THE MISTRESS (EDITED)

CHAPTER NINE

Kaagad kong nilisan ang hospital upang bumalik sa condo ni Davy, nag-iimpake na ako sa mga gamit ko.

Siguro ito yong tamang panahon para magpakalayo-layo muna, tatanggapin ko nalang yong ino-offer sakin ng isang sikat na photographer para maging isang modelo. Hanggang ngayon kasi eh, kinukulit parin ako nito.

But I refused, dahil nga mas pinili kong maging kabet ni Davy kay 'sa pagtuonan ang kinabukasan ko.

FLASHBACK

Nagkataon lamang na nakilala ko si Marky dahil nga baguhan ako 'non sa US at sa sobrang katangahan ko naligaw 'pa ako, na dayo lang naman ako sa mga taong busy dahil nga may ini-indorse silang body lotion. At doon pa talaga ako sa gitna na padpad kaya doon 'rin kami unang nagkakilala ni Marky.

Imbes na ang modelo ang makuhanan niya ng litrato ay ang mukha ko naman ang nakahunan, she said my beauty is really fit for being a model, but of course. Hindi ako naniwala edi sana kong totoo nga 'ng may ganda talaga ako eh, bakit sa witress ang naging bagsak ko.

"You are pilipina right?" He asked and I just nod. "Oh so kabayan!" Natawa ako sa reaksyon nito akala mo eh, limang taong gulang bata at nagtatalon pa.

"Hahaha para kang bata," natatawa kong ani dito.

"Alam mo bang ang ganda mo kanina," Sus! Nambola as if naman mabobola ako nito.

"Wag ka nga, alam ko naman," parehas kaming natawa dahil sa nagkasabay kami sa kalokohan.

"Puyde kang maging modelo Misma, you have angelic face but your eyebrows and your eye's makes you a maldita look." Nakatitig ito sakin habang sinasabi ang katagang iyon.

"Alam mo kasi Marky wala talaga sa isip ko ang pagiging modelo, masaya na ako bilang waitress napapadalahan ko 'rin naman ang kapatid ko sa probinsya," na ikwento ko ang buhay ko rito noon dahil nga siya lang yong naging kaibigan ko.

"Kong gugustohin mo Misma, just call my number. Here my calling card," 'yon lang ang huling usapan namin ni Marky dahil isang linggo ang lumipas napagdisesyonan kong bumalik ng pilipinas.

END OF FLASHBACK

Dalawang linggo na 'rin akong nakaalis sa condo ni Davy, nagka-usap na 'rin kami ni Marky about sa offer nito sakin noon.

Tulad nga nang inaasahan ko sobrang tuwa nito, na iisip ko pa'nga baka nagtatalon iyon sa sobrang katuwaan. Susunduin niya 'raw ako kapag natapos ang pri-no-promote nilang skincare na bagong labas.

Dalawang linggo at napansin ko ang pagkakahilo at pagsusuka, iniisip ko na lamang ba'ka sa sobrang stress kaya ganito na lamang ang mga nararamdaman ko.

1month had passed, na survived ko 'rin ng sarili ko sa kalungkutan nandito ako ngayon sa airport ng US dahil ang sabi ni Marky siya raw mismo ang susundo sakin.

Nag palinga-linga ako sa paligid at inaasahang makikita ko nga aking hinihintay, at ayon 'nga papalapit sakin habang malapad ang ngisi sa mga labi nito.

"Oh, hai again Misma." Malalim ang boses nito at masasabi ko talaga na ang laki ng pinagbago nito sa nagdaang tatlong taon. "Wag masyadong matulala Misma at baka hindi ka magising hahaha." Nakakaloko itong ngumise sakin, ganon parin mahangin ito, at  ang isa sa mga ugali niya ang hindi pwede mawala yon'g pagiging mahangin niya.

3months ang nag-daan na pag-alaman kong nagdadalang tao ako, masaya dahil matagal ko naring hiniling to. May pagkakataon lang nalulungkot dahil ako nalang ang magigisnan niyang pamilya.

