"Sen o kapıdan çıkıp gittiğinde beni karanlığın içine ittin, Ackerman."
Aşk, size bir dünya inşa eder, sonrasında o dünyayı sizinle beraber bir enkaza çevirir...
Bir kadın girdi Levi Ackerman'ın karanlığa gömülmüş hayatına, kırılmış her şeyi tamir e...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gecenin karanlığı çökmüştü etrafa. Bağırış sesleri tüm evin içinde yankılanıyor, salondaki eşyalar teker teker paramparça oluyordu.
Bir hıçkırık daha çıktı küçük kızın ağzından. Gözleri ağlamaktan kıpkırmızı olmuş, korkudan titreyen ellerini küçücük bedenine sarmıştı. Bulunduğu odanın soğukluğu tüm kemiklerine işlerken daha da çekti bacaklarını karnına.
''Lanet olsun sana Emma!'' babasının sesini duyduğunda korkuyla gözlerini kapattı. Saklandığı odanın kapısı açılırken içeriye ablası girdi, hızla yere çökmüş kardeşini sarmaladı Almira.
Henüz beş yaşında olan kızın saçlarını okşamaya başladı. Bir yandan da ''Şimdi bitecek, korkma.'' diye fısıldıyordu kardeşinin kulağına. Ancak bitmiyordu, anne babasının kavgası giderek şiddetleniyordu.
Aradan dakikalar geçti, ne duvarlara eşyaların ne de anne babasının sesi kesildi. Almira bir yandan kardeşini sakinleştirmeye çalışıyor diğer yandan da bu kabusun bitmesi için dua ediyordu.
Onunda gözünden bir yaş düştü kardeşinin saçlarının üstüne. Henüz on bir yaşında bir çocukken kardeşini kendi anne babasından korumaya çalışıyordu.
Daha fazla dayanamadı bu hale. Kardeşine odada kalmasını söyleyip hızla salona indi. Hala kavga eden anne babasının karşısına geçip bağırmaya başladı.
''Ne yapıyorsunuz siz Tanrı aşkına? Rayne'in ne kadar korktuğundan haberiniz var mı?''
İçeriyi kaplayan sessizlikle birbirine baktı Chris ve Emma.
''Defol git Chris.'' dedi düz bir sesle Emma. Salonun kapısında onları izleyen Rayne'in gözleri korkuyla açıldı.
Chris hiçbir şey söylemedi, son kez karısının ve büyük kızının yüzüne bakıp salondan çıktı.
''Baba!'' diyerek seslendi Rayne kapının önünde ceketini giyen adama. Chris son kez kızına dönüp acı bir gülümseme yerleştirdi yüzüne.
Ardından arkasına dönüp çıkıp gitti o kapıdan ve bir daha dönmedi.
×××
''Merhaba Levi'' dedim düz bir ses tonuyla.
''Rayne?'' ismimi onun ağzından duymak kalbimi titretiyordu hala. Önüme bilgisayarı açıp aramayı hoparlöre aldım. Polis arkadaşımın gönderdiği linkten sisteme giriş yaptım. Birkaç dakika içinde Levi'ın yerini bulabilecektik.
''Sana beni hafife alma demiştim.''
''Kim-'' sözünü kesip araya girdim ''Yanında olduğun adamlara çok güvenme derim.''
''Aynısı senin için de geçerli Honest.'' cevap vermemi beklemeden devam etti ''Yanındaki o adama çok güveniyorsun değil mi Rayne? Büyük ihtimalle hayatındaki tek gerçek kişinin o olduğunu düşünüyorsundur.''
