ENKAZ KELEPÇESİ (ŞİİR KİTABI)

YOKLUĞUNDA...

İnan şimdi karanlık kaldı her bir tarafım;
Gökyüzü suskun artık,
Ve hiç sabah olmuyor,
Hiç bahar gelmiyor,
Çiçekler açmazken,
Esintisi yok tatlı bir rüzgârın...

Buralar ıssız artık
Yaprak kımıldamıyor mesela.
Gökyüzünde tek bir yıldızım bile kalmamış
Doğu-Batı birbirine karışmış sanki,
Bütün yönlerim senken,
Kayboluyorum sanırım yokluğunda...

Tüm dengelerim birbirine karışmış,
Üşütüyor bedenimi sensizlik.
Bir yanım ölmüş, yarım kaldım.
Zaman...
Tanımı yok artık bende,
Yelkovan durmuş gecenin biri'nde
Sabah olmasın,
Güneş doğmasın,
Yanım senle dolmasın,
Mezarında çiçekler açmasın diye...

Kavruluyor yüreğim yokluğunda
Birkaç çiçek bıraktığım mezar taşında,
Gözyaşlarımı akıtıyorum şimdi.

Issız bir gecede kalmışım öylece
Hayat artık yaşam yeri değil,
Sesin yok artık,
Kokun desem, terketmiş bu diyarları...
Adını da unutuyor nankör şehir,
Hemde heryerde izin kalmışken.

Duyuyor musun beni, sesimi?
Özlemiş yüreğim yokluğunda her bir zerreni...

Ve bir dövme naklettim benliğime;
Senin suretin, altında acı bir tarih...
Yağmur desem gözlerimde artık,
İçime yağıpta söndürse yangınımı keşke...

Yokluğunda geceler bile küsmüş yalnızlığa.
İçtiğim her bir saniye,
İçimdeki yangına üflercesine alev veriyor kadehler,
İsteyerek yakıyor canımı, canım
Sensizlik varlığıma denk olsun diye yokluğunda...

Nefesim daralıyor, duymuyorum kalp ritimlerimi,
Gidiyorum sevgilim, dinmeyen acınla,
Oldukça uzaklara, dayanamadığım yasınla,
Gidiyorum, ölmüş herbir parçamla!

Adımı kazısınlar mezar taşına...

GAMZE POLAT!