Küçücük şehrimi sessizleştirdin.
Sokaklarım soluksuz kaldı sensizliğinde,
Her bir caddemi nefessizleştirdin.
Soğuk rüzgârlarımı hissizleştirdin.
Hatta fırtınaya çevirip belirsizleştirdin...
Kurallara aykırıydı kalbim derinden.
Yaşadığım acının dermanı fazlaydı ederinden.
Öğrenebilirdinden herhangi birinden,
Sormana gerek varmıydı bana yaramı, kalkmadan yerinden.
Küçücük bir şehir bu kanlar içinde kalan,
Yokluğunda hüzün caddelerine dalan,
Yağmura yağsın diye dualar salan,
Dön bir dön de olsun olacak olan!
Yazdığım yazıya gülüşüm ihanetti.
Bu masal değil geçmişden kehanetti.
Tir tir titreyen bedenime esaretti.
Bu, korkusuz yüreğimin küllerinden dirayetti.
Küçücük bir şehir bu seni özleyen,
Yıldızları sayarak yolunu gözleyen,
Umut dolu yıldızları sıraya düzleyen,
Olmayan hayalini yanında düşleyen.
Darbeler iz bırakır, sanmaki geçer acısı,
Bu çığlık sensizliğin sancısı
Yürek yarası değil, özlem kancası,
Küçücük şehrim artık bir ölüm yancısı...
GAMZE POLAT!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ENKAZ KELEPÇESİ (ŞİİR KİTABI)
PoetryKENDİ YAZDIĞIM ŞİİRLERİ PAYLAŞIYORUM Okşanmamış saç telleri, Ve hüzünlü kahveler...
