Mesafe çok uzak,
Benle ben arasında.
Kurulmuş bir tuzak,
Tamda kalp yarasında.
Yaşayacak bir çocuk vardı,
Hayatta ilk adımı daha yeniydi.
Birde ölecek bir çocuk kaldı,
Ben kendimi özlüyorum şimdi.
Söyleyecek pek birşey kalmadı,
Dilde tüy bitti, hali anlayan olmadı.
Ruhum bile derdime yanmadı,
Ben kendimi özlüyorum, o buna inanmadı.
Rüzgar hiç isteksiz eser miydi?
Güneş birden batıdan gelir miydi?
Ya acı, vicdan nedir bilir miydi?
Ben kendimi özlüyorum, o bunu bilse gider miydi?
Kafamda eskilerden birkaç anı,
Eski hatıralara gülüyorum.
Karşıma çıkan her türlü mutluluk engelim olsun,
Ben yoluma gidiyorum.
Elimde yol bilmeyen bir harita,
Çıkmaz sokaklara giriyorum.
Kavuşamadığım ruhum ölmüş,
Anlayın ben kendimi özlüyorum...
GAMZE POLAT!
Instagram gamzeq3
Beğeni+yorum
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ENKAZ KELEPÇESİ (ŞİİR KİTABI)
PoetryKENDİ YAZDIĞIM ŞİİRLERİ PAYLAŞIYORUM Okşanmamış saç telleri, Ve hüzünlü kahveler...
