istemiştim." Diye Madam Pomfrey'e cevap veren Avery'iydi. "Bunu Dumbledore'a bildirmem gerekiyor. Kendi başınıza böyle bir şeye nasıl kalkışırsınız?"

Hermione, yataklardan birinde uzanırken Avery, Harry ve Ron'un ortasında kendine yöneltilen tüm sorulara saptırarak cevap veriyordu. "Lütfen Madam Pomfrey. Yalvarırım böyle bir şey yapmayınız." Derin bir nefes alan Madam Pomfrey "Artık yataklarınıza gitseniz iyi olur." Diyerek Hermione'ye yönelince Ron ve Harry birbirine bakarak gülümsediler. Sonra koşmaya başladıklarında Avery Madam Pomfrey'e teşekkür ediyordu. Kapının dışında bekleyen Harry ve Ron kahkaha atarak Ortak Salona gittiler. Avery ise her ne kadar Madam Pomfrey'in onu iyileştireceğine inansa da Hermione için endişelenmeden edemiyordu. O, onun en yakın dostuydu.

Günler sonra Ortak Salona yürüyordular Avery, Hary ve Ron. "Hermione ile konuştunuz mu?" diye sordu Ron. "Evet. Bir kaç güne çıkacakmış hastahaneden."

Gülen Ron "Bence anca yumak kusmayı bıraktığı zaman çıkar." Diye kahkaha attığında Harry'de gülmeye başlamıştı. "Komik değil. Sağlıkla ilgili dalga geçmeyi bırakmalısınız." Kitaplarını daha fazla göğsüne bastıran Avery hızlı adımlarla onlardan uzaklaştı. "Onun sorunu ne?" diye soran Ron'a Harry "Hermione için kendini suçlu hissediyor." Diye cevap verdi. İlerlemeye başladıklarında merdiven başında dikilen Avery'yi gördüler. Koşarak yanına vardıklarında yerde biriken suda olan yansımalarına baktılar. "Bu da ne?" diyen Ron'u duymazdan gelen kardeşler ilerlemeye devam ettiler. Koridora çıktıklarında su ayakkabılarından içeri girecek kadar yükselmişti. "İğrenç!" dedi Ron. "Sanırım Mızmız Myrtle tuvaleti su bastırmış." İğrenmiş ifadesini bozmadan devam etti. Mızmız Myrtle'ın tuvaletine girdiklerinde tüm çeşmeler sonuna kadar açık bırakılmıştı. Ağlayan Myrtle'ın sesine karışan suyun sesi.... Camın önünde, havada duran Myrtle "Bana bir şey atmaya mı geldiniz?" dedi üzgün sesiyle. "Sana neden bir şey atalim?" diye sordu Harry. Havada süzülmeye başlayan Myrtle "Bunu bana sorma!" diye bağırdı. "Sadece burada duruyorum. Kimseye karışmıyorum. Ama bana kitap fırlatmak hoşlarına gidiyor." Yüksek bağırışının ardından tekrar üzgün sesine büründü. "Sana bir şey atsalar bile canın acımaz ki." Diyen Ron, Avery ve Harry tarafından şiddetli bir dürtülmeye maruz kaldı. "Sadece içinden geçip gider." Diyede ekledi omuz silkerken. Myrtle, hızla Ron'un önünde dikildi. "Hadi, Myrtle'a bir şeyler fırlatalım. Nasıl olsa o bir ölü! Nasıl olsa onun canı acımaz. Değil mi?" Haklıydı. Ron'un karnına doğru yumruğunu savurdu. "Eğer midesinden geçerse 10 puan!" diye bağırdı. Karnına bakan Ron bu sefer kafasına bir yumruk yedi. "Eğer kafasından geçerse 50 puan!"

"Sana kitap atanlar kim?" soruyu yönelten Harry'e baktı Mızmız. "Bilmiyorum. Onları görmedim." Üzgün sesine tekrar dönmüştü. "Borunun üzerine oturmuş. Ölümü düşünüyordum...." derin bir nefes aldı ve olmayan göz yaşlarını dökmeye başladı. "... Ve doğruca kafamın içinden geçti." Ağlamasına devam ederek döndü, gitti. Harry gözleri ile onu takip ederken yerde duran kitap dikkatini çekti. Kitabı alarak "Hadi gidelim." Dedi.