დეპრესია.
ალბათ, ეს ის სიტყვაა რომელიც ყველაზე უკეთ აღწერს ახლა ჩემს სულიერ მდგომარეობას.
პრობლემები ორი წლის წინ დამეწყო.
მანამდე ყველაფერი იდეალურად მიდოდა. წარმატებით დავასრულე სკოლა, ვსწავლდი უნივერსიტეტში, მყავდა უამრავი მეგობრები და საუკეთესო ოჯახი.
მაგრამ...
მოულოდნელად ჩემს ირგვლივ ყველაფერი გაუფერულდა.
მიზნები, რომლებისთვისაც ვიბრძოდი, რწმენა და მომავლის იმედი. ჩემი გრძნობებიც კი..
უბრალოდ ყველაფერი გაქრა.
მათ ნაცვლად კი აღარაფერი დარჩა..
საერთოდ არაფერი.
მხოლოდ დიდი სიცარიალე.
სასოწარკევთილი ვიყავი და ვხდებოდი, რომ ზღვარზე ვიდექი.
შეპყრობილი ვიყავი უკვე იმ აზრით, რომ მინდოდა რამე მეგრძნო და ისე მეარსება. ბოლოსდაბოლოს ყველა ცოცხალი არსება გრძნობდა. მე კიდე ცხოველიც კი აღარ ვიყავი. ისეთი შეგრძნება მქონდა თითქოს ზომბად გადავიქევი.
აღარაფერი მაწუხებდა.
არც ტკივილი, არც შიმშილი, აღარ მეძინა..
თავიდან ამ ყველაფერს სკეპტიკურად ვუყურებდი და მეგონა მალე გადაივლიდა, სანამ ქრონიკული სახე არ მიიღო.
