Babysitting The Spoiled Brat

Chapter 17

BIANCA

     Time flies so fast. Ni hindi ko namalayan na isang buwan na pala ako sa bahay ng mga Logan. At sa nagdaang araw ay hindi kami nagkakasundo ni Tomothy pero medyo may improvement naman kasi nakikita kong unti-unti na siyang may pakialam sa akin.

"Saan ang punta mo ngayon?" Manang Luisa asked my while I'm busy fixing my hair.

Nasa pinto siya at sinisilip ako. I took a glanced at her and smiled.

"Babalik po akong hospital to check my brother. Tumawag na rin kasi ang doctor niya na anytime from now ay pwede ko na siyang ilabas."

"Mabuti naman at magaling na siya. Sana makilala ko rin ang kapatid mo, Iha." magaang sambit ni Manang na agad ko namang ikinatango.

Pagkatapos kong mag-ayos ay niyaya ko na si Manang na lumabas. Nakasalubong ko pa si Timothy pero dahil ayaw kong magkasagutan na naman kami ay hindi na lang ako umimik.

-

"Kamusta na po ang kapatid ko, Doc? Is everything went well?" tanong ko kaagad pagkaupo ko pa lang.

He's busy scanning my brother's record and nodded afterwards.

"He's doing very well, Miss Leonell. And as I've said to you over the phone, pwede na siyang lumabas after you fixed his papers here."

"As soon as possible po," I answered immediately and left after I heard some reminders from Doc.

Maingat akong pumasok sa kwarto ng kapatid ko. He's sleeping peacefully while bandage was all over his head. Wala na rin yung ibang tubo na nakakabit sa kaniya to monitor his heartbeat. I felt relieved. At least my sacrifices were all worth it.

Umupo ako sa stool na nasa gilid ng kama niya. I caressed his little and soft face with my bare hand. Hindi ko iyon idiniin upang hindi ko siya magising.

Noong isang araw lang si Jason nagising ayon sa Doctor at sumakto namang magkasama kami ni Timothy dahil may pinagawa siya sa akin. Muntikan ko na siyang yakapin kung hindi lang ako nakapagpigil sa sobrang saya.

"Kamusta ka na, bunso? Hindi ka na ba nahihirapang huminga?" I whispered and kissed his forehead.

Unti-unti ay nagmulat ng mata si Jason. Kunot ang noo nito na para bang naistorbo sa pagtulog. Ngunit nawala naman iyon nang mapunta ang tingin sa akin.

"A-ate.." Pumiyok pa ito at nagsimulang maglandas ang mga luha. Parang natunaw ang puso ko dahil sa sobrang saya at agad siyang niyakap ng mahigpit.

"Akala ko iiwan mo na rin ako bunso. Mahal ka ni ate.."

"Mahal din po kita."

Bumitaw na kami mula sa pagkakayap pagkatapos ng ilang minuto. I cupped his face and smiled, tila hindi makapaniwala na tapos na kami sa problema sa puso niya.

Gumalaw ng kunti si Jason at tila may hinahanap dahil palinga-linga ito.

"May problema ba?" I asked softly.

Binalik niya ang tingin sa akin at kita ko ang pagbusangot nito.

"Wala ka po bang kasama ate?" dismayadong tanong nito. Naguluhan naman ako. Is he expecting someone aside from me?

"Sino ba ang dapat kong kasama bunso?"

Tumigin ulit siya sa likod at sa akin pagkatapos. Laglag ang balikat niyang humiga at napabuno hininga. He's already 10 yet I more likely treat him as a 5 year old kid. Gustong gusto kong i-baby at ibigay lahat ng gusto niya. Siya na lang ang natitira kong pamilya kaya gagawin ko lahat para hindi lang kami magkalayo.

"May bumisita po kasi sa akin kahapon at sabi niya po boss mo daw siya." inosente nitong sagot habang nilalaro ang daliri.

My forehead creased. Si Mr Logan?

"Ano pa ang sinabi niya sa'yo?" I curiously asked.

"Ngayon daw po ay babalik siya kasama mo pero nagsinungaling ata sa akin kasi hindi mo naman siya kasama."

"Huwag mo na siyang isipin bunso. Ang importante ay nandito na si Ate diba? Hindi na tayo magkakalayo pa. Pangako."

Tumango ang kapatid ko at muli akong niyakap. Rinig ko pa ang mahihina niyang hikbi at ilang sandali pa ay ramdam ko na lang ang mainit na likidong pumatak sa balikat ko. I wore sleeveless shirt kaya damang-dama ko.

"Hey little pare!"

Hindi ko sinasadyang itulak ang kapatid ko dahil sa biglang pagbukas ng pinto. My heart started to pound faster. Hindi ko na kailangan pang lumingon dahil alam na alam ko na kung sino ang may ari ng boses na iyon.

"Hello po Kuya pare!" masiglang bati ng kapatid ko at umalis pa sa harap ko upang salubungin ang bisita niya.

I heard them giggled and clasped their hand soundly.

"Ako ba hindi babatiin ng ate mo, little pare?" he sounded disappointed so I turned my back and faced them.

Kitang kita ko ang mapang-asar nitong ngiti at nakasandal pa sa dingding. He even winked at me pero inismiran ko lang.

"Anong ginagawa mo dito?" tanong ko sabay hila papunta sa akin ang kapatid ko.

"Visiting him of course. Isn't it obvious?"

"Huwag mong idamay ang kapatid ko dito, Timothy." matigas kong sagot at tumalikod na.

"Hey relax! I'm not going to used him against you. Hindi ako ganoon kasama if that's what you think. I'm just trying to help and my intention was pure, Miss Leonell." Agad akong humarap sa kaniya. He's now clenching his jaw and threw cold stares at me. Natigilan naman ako. Did I overreacted?

He kneeled down, looking directly at my brother and smiled a bit.

"Balik na lang ako kapag hindi na ako masama sa paningin ng ate mo ha? Pagaling ka little pare!"

Bilang inosenteng bata ay tumango ang kapatid ko. What surprised me is, he hugged Timothy as if they already know each other for a long time.

I mentally shrugged my shoulders and let him left without saying sorry to him. I'm just being careful not to hurt my brother. His condition was serious and I can't fully trust anyone except my self.

-

SHORT UPDATE ONLY

VOTE.COMMENT.SHARE