Dear Hyunlix (Düzenleniyor...)

Part 6

[DÜZENLENMİŞ BÖLÜMDÜR BU YÜZDEN YORUMLAR OTOMATİK OLARAK SİLİNMİŞTİR.]

[[Felix]]
(Felix'in dilinden)

---

"Efendim."

"Efendim, uyanın."

"Efendim bahçede uyuya kalmışsınız."

Gözlerimi yarım açtığımda arka bahçede ki salıncakta kıvrılıp yatmış, 3 koruma başımda beni endişeyle uyandırmaya çalışıyordu.

Gözlerimi tamamen açtım. Kafam allak bullaktı. Hiç bir şey düşünemiyordum adeta. İyice ayıldıktan sonra her şey gözümden şerit gibi geçmeye başlamıştı.
Dün... Dün olanlar! Hemen korumalara yüksek sesle sordum.

"Hey bir dakika! O, ona ne oldu! İyi mi?"

"Bilmiyoruz efendim, hâlâ revirde"

"Önemli olan sizsiniz. Diğerleri odanızda olduğunuzu söylemişti fakat burada uyumuşsunuz."

Buna bile cevap verecek halim yokken babam elinde kahvesiyle birlikte gülümseyerek buraya geldi. Benim salıncakta uzandığımı ve korumaları görünce

"Günaydın oğlum. Ne o, bir şey mi oldu?"

Korumalardan biri.

"Efendim, Felix Bey burada uyumuş. Bu yüzden biz de buradayız."

"Oğlum? Dün olan olayı duydum. Hatts onun için buraya geldim. Korumalar siz çıkabilirsiniz."

dedi korumalara. Ve ben ise halsiz olsam da tüm olayı baştan sona anlattım.

"Hmm anladığım kadarıyla bu kasabalı koruman olmasaydı hançerlenecektin veya bir çok iğrenç şey başına gelecekti?"

"Evet baba. Tanrı korudu."

Sessizlik olduktan sonra yavaşca sordum.

"Baba."

"O iyi mi?"

"Bilmem, revirdedir."

"İyidir değil mi?"

Gülümsedi ve kahvesini yudumladı.

"Ah canım oğlum, korumaları bu kadar önemsemene gerek yok, onların işi bu."

"Ne, baba cidden bu kadar umursamaz olma onun da bir canı var para için mi benim önüme atladı yani??"

"Ne bekliyorsun oğlum akrabalığı falan mı var da seni koruyacak?
Daha yeni işe başladı. Ayrıca sen niye bu kadar kafana taktın, anlamadım."

"Boşversene."

Biraz sinirle ayaklanıp hızlı ve sert adımlarla merdivenlerden çıkarken arkamdan seslendi.