THE MISTRESS (EDITED)

CHAPTER TEN

"Your'e my life Misma, kong wala ka nasa'n ako?"  Malambing ang pagkakasabi nito sa akin.

"And your my dream Davy, ikaw iyong pangarap na mahirap abutin. Ikaw yong, taong mahirap mahalin.."  Seryoso ang pagkakasabi ko rito

"W-what are you talking about?" Kumunot ang noo nito sa mga sinabi ko.

"Ang lapit mo pero, ang hirap mong mapa-sakin." Kinakapos ako ng hininga kaunting salita nalang ay maluluha na ako sa harapan nito. "Akin ka 'nga, yon 'nga lang hindi lubusang akin." Tuluyan na akong umiiyak sa harapan nito.

"Love, tell me what's the problem?" Nakaukit sa gwapong mukha nito ang pagtataka.

"Let's break up. Me and you? Walang patutungohan ang relasyon natin, alam mo kong bakit? Langit ka at lupa ako." Pilit kong huwag mautal sa harapan nito, upang 'di masayang lahat ng nasimulan ko.

Natatarantang nakikipagtitigan sa 'akin si Davy,  "Tell me your'e joking Love..." Pumiyok ang boses nito.

Hindi kita kayang saktan Davy, mahal na mahal kita. At kong puydi ko 'nga lang maipaglaban, bakit hindi? Nakasalala'y ang kapatid ko rito.

Mas makakabuting tapusin ko kaagad ng maaga upang hindi mapahamak ang nag-iisang pamilya ko...

"Nasabi ko 'na ang dapat kong sabihin," tatalikod na sana ako ng marinig ko ang boses nito.

"Just give me a reason Misma, kong bakit kita pakakawalan?" Alam kong umiiyak na 'ito, basag ang boses na pagkakasabi ito.

"I'm pregnant Davy. Nabuntis ako! Ano! Sapat na 'ba iyong rason ko?" Pinamukha ko talaga na kanya na hindi ko siya mahal at ito ang mas magandang i-rason sa kanya upang, putulin niya 'na ang ugnayan namin.

Ngumiti ito ng mapakla, "Okey let's break up, be happy."  Bumuhos kaagad ang aking mga luha ng tuluyan na akong talikuran nito.

Isang buwan ang nakakalipas ng maghiwalay kami ni Davy. Wala akong balita sa kanyan, at ura mismo ng maghiwalay kami, isang linggo ang byahe papuntang US para mamasukan ng witress

Akala ko 'nga noon eh... 'Yon na 'yong naghihintay sakin'g buhay upang uma-senso. Hindi 'rin pala.

* * * 4YEARS

"Mimi,"  napangiti na lamang ako sa bulol na pagkakasabi ng mga anak ko.

"Yes my princess? " Nilapitan ko ng mapansing papa-iyak na.

"Tuya told mi aym ugly." Inaway na naman 'ata to ng kuya niya.

"Xavier Dave!" Tinawag ko ang buong pangalan nito.

Madali naman itong lumapit sakin, kapag nabanggit ko ang buong pangalan nila, alam na nilang galit ako.

"Mimi just wanna tell him the truth," nakasimangot itong sumasagot palapit sa 'akin.

"And what's the truth your telling is?" Ito ang laging inirereklamo sakin ng bunso kong anak, dahil nga lagi 'raw s'yang sinasabihan ng pangit ng kuya niya.

"That she's ugly." Nakabusangot itong tumingin sa 'akin.

"I'm not ugly!" Ito na naman sila sa away akala mo naman hindi magkamukha.

"Okey, that's enough." Niyakap ko ang dalawa at pinugpog ng halik sa mukha. "What mommy always say?" I ask the two.

"Never hurt each other mimi," Nakayukong pagkakasabi ng anak kong lalaki, "Sorry Xavien Dieve. Lablab always." Sabay paghalik sa pinge ang ginawa ni Dave.

"Okey will plends(friends) now." Mataray ang pagkakasabi nito, akalain mo kanina kunti na lang at iiyak na.

"Go to your room Dave. Mommy just cook our lunch." I smiled at him, and he just nodded.

Apat na taon na 'rin pala simula ng lumayo ako. Masaya na ako ngayon sa buhay ko naibibigay ko naman iyong pangangailangan ng kambal at ng kapatid ko, nabubuhay ko sila sa sariling sikap.

Hindi kadali iyong mga unang buwan at taon ko dito.

Buti na 'nga lang at nasasamahan ako ni Marky, thankful narin ako. Kundi dahil sa kanya lugmok na 'ata ako ngayon, siya lahat ang bumuhay sakin napa 'ka hirap magbuntis natatakot pa 'nga ako dahil mahina 'raw ang kapit ng kambal, itudo iwas ako sa stress sa mga mabibigat ng gawain. Malaking pasasalamat talaga kay Marky.

Iyong kapatid ko naman matapos kong manganak sinundo ni Marky sa probinsya, at siya na 'raw magpapa-aral kunting kembot nalang at magtatapos narin kaya minabuti nalang namin na nandito siya.

Si Miya ang huling balita ko eh.. Masaya na 'raw at kasal na-ulit masaya ako para sa kanya.

"Hello the're people." Nilingon ko ito at si Marky nga kasama si Trina.

"Ate, kamusta po? Napagod kaba sa pagbabantay ng mga bolengget?" Naka-uniporme pa 'ito di Davy ang taga-hatid at sundo nito.

"Hindi naman bunso, nakapagpahinga narin ako kanina." 'Yon lang at nagpatuloy ako sa aking niluluto.

Rinig ko pa iyong pag-tawa ni Marky,  nagsumbong na naman 'ata si Dieve.

I love my child, ang akala kong lungkot nang wala nang katapusan, ang mga anak ko ang nagbigay saya sa 'akin.

Kuntento na ako sa buhay ko ngayon. Masaya na ako, at 'yon ay dahil sa mga anak ko.

Sila ang buhay ko, kong di sila dumating baka tuluyang bumagsak ako.

Nagpapasalamat ako ng marami ng ibigay sila sa akin ng Diyos, simula ng araw na dumating sila. Sila na ang naging buhay ko, masaya ako kunting ngiti at halakhak ng mga bata napapagaan nila ang pakiramdam ko.

Atleast kahit hindi man napa-saakin ang ama may naiwang alaala naman ako sa kanya. At iyon ang mga anak namin.

Hindi ko nga lang maipapangakong makikita niya kaagad ang mga anak niya. Dahil sa umabot na apat taon, hindi mawawala sa 'akin ang magtanim ng galit sa kanya.

It's bad if It's bad but this is what I can do to my children to take away their judgmental gaze.

Ayaw kong nakakarinig ng iyak ng mga anak ko. Nasasaktan ako dahil mismong akong nanay hindi ko tuluyang maipagtanggol ang aking kambal sa mga taong inakalang nabuo siya kamalian.

I did everything to make them better and that was one of the things I couldn’t do. In critical eyes because my children and I have the same last name, do you think that you did something wrong to them?

Gustong-gusto ni Marky na-i-pagamit sa kambal ang apelyido niya, ngunit umayaw ako ayaw kong madagdagan pa ang utang naloob ko sa kanya dahil sobra-sobra na iyong kabutihan niya.

I hope we don't meet the father of my children, in the coming week we have to go back to the philippines. We had to finish my last shoot and that was the request my men partner wanted.

If not because of Marky’s insistence I really have no intention of coming back Pilipinas I’m happy in the US, I’m content with what I have now.