Hindi ko 'na 'rin na-isip kong anong magiging hinatnan ng mga desisyon kong padalos-dalos, minsan iniisip kong paano kaya kong sabihin ko kay Davy na magkaka-anak na kami, ano kaya yong magiging reaksyon niya? Magiging masaya ba siya? Mamahalin niya ba ulit ako?

"Misma, tulala kana naman." Nabalik ako sa kasalukuyan ng marinig ko ang baritonong boses ni Marky.

"M-may iniisip lang Marky, " pilit na ngite ang binigay ko rito.
"Marky kasi... hindi ko ata matatanggap ang binibigay mong offer," nakayuko kong sabi dito.

"Why? Napag-usapan na natin to." Nalilitong tanong nito.

"Kasi. Buntis ako." Iwan ko kong narinig ba nito yong sinabi ko, halos pabulong nalang ang nasagot ko rito.

"H-ha you mean,  your pregnant?" Tinignan ko ang reaksyon nito,  tila 'bang masaya pa ito.

"Buntis ako," wala na akong masabi rito,  nahihiya na kasi ako halos siya na nagpapakain sakin pati tinutuluyan ko sa condo parin ako nakikituloy.

"Tumayo ka 'dyan," masayang sabi nito.

"H-ha?" Nagtatakang tanong ko 'rin dito.

"Sabi ko tumayo ka 'dyan, magbihis ka dali! Kailangan i-celebrate natin 'yan." Hinala ako nito kulang nala talaga hilahin na niya ako.

"A-ano bang pinagsasabi mo?" Baka naman iba lang pagkakarinig ni Marky sa sinabi ko.

Mag-da-drama na nga lang  mabubulyaso pa 'ata.

"Bilis na kasi, tsaka baka gutom na si Baby." Kinaladkad ako nito papasok sa kwarto.

"Marky okey lang sayo?" Tanong ko rito.

"Congrats Misma, wag kang mag-alala nandito ako. Ako ang tatayong ama ng anak mo." Malambing parin ang boses nito  may nakaukit na ngiti sa mga labi nito.

Naiyak ako sa mga naririnig kay Marky para'ng 'yong mga kinikimkim kong mga sakit sa nagdaang buwan. Napawi lahat ng dahil sa lumalabas sa bibig ni Marky.

Sinalubong ko  ito ng mahigpit na yakap habang patuloy inuusal ang salitang salamat.

Katulad ng pangako ni Marky pinasyal na ako, kumain kami lahat ng gusto kong kainin, natatawa pa 'nga ito dahil para daw akong walang kain.

Ganito talaga 'ata pagbuntis kahit kaunting problema iniiyakan ko. Minsan pa'nga 'nong may binili si Marky ng manok dahil siya 'daw mismo ang mag-iihaw.

Iyak ako 'nang iyak, "M-marky? Bakit mo siya iihawin?" Naiiyak kong tanong rito.

Nagtaka naman ito sa itsura ko dahil nanunubig na ang aking mga mata, "Misma, bakit ka umiiyak?"

"Let her go!" Sigaw ko rito kunti nalang ay mahahampas na niya ang manok ng hawak niyang kutsilyo.

Nabalot ng pagtataka ang mukha nito'ng nakatingin sa 'akin.  "Ano ba kasi ang ipinaglalaban mo d'yan Misma?"

"Pakawalan mo siya. Bakit mo siya kakatayin? Hindi kaba naaawa? Hindi mo 'ba na-isip na ba'ka hinahanap na siya ng mga anak niya." Mahabang paliwanag ko. Bakit ba kasi kailangan 'pa nilang saktan 'yong mga hayop naaawa ako sa kanila. Naiisip ko paano 'yong mga anak n'yang sisiw?

"BWAHAHAHAHA, a-akala ko naman, kong anong nangyari na sayo. Hahaha, " Tawa ito ng tawa nakahawak 'pa talaga sa tiyan.