Dear Hyunlix (Düzenleniyor...)

Part 1

[DÜZENLENMİŞ BÖLÜMDÜR. YORUMLAR OTOMATİK OLARAK SİLİNMİŞTİR.]

~~~~~~~~~~~

Dear Hyunlix
1. Bölüm

Yazar dilinden

Bu Hyunjin. Kimsesi olmayan küçük Hyunjin. Kalbi hiçe sayılmış bir Hyunjin. Yaşamadığı şey kalmamış, bitkin Hyunjin. Dört yaşında ağlamaktan göz yaşı kalmayıp gözlerinden akan kanı görünce ağlayan Hyunjin.

Hyunjin bu. Hayatı bu. Kaderi bu.
Hüzün ve şanssızlıktan başka bir şey yok. Daha küçücük yaşta ona acımayan hayattı. Neden peki? Suçsuz ve günahsız bir çocuktu.

Hak etmiş miydi? Annesini, babasını boktan bir sebepten kaybedip öksüz yetim bir şekilde amcasına teslim edilmeyi gerçekten hak etmiş miydi?

Amcası YoungJin. Kendisi onu beş yaşından bu yaşımda getiren insan. Karısını kaybetmiş, tek çocuk olan kuzeni ile yaşıyordular.

Küçük bir kasabada küçük bir evde yaşıyorlardı. Evlerinin çoğu eski püskü eşyalardan oluşuyodu. Artık yer yatağında yatmaktan sırtı tutuluyordu. Gerçekten zorlu bir hayattı.

Peki neden böyle diye sorarsanız, amcası fakir olduğu için değildi.

Kendisi bir kumar bağımlısıydı. Geceleri full kumar oynar ve içer, daha sonra eve gelip uyurdu. Sabah kalkamayınca da iş de yapamazdı.

Sadece böyle olsa yine iyiydi. Çünkü en azından zararı yoktu. Ama kumar da girdiği borçlar boyunu aşmıştı. Hâl bu olunca da mecbur ödemeye çalışıyordu, ama çalışmadığı için cüzdanından sinek bile çıkmıyordu.

Bu böyle olunca tefeciler bir gün evini basmıştı. Resmen tüm kasabayı ayağa kaldırdılar. Mecburen amcası evden çıkmak zorunda kaldı, çünkü tüm evlere saldırmaya başlamışlardı.

Amcası çıktığında onun yakasından tutup yere fırlattılar. Daha sonra da arkasından bir silah çıkarıp kafasına dayadılar.

"Ya şimdi parayı ver, ya da seni herkesin içinde gebertirim."

Etraftaki insanlar çığlık çığlığa bağırıyorlardı. Herkes ne yapacağını şaşırmıştı. Aynı şekilde Hyunjin ve Jisung da.

Amcası parası olmadığını onlarca kez söylese de inanmıyorlardı. Korkuyla ağlamaya başladı. Hyunjin o ağlama sesini duyduğu anda başından kaynar sular döküldü adeta. O andan itibaren dayanamazdı.

Bir adım öne doğru çıkıp yanlarına doğru yaklaştı. Düzgünce konuşup anlaşma kararı aldı. Sakince

"Lütfen bırakın, ben halledeceğim."

Dedi. Adam silahı Hyunjin'e  doğru döndürdü ve

"Sende ölmek istiyorsun ha! Uzaklaş hemen velet!"

"O kişi benim amcam ve doğru söylüyor, şuan bunu ödeyecek parası yok biraz daha zaman vermelisiniz!"

"Biz ona çokça zaman verdik zaten! Ama ne bir ilerleme var ne de bir şey! Çeyreğini bile ödeyemedi! Yine mi inanalım size!"

"Ona değil bana inanın, ben ödeyeceğim parayı. Bana zaman verin."

Adam yanındaki arkadaşına baktı ve daha sonra tekrar Hyunjin'e döndü ve onu süzdü.