Merhabalar :)
Bu bölüm birçok şeyi anlayacaksınız, sorularınızın çoğuna cevap olacak.
Eveet 13. Bölümle geldim, gitgide büyüyoruz :') şuan çok büyük bir kitle olmasa da ilerde daha da büyüyeceğimize inanıyorum 💜💙
Önceki bölümü okumayı unutmayın!!
Düşüncelerenizi belirtin!!! Beğendiyseniz oy vermeyi unutmayın!!!
Satır arası yorumlarınızı unutmayın!!!
🪐İyi okumalar🪐
...
13. Bölüm
"Onlar sizin aileniz..."-3 yıl önce-
Duvardan tamamen çıkınca bütün heybetiyle karşımdaydı artık. Işıklar yavaş yavaş sönmeye başlamışken ona biraz daha yaklaştım.
Elimi kaldırıp ona uzatırken bir an bile tereddüt etmedim.
Yumuşak ve bembeyaz tüyler avcumu gıdıklarken mavi irislerini kapandığına şahit oldum. Başını elime doğru iterken gözleri açıldı ve o mor hareler geri döndü.
"Merhaba Norma..."
Tüylü kulakları elimin ayasını gıdıklarken bir kez daha büyülendiğimi hissettim. Eski haline dönen gözleri, huzurla kapandı. Sonra kafamda bir ses yankılandı.
"Merhaba prenses..."
Zihnimde yankılanan sesle aynı anda açılan keskin gözlerini benimkilere dikti. Işıklar artık kaybolmuştu.
Tek ışık kaynağımız olan dolunay, bulunduğumuz mağarayı üstünkörü aydınlatıyordu ve ben çevremde olan biten her şeyden soyutlanmış, önümdeki gerçek dışı varlığa bakıyordum.
Bana neden prenses dediğini hâlâ bilmiyordum, ki bunun için buradaydım. Sana prenses demesi tuhaf ama konuşması değil, peki. İç sesime gözlerimi devirmek istesemde şuan tek düşündüğüm bu bembeyaz yaratıktı.
"E-el-elina?"
Arkamdan gelen titrek, kısık sesle irislerimizin bağını kopardım. Elim yumuşak tüylerde kopunca sıcaklığın yerini amansızca rüzgar sarmaladı.
Arkamı döndüğümde titreyen dizleriyle ve ağlamaklı ifadesiyle Norma'ya bakan bir Emily beklemiyordum.
Birkaç adım atıp önünde durdum ve yüzünü avuçladım.
"Emily, Emily bana bak. Kendine gel, hiçbir şey olmayacak." Diye endişeyle konuştuğumda zorlukla nefes aldı. Sonra aldığı nefes ciğerlerini yakmış gibi yüzünü buruşturdu. Kendimin neden bu kadar sakin olduğunu sorgulama gereği duymadım.
"E-elina..." titrek bir nefes daha aldı. O sırada bacağımda bir sıcaklık hissettim ve sağ tarafıma döndüğümde Norma'nın yanımda durduğunu gördüm. "n-neden öyle b-bakıyor?"
Bakışlarım beyaz kurdun üzerindeyken sesini duydum ve gözlerim Emily'e öfkeyle bakan irisleri buldu. Gözlerim kocaman olurken korkudan bayılmak üzere olan Emily sendeleyince kollarından tuttum ve düşmesini engelledim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝐺𝑅𝐼̇ 𝑃𝑅𝐸𝑁𝑆𝐸𝑆
FantasyKİTAPLARIM REKLAM PANOSU DEĞİL!!! *Kitabın (ç)alınması halinde gerekli işlemler yapılacaktır. Çok soğuktu... O gün Ay'ın Güneş'i kucaklayan, rüzgarın dahi ziyaret etmediği aydınlık tarafı, karanlıkla anlaşmış gibiydi. Sarayda tatlı bir telaş var...