23 | levi ackerman

tanıdık

5.03.2022

21:01

---

Genç kadın yaşadığı apartmanın önüne geldiğinde gözlerini üçüncü kattaki dairesine çevirdi. Saat akşam on biri gösteriyordu ve Robert eve gelmişti. Apartmanın siyah demir kapısını ittirerek içeri girdi. Adımlarını merdivenlere yönlendirdi. Her katta sesler değişiyordu, ilk katta yaşayan karı koca kavga ediyordu, onların karşı dairesinde tek başına yaşayan ve Rayne'nin yaşlarında olan adam temizlik yapıyordu. İkinci katta bulunan iki dairende ses çıkmıyordu. Kadın sonunda kendi katına vardığında karşı dairesinden gelen müzik sesiyle yüzünü buruşturdu. Hızlıca kendi kapısına ilerledi, çantasını karıştırmaya başladı. Tam anahtarı bulduğu sırada beyaz demir kapı aniden açıldı. Robert ifadesiz bir yüzle karşısında ki kadına dikti maviye çalan yeşil gözlerini.

''Saat 23:12 Rayne ve sen evde değilsin. Telefonun açık değil.''

''Şarjım bitmi-'' Robert, kadının sözünü kesti. ''Ne kadar endişelendiğimden haberin var mı senin?''

Rayne, Robert'ın söylediğini duymazdan geldi ardından Robert'ın omzuna çarparak içeri girdi. Üzerinde ki ceketi ve çantayı kapının arkasında bulunan dolaba bıraktı. O sırada söylenmeye devam eden Robert'ı dinlemiyordu bile. Salonda bulunan tekli koltuklardan birine oturduğunda, Robert onun çaprazına oturmuştu. Adam, dirseklerini dizlerine koyup başını öne doğru eğdi.

''Neden böyle davrandığını anlamıyorum Robert.'' dedi kadın yorgun bir ses tonuyla.

Ayağı ile ritim tutan Robert bir anda durdu. Maviye çalan yeşil gözlerini kadına dikti. Ağzını açıp konuşacağı sırada telefonuna gelen arama ile duraksadı, seslice nefes verip telefonu eline aldı ve konuşmak için Rayne'nin odasına geçti. Kapının kapanma sesi salona ulaşmıştı. Bir kaç dakika boyunca odadan hiç bir ses gelmedi, yaklaşık altı dakika sonra Robert salona geri döndü. Yüzünde garip bir ifade vardı.

''Gitmem gerekiyor. Acil bir hasta varmış.'' Ayağa kalkıp koltuğun kenarına bıraktığı ceketini aldı. Salondan çıkarken, Rayne arkasından ilerledi. Kapı eşiğine yaslanıp kapıdan çıkan arkadaşını izledi. Robert, beyaz spor ayakkabılarını giydikten sonra kadına döndü.

''İşim uzun süreceğe benziyor. Bu yüzden beni bekleme, işim bittikten sonra da kendi evime geçerim.'' adamın sesinde soğukluk kadının içinde bir huzursuzluğa sebep olmuştu. Sessizce 'tamam' dedi ve salona döndü. O koltuğa yerleşirken kapının sertçe kapanma sesi evin içinde yankılanmıştı. Rayne, sehpanın üstüne bıraktığı -fırlattığı- telefonunu eline aldı. Kendisine gelen bir kaç maile baktı kısa bir süre sonra sıkılıp telefonunu eski yerine bıraktı. Bileğindeki saate dikti gözlerini ardından yerinden kalkıp kendi odasına yol aldı. Üstünde ki kıyafetleri çıkarıp yerine eşofmanlarını giydi. Üstüne de bir ceket geçirip odadan çıktı. Koridorda hızla ilerlerken salona geçip araba anahtarını aldı. Çıkış kapısına yöneldi. Kenardaki ev anahtarını cebine atıp, ayakkabılarını giydi ve evden çıkıp gitti.

---

Araba farları sokağı aydınlatırken kadın tanıdığı yere geldiğini anlamıştı. Arabayı yol kenarına çekti ve aşağıya indi. Çok da uzakta olmayan otobüs durağına doğru yürümeye başladı. Yanından geçip giden arabaların çıkardığı ses tanıdıktı. Durağın soğuk, demir oturağına bıraktı kendini.

Yıllar önce kadın buraya ilk geldiğinde yağmurlu bir geceydi. Yanında henüz o zamanlar sevgilisi değil arkadaşı olan Levi vardı, okulun partisinden çıkıp cadde boyu koşmuşlardı. Ve saklanmak için bu eski otobüs durağını bulmuştu ikisi. O gece saatler boyunca konuşmuştu ikisi, Rayne ilk defa etkilenmişti, o genç adamdan. Onunla sonsuza dek mutlu olacağını sanmıştı ilk kez o gün, olacaklardan habersizce. Buraya gelmesinde bir sebep aradı bir süre, kalbinin buraya gelmesini söylemesini sorguladı. Belki de gerçeklerle yüzleşmesi gerektiği hatırlatıyordu Tanrı, sevdiği adamın onun terk ettiğine inanmasını bekliyordu.