Ice Mafia ~HyunLix

0.5

Felix duyduğu şey ile bir kaç saniye kendine gelememişti. Ne yapması gerekiyordu ki? Her şeyden çok sevdiği sevgilisini ardı arkası bile olmayan bir şey ile suçlamıştı ve günlerdir kimse ona ulaşamıyordu. Hemen koltuktan kalktı koşarak yatak odasına koştu. Telefonu günlerdir odasında kapalı bir şekilde duruyordu. Hyunjin aramasın diye kapatmıştı çünkü biliyordu ki o ararsa dayanamaz açardı.

Hemen telefonunu eline aldı ve açılması yaklaşık bir kaç saniye süren telefonu elinde çevirip duruyordu. Asırlar geçiyordu sanki. " Açıl hadi ya, açılsana, her seferinde bu kadar geç mi açılıyordun sen?"

Evet o elinde duran telefonla konuşuyordu. Sanırım bunalıma girmek onda fazlasıyla ters tepki yapmıştı.

✧

"Açmıyor. Neden açmıyor telefonlarını acaba başına bir şey mi geldi? " Felix, Hyunjin'in numarasının üzerine 11. Kez tıklıyordu ama haşa telefonu açan olmuyordu ve artık cidden korkmaya başlamıştı. " Felix saçmalama istersen," dedi kai, ama o da en az Lee kadar endişeliydi " başına ne gelmiş olabilir ki?" dedi Lee daha fazla endişelenmesin diye.
" Anlamıyorsun." dedi " Eğer telefonu bu kadar uzun süre açmazsa başına bir şey geleceğini söylemşti. Ne kadar büyük kavgalar edersek edelim dayanamaz açardı telefonu, eğer açmazsa başıma bir şey gelmiştir demişti bana. Nasıl olursa endişelenmem!" artık Kai de korkusunu dışarıya yansıtmaya başlamıştı. Felix üzerindeki pijamalara aldırmadan ceketini giydi ve anahtarlıktan hem evinin hemde arabasının anahtarını aldı ve koşarak evinden çıktı. O anda hiç bir şey düşünemez haldeydi, ne ardında bıraktığı Kai'yi, ne ayağına aldığı darbeyi ne de dışarıda yapan karı. Sadece koşmak istiyordu, sevgilisine koşmak istiyordu ama sevgili demek ne kadar doğruydu bilemiyordu. Bildiği tek şey ondan ayrılmayacağıydı.

...

" Son gelişme ; Olimpiyatlar nedeniyle tüm trafik kitlenmiş durumda, yarın saati aşkın süredir tek bir araba bile haraket edemiyor."

" Lix biraz sakin olsan olmaz mı?" dedi Kai, kitlenmiş trafiğin içindeki arabada öylece otururken.

" Kes çeneni Kai, zaten sinirlerim tepemde!" Lix'in düşünebildipi tek şey şu an Hyunjin'in ne durumda olduğuydu. Ne sakinleşecek ne de başka şeyler düşünecek vakti yoktu. Kaybedecek tek bir saniyesi bile yoktu. " Araba sana emanet ben gidiyorum." dedi hala çalışmakta olan arabanın sürücü koltuğundan ayrılırken. Kai neye uğradığını şaşırmıştım ve Felix'in arkasından gitmeyi ve onu yanlız bırakmamayı istiyordu. Ama hala çalışan bir arabayı trafiğin ortasında öylece bırakıp gidemezdi, değil mi?

...

Felix dakikalardır hiç durmadan koşuyordu. Daha önce hiç bir zaman bu kadar hızlı koştuğunu hatırlamıyordu. Sevdiği adama zarar geldiği düşüncesi bile onu kahrediyor, nefesini kesmeye yetiyordu.

Eğer başına bir şey geldiyse nasıl yaşayabilirdi ki o zaman? Dayanamazdı, yaşamanın, nefes almanın hiç bir anlamı kalmazdı ki. Ne gerek kalır o zaman yaşamaya, sevdiğin adama geldiyse zarar.

...

" Hyunjin!" dedi evin kapısını yumruklarken. " Hyunjin aç kapıyı yalvarırım. Biliyorum aptalın tekiyim, çok büyük bir hata yaptım. Lütfen affet beni, lütfen. Aç şu kapıyı sakince konuşalım." ayaklarında güç bitmişti resmen, kapıya tutunmaya çalışıyordu yere düşmemek için ama nafile, yavaş yavaş soğuk zemine yaklaşıyordu. Saatlerdir bu kapının önünde öylece oturuyordu. Öyle ki, onca trafiğe rağmen kai yanına gelmişti. Ama Hyunjin hala kapıyı açmamıştı. Bu bir kaç saatte oldukça düşünme fırsatı bulmuştu Felix. Hiç mi vicdanı sızlamamıştı yalvaran seslerini duyarken Lix'in. Hiç mi acıması yoktu. O kadar mı nefret ediyordu artık kendisinden, bu kadar mı sinirlenmişti?

" Hyunjin?" dedi yeniden ayağa kalkarken Lix. Hyunjin tam da karşısında duruyordu, gözleri ağlamaktan kanlanmıştı, vücudu bitik durumdaydı, görünüşe göre kendini bile zor taşıyordu.

" Felix? Evimin önünde ne işin var senin?" dedi. Oldukça şaşırmıştı, Felix'te keçi inadı vardı çünkü ve barışmaya niyeti yok gibi duruyordu. " Hyunjin ben özür dilerim, seni dinlemeliydim..."

" Neden içeriye geçmedin? Anahtarları senden geri almamıştım." dedi elindeki arabana anahtarını kot ceketinin cebine koyarken.

...

Yazım hataları için üzgünüm.