⚠️DÜZENLENME AŞAMASINDA⚠️
Lee Mâlikanesi'nin biricik oğlu ve koruması Hwang Hyunjin...
-Arkadaşlar normalde 2. Kitap olarak düzenlenmiş hâlini çıkarıyordum vazgeçtim. Onun yerine direkt buradan düzenleyeceğim.
Gelen sesle irkilmişti Felix. Elinde kafasını geçirmek üzere tuttuğu halatla kala kalmıştı. Halatı elinden bırakarak yavaşça arkasına doğru döndü.
Hyunjin ona, o Hyunjin'e bakıyordu. Felix aniden yere doğru kafasını eğip sallayarak gülmeye başladı.
"Tanrım...beni durdurmak mi istiyorsun yoksa."
"Ya da bana acıyor musun?"
"Ya da son kez onu görmemi mi istiyorsun?"
Gördüğü Hyunjin'e bakarak
"Kaderimde senin uğruna delirmek de varmış Hyunjin."
"Keşke sana şuan sarılabilsem. Beni mest eden o güzel kokunu hiç unutmamak üzere en derinlerimeçekebilsem."
Felix Hyunjin'i Halüsinasyon olarak gördüğünü sanıyordu. Çünkü o delirmişti. Ya da delirdiğini sanıyordu. Gözlerinden yaş değil kan akıyorken bunun gerçek olduğuna hemen inanamazdı değil mi?
Hyunjin'in gözünden yaşlar akıyordu. Felix'in gözünden akan kanları görünce yanına yavaşça yakalanıp
"Tuttum Felix."
"Sözümü tuttum."
Diyerek Felix'i kolundan tutarak kendine doğru çekti ve kollarını Felix'in yorgun ve bitmiş bedenine sardı.
Felix şoka girmişti. Konuşmuyor, hareket etmiyordu. Sadece bu gerçek mi değil mi ayırt etmeye çalışıyordu, taa ki sevdiğinin kokusu burnuna gelene kadar. Onun günlerdir özlediği kokusunu buram buram ve sıcak bir bedenine sarılmış bir şekilde alıyordu şuan.
Aniden Hyunjin'i kendinden ayırdı ve yüzüne baktı. İki elini Hyunjin'in yanaklarına koydu ve gözlerinin içine baktıktan sonra anladı. O yaşıyordu.
"Hyunjin sen..."
Yüksek bir sesle
"Hyunjin sen yaşıyorsun, sen yaşıyorsun sevgilim."
Ağlamayla karışık bağırarak sarılmıştı. İkisi de ağlıyorlardı. Kendilerini birbirlerine sarmış bir yandan saçlarını okşayarak sert bir şekilde sarılıyordu.
İçinden ikisi de yemin ediyordu birbirine. Bir daha bırakmayacaklardı birbirlerini öylece.
Soğuktu hava o gece diğer kalpler için. Sıcaktı o gece birbirlerine evim diyip, evlerine kavuşan Hyunjin ve Felix için.
Ne olursa olsun demişlerdi o gün. Bırakmayacaklardı kenetlenmiş kalplerinin göstergesi olan o ellerini. Bırakmayacaklardı sımsıkı sardıkları bedenlerini. Bırakmayacaklardı birbirlerinin envai çeşit çiçeklerle yarışmayacak olan kokusunu. Bırakmayacaklardı kaç yıl öpse doyamayacağı kiraz misali tatlı dudaklarını.
Düşlerinden daha güzel bir şey varsa Hyunjin idi Felix için. Gökyüzüne gönderdiği duanın yeryüzünde ki cevabıydı.
Çölde aldığı bir bardak su gibiydi Felix, Hyunjin için. Anlamsız, kupkuru çöle benzeyen hayatına yağmur olandı.
--------------- -------- ----
Onların hayatı yazılmış bir kitap gibiydi. Birbirleri için yaratılmış birbirleri için yaşayacaklardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
